Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή καταγράφονται 6,2 κρούσματα ανά 100.000 κατοίκους, από τις καλύτερες επιδημιολογικές εικόνες στην Ευρώπη. Ο αριθμός των διασωληνώσεων έχει υποχωρήσει σημαντικά σε σχέση με τον Νοέμβριο του 2020 ενώ ο μέσος χρόνος νοσηλείας των διασωληνωμένων είναι >14 ημέρες. Επίσης, ο δείκτης που εκφράζει την μεγαλύτερη από το αναμενόμενο θνησιμότητα είναι σε χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Αυτό αναφέρθηκε σε διαδικτυακή ημερίδα που διοργάνωση το Φόρουμ Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Ιατρικής την Παρασκευή 15/1/2021. Χαιρετισμό στην Ημερίδα απηύθυναν ο Πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας κ. Π. Αρκουμανέας, ο Πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας και Δήμαρχος Τρικκαίων κ. Δ. Παπαστεργίου, ο Πρόεδρος της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας και Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας κ. Α. Τζιτζικώστας και ο Πρόεδρος της Συνόδου των Πρυτάνεων και Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Ζ. Μαμούρης. Την έναρξη της Ημερίδας κήρυξε η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ν. Κεραμέως.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, παγκοσμίως, μετά από μία φαινομενική επιπέδωση της καμπύλης των κρουσμάτων κατά την περίοδο των γιορτών, παρατηρείται και πάλι αύξηση των κρουσμάτων με >5.000.000 κρούσματα την τελευταία εβδομάδα και κατά μέσο όρο 85.000 κρούσματα/ημέρα. Η αύξηση αυτή παρατηρείται σε όλες τις περιοχές του κόσμου εκτός από την Νοτιοανατολική Ασία.
Στην Ευρώπη, από την έναρξη της πανδημίας μέχρι σήμερα, έχουν σημειωθεί δύο μεγάλες επιδημικές εξάρσεις (η 1η την άνοιξη του 2020, η 2η το φθινόπωρο και χειμώνα 2020-2021) με σχεδόν 17.000.000 κρούσματα και 401.535 θανάτους (μέχρι 14/1/2021).
Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή καταγράφονται 6,2 κρούσματα/100.000 κατοίκους, από τις καλύτερες επιδημιολογικές εικόνες στην Ευρώπη. Ο αριθμός των διασωληνώσεων έχει υποχωρήσει σημαντικά σε σχέση με τον Νοέμβριο του 2020 ενώ ο μέσος χρόνος νοσηλείας των διασωληνωμένων είναι > 14 ημέρες. Επίσης, ο δείκτης που εκφράζει την μεγαλύτερη από το αναμενόμενο θνησιμότητα είναι σε χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η πρόθεση εμβολιασμού στην Ελλάδα αγγίζει το 72%, ένα ποσοστό που δείχνει ότι η ελληνική κοινωνία έχει αποδεχτεί, σε μεγάλο βαθμό, τον εμβολιασμό. Ο κύριος λόγος μη αποδοχής του εμβολίου είναι ο φόβος των ανεπιθύμητων ενεργειών του εμβολίου.
Σημαντικό ρόλο στη μετάδοση της νόσου παίζουν τα άτομα που είναι υπερμεταδότες που συνήθως έχουν και υψηλό δείκτη επαφών. Αυξημένη μετάδοση του ιού παρατηρείται επίσης σε κλειστούς χώρους, σε δραστηριότητες με αυξημένες εκπομπές σταγονιδίων από το στόμα και τη μύτη (όπως το τραγούδι, οι φωνές, η ομιλία) και σε περιπτώσεις με αυξημένες εκκρίσεις από το στόμα και τη μύτη (όπως παρατηρείται σε χαμηλές θερμοκρασίες). Παράλληλα, παράγοντες που παίζουν ρόλο στην παγκόσμια διασπορά του ιού είναι η πυκνότητα, η διασύνδεση και η κινητικότητα του πληθυσμού.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, συνολικά 172 εμβόλια βρίσκονται σε φάση προκλινικών μελετών και 63 εμβόλια σε φάση κλινικών μελετών. Τα πρώτα εμβόλια που έχουν εγκριθεί και κυκλοφορούν στην Ελλάδα παρουσιάζουν μεγάλη αποτελεσματικότητα ως προς την προστασία του εμβολιασμένου ατόμου από την λοίμωξη. Ακόμα και με πολύ αποτελεσματικά εμβόλια, απαιτείται υψηλή εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού για την επίτευξη της ανοσίας αγέλης.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το χαμηλό R της επιδημίας αυτή την περίοδο στη χώρα μας είναι ευνοϊκό για τον εμβολιασμό. Είναι σημαντικό τους επόμενους μήνες η μετάδοση να διατηρηθεί σε μέτρια επίπεδα (R<1.2) με τη βοήθεια των μη φαρμακευτικών μέτρων δημόσιας υγείας έτσι ώστε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα του εμβολιασμού στα σοβαρά κρούσματα και στις νοσηλείες. Ωστόσο, ακόμα και μετά τον εμβολιασμό για το προσεχές διάστημα θα πρέπει να συνεχίσει η χρήση των μασκών, η τήρηση των αποστάσεων, η αποφυγή του συγχρωτισμού και η τήρηση των μέτρων υγιεινής. Στην ημερίδα τέλος επισημάνθηκε ότι ο καλύτερος αλλά δυσκολότερος δρόμος για τον εμβολιασμό του πληθυσμού είναι να πεισθεί για την ορθότητα του και όχι να επιβληθεί η διενέργειά του. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ορθή και έγκυρη πληροφόρηση από τους αρμόδιους επαγγελματίες υγείας και τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ο κατάλληλος τρόπος προσέγγισης του πληθυσμού και επικοινωνίας της πληροφορίας (risk communication) είναι πολύ σημαντικός.
