Μου ζητά ο πρωθυπουργός να αντισταθώ στους σκληρούς δανειστές μας. Να πω όχι σε αυτό που βιώνουμε επί πέντε χρόνια και στον σημερινό εφιάλτη μας. Θέλω να βροντοφωνάξω το ΟΧΙ, μέχρι να ματώσουν οι φωνητικές μου χορδές. Δεν θέλω να είμαι ένα άβουλο ανθρωπάκι, που του έχουν αρπάξει τη ζωή, χωρίς γνώμη, που νιώθει κουρελόχαρτο. Θέλω να δουλέψω, να δημιουργήσω, θέλω να μην βλέπω στις ουρές τα εκατομμύρια ανέργων, τους χιλιάδες που πηγαίνουν να παρακαλούν για ένα πιάτο φαγητό. Δεν θέλω να είμαι άστεγος ή να ψάχνω στα σκουπίδια. Δεν θέλω να χώνομαι κάτω από το σεντόνι το βράδυ και να κλαίω, γιατί δεν μπορώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Δεν θέλω να σκέφτομαι την αυτοκτονία, όπως έφθασαν χιλιάδες Έλληνες. Δεν θέλω να νιώθω κάθε μέρα τον φόβο ότι δεν θα έχω το φαγητό μου, το φάρμακό μου, το ηλεκτρικό, ότι δεν θα πιω τον καφέ μου.
Θέλω να ζήσω. Θέλω πίσω τη ζωή μου, που μου την άρπαξαν και την κουρέλιασαν. Δεν θέλω να ζήσω την πτώχευση του Τρικούπη., την στάση πληρωμών του Ελ.Βενιζέλου το 1932, δεν θέλω να έλθουν μέρες κατοχής.
Τι πρέπει να κάνω; Δεν ξέρω και εγώ τι να κάνω. Προσπαθώ με ψυχραιμία να αναλύσω τα γεγονότα. Να βάλω στη σειρά τις σκέψεις του εγκεφάλου μου και όλα όσα συνέβησαν από τότε που ο Γ.Παπανδρέου, ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδας (του λεφτά υπάρχουν), από το ακριτικό νησί του Καστελόριζου, μας είπε ότι η Ελλάδα είναι καταχρεωμένη και ότι θα ζητήσουμε βοήθεια από τα κοράκια του Δ.Ν.Τ., μέχρι που ένας άλλος πρωθυπουργός προχθες Σάββατο, μία η ώρα τη νύχτα μας είπε ότι πάμε σε δημοψήφισμα ώστε να βροντοφωνάξουμε υπερήφανα ένα νέα ΟΧΙ στους τοκογλύφους δανειστές μας.
Να αποφασίσω ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Σε τι όμως; Να πω ναι στο πρόγραμμα των δανειστών, αποκλείεται. Να πω όχι; Με το όχι θα έλθει το πρόγραμμα Τσίπρα 8 δις με άκρως υφεσιακά μέτρα. Δηλαδή από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.
Βλέπω να μου μιλούν όλοι αυτοί που ήταν πέντε χρόνια ο εφιάλτης μου και να μου λένε “ναι θα ψηφίσεις” για να σώσεις την οικογένειά σου και την πατρίδα σου. Ναι γιατί πρέπει είμαστε στην Ευρώπη, να έχουμε ευρώ και εγώ σκέφτομαι. Ναι θα ψηφίσω, αλλά οι εκατομμύρια άνεργοι θα βρουν δουλειά; Δώστε μου ένα χρονοδιάγραμμα. Πότε θα βρει εργασία ο σαραντάρης, ο πενηντάρης; Πότε το άνθος της νεολαίας μας, με τίτλους σπουδών και μεταπτυχιακά με τρεις γλώσσες θα βρει δουλειά και δεν θα κουρελιάζουν τα όνειρά της ως σερβιτόροι και σερβιτόρες, ως υπάλληλοι στα σούπερ μάρκετ με 250 ευρώ το μήνα;
Να πω ναι, σε τί; Στην κοροϊδία των πολιτικών μας, ότι θα έλθει η ανάπτυξη και ότι μειώνεται η ανεργία με προγράμματα εργασίας εξευτελισμού; Ότι πετύχαμε πλεονάσματα, όχι από την παραγωγικότητα, αλλά από την φορομπηχτική πολιτική τους; Δεν μπορώ να δεχθώ ότι σ’ όλες αυτές τις πολιτικές της σκληρής λιτότητας που ήμουν ως τώρα απέναντι να πω τώρα “ναι”. Δεν θέλω να είμαι ένας ανθρωπάκος, θέλω να ζήσω.
