Γέλασε το χειλάκι σας μετά τα νέα από το Eurogroup κ. Πρωθυπουργέ. Είμαστε λοιπόν κοντά στην αξιολόγηση και αποκτήσαμε έναν οδικό χάρτη για την ελάφρυνση του χρέους. Ήταν μια αρχή, αλλά χρειάζεται, όπως είπατε και εσείς στη Βουλή, να κάνουμε και άλλα βήματα ώστε η Ελλάδα ν’ αρχίσει να καινοτομεί, να παράγει και να προχωρεί σε πλεονάσματα. Έχουμε μακρύ δρόμο χρόνων μπροστά μας για να ανατρέψουμε το υφεσιακό κλίμα, που θα επηρεαστεί από τα νέα μέτρα, τα οποία θα αρχίσουν να «λειτουργούν» από τον Ιούνιο. Οι φόροι, άμεσοι και έμμεσοι, του φορολογικού και ασφαλιστικού επηρεάζουν ως επί το πλείστον και την μικρομεσαία τάξη, επαγγελματίες, εμπόρους και επιστήμονες, αλλά και όλους αυτούς που προσπαθούν να συνεχίζουν να επιχειρούν.
Η κραυγή αγωνίας του Προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Βόλου, Κώστα Τσέλιου «Δεν έχουμε να πληρώσουμε» είναι ανάγκη να αφυπνίσει εσάς κ. Πρωθυπουργέ. Οι νέοι φόροι, οι αυξημένες ασφαλιστικές εισφορές, είναι αδύνατον να πληρωθούν από ένα μεγάλος μέρος των Ελλήνων που βρίσκονται «μαυρισμένοι» στην Εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις τράπεζες; Πως είναι δυνατόν, από έναν που χρωστά και προσπαθεί, να ζητάς να σου δώσει και άλλα για να πληρώσει το κράτος τους δανειστές του;
Το πτωχευμένο κράτος μας προσπαθεί πάντως να σωθεί. Τους πολίτες όμως ποιος θα τους σώσει;
Το Eurogroup θα προσπαθήσει για την ελάφρυνση του χρέους της χώρας. Η Ελλάδα, κ. Πρωθυπουργέ, πως απαιτεί και στέλνει στη δικαιοσύνη όσους συμπολίτες δεν μπορούν να είναι απόλυτα φερέγγυοι, φορτώνοντας τους με φυλακίσεις και υπέρογκους τόκους;
Οι Έλληνες, έχουν χάσει το ¼ της αξίας του εισοδήματος τους. Οι τζίροι των επιχειρήσεων βρίσκονται στο ναδίρ επί χρόνια, λόγω της μείωσης της κατανάλωσης σ’ όλους τους τομείς και εσείς κ. Πρωθυπουργέ περιμένετε να εισπράξετε τα ληξιπρόθεσμα των δις σε εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες, προσθέτοντας και νέα; Κύριε Πρωθυπουργέ, είναι απαραίτητο για να γίνει η επανεκκίνηση της οικονομίας να γίνουν τουλάχιστον 200 οι μηνιαίες δόσεις με αφαίρεση όλων των τοκογλυφικών τόκων. Πιστεύεται είναι κοινωνικά δίκαιο, το κράτος να ζητά ελάφρυνση του χρέους, να δανείζεται με ελάχιστο επιτόκιο, διότι πρέπει να ανασάνει από τα χρέη του και να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο από το κράτος προς τους πολίτες του, ζητώντας να πληρώνουν υπέρογκους τόκους και φόρους που είναι πέραν των δυνατοτήτων τους;
Είναι δυνατόν οι τράπεζες να ζητούν τα χρήματα από τα «κόκκινα» δάνεια που δόθηκαν στους Έλληνες σε μια άλλη οικονομική εποχή, με άλλους μισθούς και με εργασία;
Είναι δυνατόν να επιτρέπεται στις τράπεζες, που σώθηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού, να πωλούν τα δάνεια σε ξένα funds στο 20% της αξίας τους και να μην δίνονται στην ίδια τιμή και στους Έλληνες δανειστές, ώστε να μην χάσουν την περιουσίας τους;
Άμεση προτεραιότητα, εφόσον μπει σε μια σειρά το Ελληνικό κράτος, να μπουν και οι Έλληνες πολίτες. Είναι χρέος της κυβέρνησης να τους σώσει με μέτρα φιλολαϊκά και ανθρώπινα. Η λύση δεν είναι να σωθεί η Ελλάδα και να πτωχεύσει ο λαός της.
