Σήμερα όλη η Μακρινίτσα έκλαψε. Τα μέτρα για τον κορωνοϊό δεν στάθηκαν εμπόδιο στους φίλους και συγχωριανούς των δύο παιδιών, να βρεθούν στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου για να τους πουν το τελευταίο αντίο.
Τα μάτια τους, που φαίνονταν από τις μάσκες, κατακόκκινα από το κλάμα. Οι λυγμοί της μάνας ακούγονταν μέχρι το προαύλιο της εκκλησίας, όπου επικρατούσε σιωπή. Όλοι δακρυσμένοι και σιωπηλοί. Κάνεις δεν μπορούσε να πιστέψει τι είχε συμβεί.
Σήμερα στο χωριό δεν κυκλοφορούσε κανείς. Όσοι περπατούσαν ήταν ντυμένοι στα μαύρα και όδευαν προς την εκκλησία.
Η μάνα και ο πατέρας των αδικοχαμένων παιδιών, μέσα στην εκκλησία έλεγαν το τελευταίο αντίο στα παιδιά τους και ξεσπούσαν σε λυγμούς. Και οι δυο σοκαρισμένοι, χαμένοι πολλές φορές, καθώς ακόμη δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν πως η Κωνσταντίνα και ο Γιώργος «έφυγαν». Τραγική φιγούρα όμως και η αρραβωνιαστικιά του Γιώργου.
Παραμιλούσε κι έλεγε τι θα κάνει χωρίς εκείνον στον πλάι της.
Με κόκκινα μάτια από το κλάμα και οι φίλοι των παιδιών, που έσπευσαν με λευκά λουλούδια να τους αποχαιρετήσουν. Το κλίμα βαρύ, ο πόνος βουβός και ο χαμός των δύο παιδιών δεν θα ξεχαστεί.
