«Εδώ και περίπου δύο χρόνια μια ομάδα από συναδέλφους του πανεπιστημίου Αθηνών ενδιαφέρθηκε να γράψει ένα βιβλίο για τη δουλειά μου και το πώς δημιουργήθηκε αξία από την έρευνα μου . Αξία πραγματική με δουλειές σε νέους πτυχιούχους που φτιάχνουν τις ζωές τους γύρω από αυτό . Πήραν ώρες βίντεο και συνεντεύξεις από πάρα πολλούς ανθρώπους με τους όποιους συνεργάστηκα τα τελευταία 30 χρόνια . Αμερική , Ελλάδα , κλπ. Είπα πολλά για τη ζωή μου και τη δουλειά μου.
‘Όταν γύρισα από την Αμερική να σταδιοδρομήσω εδώ ήταν απόλυτη επιλογή μου. Και αν γινόταν και μέσα στην κρίση πάλι θα γύριζα. Πίστεψα και πιστεύω ότι εδώ είναι η βάση μου, η χώρα μου και πρέπει να το παλέψω. Προσαρμόστηκα γρήγορα στις νέες συνθήκες της Ελλάδος το 1996-1997 σε ένα καινούργιο πανεπιστήμιο, παρόλο που τότε μου δώσανε ένα γραφείο άδειο και εγώ έβαφα τον τοίχο, πίστεψα ότι θα τα καταφέρω και έτσι ξεκίνησα. Μου λέγανε όλοι που πας ρε τρελέ στο άγνωστο στη Λάρισα; Εκεί δεν υπάρχει τίποτα. Θα θαφτείς. Γύρναγα τις πλατείες μόνος μου και έλεγα: Κουρέτα εδώ όλοι έχουν μνήμες, εσύ όχι. Θα τις φτιάξεις όμως. Και θα γίνεις Λαρισαίος. Και έγινα.
Έστω και αν κάποιοι εδώ με αποκαλούν ξένο ακόμη. Και συνδέθηκα με τον τόπο και τα προϊόντα του. Συνέδεσα τη ζωή μου με τα προϊόντα της Θεσσαλίας. Ότι έκανα και κάνω έχει σχέση με τον άνθρωπο και τον πολίτη και τον τόπο μου. Όχι για να πάω στον παράδεισο. Άλλωστε δεν πιστεύω ότι υπάρχει παράδεισος εκτός της ζωής που ζούμε. Παράδεισος είναι εδώ όταν ζεις σε αρμονία με τα συναισθήματά σου και την κοινωνία και κόλαση όταν είσαι μόνος σου και αυτό που κάνεις δεν αφορά κανένα. Με ενδιαφέρει να πουν όταν φύγω ότι αυτός έκανε κάτι καλό. Αυτό που με τρελαίνει πάνω απ’ όλα είναι η λογική της ήσσονος προσπάθειας, αυτό που λένε δεν βαριέσαι μωρέ εγώ θα το κάνω; Ναι εγώ θα το κάνω. Ρίσκαρα πολύ και δημιούργησα ανάλογα με τα ρίσκα που πήρα. Είναι σαν το ΠΡΟΠΟ.
Παίζεις τα στάνταρ και πιάνεις 13άρι, πιάνει και όλη η χώρα. Παίζεις εκπλήξεις και πιάσεις θα γίνεις πλούσιος. Εγώ ρίσκαρα και έπιασε. Ήμουν και τυχερός γιατί είχα καλή γυναίκα που με ανέχεται στις παλαβομάρες μου και μια θυγατέρα που και αυτή ανέχεται τις παλαβομάρες μου, αλλά αγαπιόμαστε τρελά, αλλά και πολλά άλλα που θα τα διαβάσετε όταν βγει το βιβλίο σε αγγλική έκδοση» έλεγε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, κ. Δημήτρης Κουρέτας.
