Μια ξεχωριστή εμπειρία είχαν την ευκαιρία να ζήσουν οι μαθητές του Ομίλου Δημοσιογραφίας και Κινηματογράφου, κατά την επίσκεψη του σκηνοθέτη Θανάση Βασιλείου, ο οποίος βρέθηκε στο σχολείο για να μιλήσει για το βραβευμένο του ντοκιμαντέρ «Λο» αλλά και για την πορεία του στον χώρο της οπτικοακουστικής δημιουργίας, συνοδευόμενος από την κ. Ελένη Χρυσοπούλου, η οποία είναι θεωρητικός κινηματογράφου και υπεύθυνη διοργάνωσης του CineDoc. Η Διευθύντρια κ. Σοφία Κανταράκη και η Υποδιευθύντρια κ. Παναγιώτα Χριστογιάννη,υπεύθυνες των ομίλων αφού καλωσόρισαν τον συγγραφέα, επεσήμαναν τον ρόλο του σχολείου ως κοιτίδας δημιουργικής σκέψης και πολιτισμού.
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε ιδιαίτερα θερμό κλίμα, με τον δημιουργό να καταφέρνει από τα πρώτα λεπτά να κερδίσει την προσοχή και το ενδιαφέρον των μαθητών. Με λόγο άμεσο, ειλικρινή και χωρίς ίχνος διδακτισμού, ο Θανάσης Βασιλείου μίλησε για τα πρώτα του βήματα στην κινηματογραφική αφήγηση, τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που συνοδεύουν την παραγωγή ενός ντοκιμαντέρ, αλλά και για την ανάγκη να παραμένει κανείς πιστός στην αλήθεια των ιστοριών που επιλέγει να αφηγηθεί.
Η δημιουργική διαδικασία πίσω από το «Λο»
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο ντοκιμαντέρ «Λο», στα ηπειρώτικα σημαίνει «Σώπα», μια δουλειά που, όπως εξήγησε ο σκηνοθέτης, απαιτούσε λεπτότητακαιεπιμονή.Πρόκειται για μια βαθιά προσωπική ταινία, κινηματογραφικά λιτή και συναισθηματικά βαθιά, αλλά και για το τραύμα και τη σιωπή που βιώνεται σαν ενοχή, την αγάπη και τελικά την αποδοχή.Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, κέρδισε το Βραβείο ΕΚΚΟΜΕΔ πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη (Ελληνικό Πρόγραμμα). Ο κ. Βασιλείου περιέγραψε αναλυτικά το πώς γεννήθηκε η ιδέα, την έρευνα που προηγήθηκε, αλλά και το πώς ο ίδιος προσέγγισε το θέμα με σεβασμό και καλλιτεχνική ευθύνη.Έναν χρόνο μετά το θάνατο της μητέρας του, ο σκηνοθέτης επιστρέφει στο άδειο διαμέρισμα στην Αθήνα για να διαχειριστεί μια προβληματική κληρονομιά. Εκεί αναδύονται αναμνήσεις της οικογένειάς του και η προσωπική ιστορία του μπλέκεται με το συλλογικό τραύμα της Χούντας.Οι μαθητές παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την περιγραφή της κινηματογραφικής γλώσσας που επέλεξε, των θεματικών αξόνων του ντοκιμαντέρ, αλλά και της πρόθεσής του να δώσει χώρο σε ανθρώπινες ιστορίες που συχνά δεν φτάνουν στο ευρύ κοινό.
Οι μαθητές ρωτούν — ο δημιουργός απαντά
Στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης, ο σκηνοθέτης κάθισε ανάμεσα στα παιδιά, απαντώντας σε ερωτήσεις τους σχετικά με τη δημοσιογραφική αξιοπιστία, την ηθική του ντοκιμαντέρ, τα όρια της καλλιτεχνικής παρέμβασης και τις απαιτήσεις του κινηματογραφικού επαγγέλματος.Οι μαθητές, οικείοι πλέον με τις βασικές αρχές της οπτικοακουστικής αφήγησης μέσα από τη δράση του Ομίλου, δεν δίστασαν να θέσουν ερωτήσεις για τον εξοπλισμό, τις τεχνικές λήψης, τη συγγραφή σεναρίου, αλλά και τον συναισθηματικό φόρτο που συχνά συνοδεύει τη δημιουργία ενός έργου ντοκιμαντέρ.Ο Θανάσης Βασιλείου μετέφερε τη δική του εμπειρία με τρόπο άμεσο και ανοιχτό, ενθαρρύνοντας τα παιδιά να διευρύνουν τη ματιά τους και να αναζητούν την αλήθεια πίσω από κάθε ιστορία, είτε πρόκειται για σχολικό project, είτε για μελλοντική επαγγελματική ενασχόληση.
Έμπνευση και κίνητρο για νέες δημιουργίες
Η επίσκεψη ολοκληρώθηκε με μια σύντομη αλλά συγκινητική αναφορά του σκηνοθέτη στη σημασία του να εκφράζεται κανείς δημιουργικά από νεαρή ηλικία. «Ο κόσμος έχει ανάγκη τις δικές σας ιστορίες», τόνισε χαρακτηριστικά, ενθαρρύνοντας τους μαθητές να συνεχίσουν να παρατηρούν, να καταγράφουν, να ρωτούν και να δημιουργούν.Οι μαθητές έφυγαν από την αίθουσα γεμάτοι με νέες εικόνες, ιδέες και ερωτήματα — ίσως τα σημαντικότερα «εργαλεία» που μπορεί να προσφέρει μια τέτοια συνάντηση. Για τον Όμιλο Δημοσιογραφίας και Κινηματογράφου, η επίσκεψη αυτή αποτέλεσε όχι μόνο μάθημα, αλλά και πολύτιμη έμπνευση για τις επόμενες δράσεις και δημιουργίες των παιδιών.
