«Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα Δράσης για τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες. Πρόκειται για μία πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την προώθηση δράσεων υποστήριξης των συγκεκριμένων συμπολιτών μας, αλλά και ενημέρωσης και αφύπνισης της κοινωνίας μας.»
Πηγή: Υπουργείο Υγείας, “moh.gov.gr”
«Το θέμα της συγκεκριμένη ημέρας είναι “η πλήρης συμμετοχή και ισότητα”, η οποία ορίζεται ως το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή και την ανάπτυξη των κοινωνιών τους, να απολαμβάνουν συνθήκες διαβίωσης ίσες με εκείνες των άλλων πολιτών, και να έχουν ίσο μερίδιο στη βελτίωση των συνθηκών που προκύπτουν από την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.»
Πηγή: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ, “el.wikipedia.org”
“The main programme of the observance of the International Day of Persons with Disabilities at the UN Headquarters in New York will include […] to celebrate the International Day to raise awareness and promote the rights and perspectives of persons with disabilities around the world.”
Πηγή: United Nations, “un.org”
“People with disabilities are disproportionately affected by the health, social and economic consequences of the global COVID-19 pandemic.”
Πηγή: UNESCO, “en.unesco.org”
«Τα μέλη της ελληνικής κοινωνίας θεωρούν ότι όταν είσαι άτομο με αναπηρία, είσαι ανίκανος να προσφέρεις, να παράγεις και να συμμετάσχεις μέσα σε αυτήν. Έτσι μέσα από αυτή τη θεώρηση, δε σου δίνουν χώρο για να υπάρχεις. Όταν, λοιπόν, δεν υπάρχεις μέσα στην κοινωνία, είσαι φυλακισμένος.»
Στέλιος Κυμπουρόπουλος, “characters.gr”
«Όταν το 2011 ανάπηρες/οι και μη αποφασίσαμε να ενώσουμε τις σκέψεις, τις επιθυμίες και την αγωνιστικότητά μας κάτω από την ίδια ομπρέλα και δημιουργήσαμε την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών, όλοι όσοι μιλούσαν για προσβασιμότητα αναφέρονταν αποκλειστικά στις ράμπες και τα ασανσέρ. Τολμήσαμε τότε να οραματιστούμε κάτι περισσότερο από αυτό: την Καθολική Προσβασιμότητα. Δηλαδή, την πρόσβαση ΟΛΩΝ των αναπήρων ΠΑΝΤΟΥ.»
Πηγή: Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών-Disabled Artists Movement
«Πώς προσεγγίζει ο κόσμος την παράσταση; Και πώς βλέπεις να αντιμετωπίζεται το ζήτημα της αναπηρίας στην ελληνική κοινωνία;
Υπάρχουν σαφώς αυτοί που έρχονται και λένε «Ήταν δύσκολο να έρθουμε, ήμασταν διστακτικοί, υπό την έννοια ότι δε θέλαμε να στεναχωρηθούμε εμείς και τα παιδιά μας. Και τελικά δε στεναχωρηθήκαμε καθόλου!» Υπάρχει λοιπόν η αντίληψη ότι τα ζητήματα αναπηρίας είναι a priori δυσάρεστα. Οι ανάπηροι άνθρωποι όμως είμαστε υπαρκτά πρόσωπα και τα αιτήματά μας για αξιοπρεπή διαβίωση δεν χωρίζονται σε ευχάριστα ή δυσάρεστα αλλά σε αιτήματα προς επίλυση.»
Πηγή: Αντώνης Ρέλλας, Σκηνοθέτης/ακτιβιστής, Απόσπασμα από τη συνέντευξη του στο “sintexniageliou.gr”, με αφορμή την παράσταση «Πιο δυνατός και από το Σούπερμαν»
«Δεν είμαι άτακτος – είμαι αυτιστικός»
Σλόγκαν της καμπάνιας του Βρετανικού Οργανισμού για τον αυτισμό NAS (National Autistic Society)
Οι φωνές πληθαίνουν. Πληθαίνουν αυτοί που δρουν και αντιδρούν στις διακρίσεις. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο για την κατάργηση των διακρίσεων σε βάρος των ατόμων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις. Ας δώσουμε φωνή στα άτομα που πασχίζουν για τα αυτονόητα και διεκδικούν την αξιοπρέπεια τους. Η αναπηρία δεν είναι «ασθένεια». Είναι μια ζώσα κατάσταση, μια καθημερινότητα και η κοινωνία οφείλει να την βλέπει ως τέτοια.
Υγεία και καλή δύναμη σε όλους!
