Είναι μερικές φορές, που μέσα στη ζάλη της καθημερινότητας και την τρέλα της στιγμής, δε δίνουμε σημασία σε πράγματα που συμβαίνουν δίπλα μας και είναι ανθρώπινα και μπορεί βέβαια, να συμβούν κάποια στιγμή στον καθένα μας. Δεν πέρασαν ημέρες, που παρατήρησα μια ηλικιωμένη γυναίκα να κάθεται σκεφτική και δακρυσμένη σε προαύλιο χώρο εκκλησίας, με τους περισσότερους να περνούν από μπροστά της, χωρίς να δίνουν σημασία. Όπως διαπίστωσα λίγη ώρα αργότερα, που συνομίλησα μαζί της, η γιαγιά είχε χάσει λίγο νωρίτερα το πορτοφόλι της (πιθανόν να το έκλεψε κάποιος) και το μόνο της άγχος ήταν πώς θα μπορούσε να γυρίσει στο σπίτι της στη Ν. Ιωνία… Αυτό που ήθελε ήταν απλά, ένα εισιτήριο λεωφορείου, αλλά η ίδια ντρέπονταν να το ζητήσει και οι υπόλοιποι δίσταζαν ή αδιαφορούσαν να της μιλήσουν…