Η κυβέρνηση μου είπε χθες και πάλι δια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ότι πρέπει να σηκώσω το ανάστημά μου, να νικήσω τον φόβο του εφιάλτη που ζω και να πω ΟΧΙ, ώστε δυνατός να μεταβεί στην Ε.Ε. και να πετύχει τη συμφωνία. Πέντε μήνες τώρα προσπαθούσε να πετύχει αυτό που με την ψήφο μας του δώσαμε την εντολή να διαπραγματευθεί. Μια έντιμη συμφωνία.
Δεν είμαι σίγουρος αν αυτά διαπραγματεύθηκε. Δεν ξέρω αν τα κοράκια του διεθνούς κεφαλαίου και της πολιτικής θέλουν την Ελλάδα στην Ε.Ε. Για εκείνο όμως που είμαι σίγουρος είναι ότι δεν θέλουν τον Τσίπρα, δεν τους αρέσουν αυτά που πιστεύει. Αναζητούν τρόπο να τον ξαποστείλουν για να έχουν και πάλι υπάκουους συνομιλητές. Ψηφίζω όχι την Κυριακή. Μπορώ να έχω εμπιστοσύνη όμως ότι θα επιτευχθεί συμφωνία και θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα πούμε ένα κακό όνειρο ήταν και πάει;
Οι σκληροί δανειστές μας με το “όχι” των Ελλήνων θα αλλάξουν πολιτική σκέψη; Θα πάψουν να εξυπηρετούν συμφέροντα, θα αλλάξει η γνώμη τους για τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη και θα μας καλωσορίσουν τη Δευτέρα και απλόχερα θα μας δώσουν τα δισεκατομμύρια για να ανοίξουν οι τράπεζες, να λειτουργήσει η οικονομία, να βρουν δουλειά οι άνεργοί μας, να μπορέσουν να ζήσουν οι νεόπτωχοι;
Θέλω να ψηφίσω “όχι”, γιατί θέλω να στείλω σε όλους αυτούς τους Ευρωπαίους που παίζουν με τη ζωή μας ένα μήνυμα, ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, ότι η Δημοκρατία γεννήθηκε ΕΔΩ, ότι δεν θέλω να είμαι αριθμός, αλλά να λογίζομαι άνθρωπος, αλλά μετά σκέφτομαι αν μπορούν η Μέρκελ, ο Σόιμπλε να αλλάξουν και να γίνουν Βίλυ Μπραντ, Ντε Γκωλ, Ζισκαρ Ντ’ Εστέν, Ανδρέας Παπανδρέου;
Θέλω να ψηφίσω “όχι”, διότι δεν μου αρέσει να είναι η πατρίδα μου επαρχία της Γερμανίας. Γιατί θέλω με το ΟΧΙ μου να ενισχύσω τον Τσίπρα για μια άλλη Ευρώπη. Την Ευρώπη των λαών, την κοινωνική. Την Ευρώπη της αλληλεγγύης, αυτή την Ευρώπη που θα κάνει ευτυχισμένους και όχι δυστυχισμένους τους λαούς, όπως τώρα τον Ελληνικό.
Το “ναι” στην κάλπη σημαίνει μετάθεση των ευθυνών μας στις άλλες γενιές των Ελλήνων που έρχονται.
Το “όχι” στις κάλπες θα φέρει δυστυχία, φτώχεια; ; Ίσως, όμως οι Ευρωπαίοι να πουν “ναι”.
Το “όχι” όμως θα δώσει ελπίδα στις επόμενες γενιές.
Τι να ψηφίσω λοιπόν;
Το “ναι” για να σωθώ εγώ και να ρίξω τα βάρη στις πλάτες των νεότερων; Το “όχι” για να ελπίζουν οι νέες γενιές; Το “ναι” είναι το εγώ. Το “όχι” στέλνει το μήνυμα ότι σ’ αυτόν τον τόπο θα συνεχίσει να υπάρχει ζωή ελεύθερη. Το “ναι” μπορεί να σώσει εμάς, αλλά βάζει αλυσίδες στις επόμενες γενιές.
Ας επιλέξουμε. Η απόφαση είναι δική μας.
Γ.ΚΑΡΕΚΛΙΔΗΣ
