Ο Βόλος είναι μια από τις πόλεις που ενδείκνυνται, λόγω μορφολογίας, να γίνει πόλη- παράδειγμα βιώσιμης αστικής κινητικότητας, εφόσον σχεδιαστούν και κατασκευαστούν σωστά ποδηλατόδρομοι, με στόχο οι πολίτες της να καταφέρουν να κυκλοφορούν με το ποδήλατο, καθιστώντας το -γιατί όχι- ως το βασικό μέσο μεταφοράς στο εσωτερικό της πόλης. Βέβαια, η σκέψη αυτή «αγγίζει» τα όρια της ουτοπίας, αν κάποιος κάνει απλώς μια … βόλτα στον ένα και μοναδικό ποδηλατόδρομο που υφίσταται στο εσωτερικό της πόλης και ο οποίος προσπαθεί να συνδέσει κάποιους δρόμους μεταξύ τους.
Ρεπορτάζ Κωνσταντίνα Φωτοπούλου
Για να δημιουργηθεί ένας ποδηλατόδρομος χρειάζεται να γίνει μελέτη και αντίστοιχη σωστή κατασκευή, με σκοπό να εξυπηρετεί την κυκλοφορία και την πρακτικότητα, όχι μόνο των πολιτών που ποδηλατούν, αλλά και όλων των άλλων, χωρίς να προκαλείται πρόβλημα. Στον Βόλο, προς το παρόν, τα κατασκευαστικά δεδομένα, σε συνδυασμό με τα δεδομένα χρήσης, δεν λειτούργησαν με αυτόν τον τρόπο, καθώς ναι μεν υπάρχει ποδηλατόδρομος, καθίσταται δε καθ’ όλα προβληματικός σε πολλά σημεία.
Στοιχείο έλλειψης ορθής μελέτης και σωστής χρησιμότητας είναι τα ουκ ολίγα «τυφλά» σημεία κατά μήκος του ποδηλατόδρομου. Η πορεία του ποδηλατόδρομου «κόβεται» ξαφνικά σε πολλά σημεία, με αποτέλεσμα ο ποδηλάτης να μην γνωρίζει προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί. Πολλές φορές η «εξαφάνιση» του ποδηλατόδρομου αναγκάζει τον ποδηλάτη να συνεχίσει την πορεία του στο πεζοδρόμιο, ακόμα και στον δρόμο, γεγονός επικίνδυνο, εφόσον καταστρατηγείται η κυκλοφορία και η υπάρχουσα σήμανση.
Πρόβλημα επίσης στην κυκλοφορία με ποδήλατο δημιουργεί η λανθασμένη νοοτροπία και παιδεία των πολιτών που, ενώ υπάρχει η πρέπουσα διαγράμμιση και σήμανση για την παρουσία ποδηλατόδρομου, εκείνοι επιλέγουν να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους ή τα μηχανάκια τους πάνω σ’ αυτόν, ακόμα και για ολιγόλεπτες στάσεις.
Επιπρόσθετα, σοβαρό θέμα τίθεται με την συντήρηση και ανανέωση του χρώματος της διαγράμμισης που σχετίζεται με τον ποδηλατόδρομο. Εκτός από τα «τυφλά» σημεία, υπάρχουν και εκείνα που οι χρωματισμένες γραμμές έχουν σβηστεί, λόγω της χρήσης και των καιρικών συνθηκών, αλλά δεν έχουν ανανεωθεί. Το γεγονός αυτό δημιουργεί ακόμα ένα πρόβλημα στη σωστή χρήση του ποδηλατόδρομου από τους πολίτες, ενώ επίσης μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Η απουσία συντήρησης του ποδηλατόδρομου δεν σχετίζεται μόνο με τις ξεθωριασμένες μπογιές, αλλά επίσης με την καθαριότητα και την φροντίδα του. Κατά μήκος της οδού Φερών ο ποδηλατόδρομος είναι φανερά εγκαταλελειμμένος, ενώ σε πολλά σημεία δεν αποδεικνύει τίποτα την ύπαρξή του. Η διαγράμμιση είναι πλήρως σβησμένη, και τη θέση της έχουν πάρει τα ξερά χόρτα, τα σκουπίδια και οι πέτρες, αναγκάζοντας τον διερχόμενο ποδηλάτη να μην περάσει από το σημείο.
Ο Κωνσταντίνος Καραΐσκος, χρόνια ποδηλάτης στην πόλη και πρόεδρος του Συλλόγου Ορεινών Ποδηλατικών Μονοπατιών Πηλίου, δηλώνει πως η δημιουργία του ποδηλατόδρομου υπήρξε μια πολύ καλή και ελπιδοφόρα κίνηση για τον Βόλο, επισημαίνει όμως ότι η πρόσβασή του δεν είναι δυνατή από πολλές περιοχές της πόλης, παρά μόνο από συγκεκριμένα σημεία.
«Δυστυχώς, στη σημερινή του μορφή ο ποδηλατόδρομος δεν πληροί αρκετές προδιαγραφές, καθώς χρειάζεται συντήρηση και σωστή σήμανση, με σκοπό την εξυπηρέτηση των χρηστών σε καθημερινή βάση με ασφάλεια από και προς το κέντρο της πόλης», τονίζει χαρακτηριστικά. Ξεκαθαρίζει δε ότι η πόλη του Βόλου είναι ιδανική για τη δημιουργία ενός μεγάλου δικτύου ποδηλατόδρομων, σημειώνοντας ιδιαίτερα την σημαντικότητα της ενημέρωσης και της σωστής εκπαίδευσης σχετικά με την οδική συμπεριφορά, καλλιεργώντας εν τέλει μια κουλτούρα με τεράστιο περιβαλλοντικό όφελος.
Επίσης, στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η άποψη του Θάνου Κοντομήτρου, ο οποίος χρησιμοποιεί το ποδήλατο ως βασικό μέσο μεταφοράς στο εσωτερικός της πόλης, είναι χρόνια ποδηλάτης και μέλος του Συλλόγου Ορεινών Ποδηλατικών Μονοπατιών Πηλίου. «Δεν είναι αρκετός ο ποδηλατόδρομος που υπάρχει, ενώ μόνο ένα μέρος του είναι ασφαλές για ποδηλάτηση. Πρέπει να δημιουργηθούν νέοι ποδηλατόδρομοι», τονίζει. Ταυτόχρονα, θεωρεί πως και οι πολίτες έχουν μερίδιο ευθύνης στα προβλήματα που δημιουργούνται, με την σωστή ενημέρωση και εκπαίδευση γύρω από την ποδηλατική κουλτούρα να είναι μονόδρομος. «Οι πεζοί πολλές φορές περπατούν στον ποδηλατόδρομο και το αντίθετο, ενώ οι οδηγοί συνηθίζουν να παρκάρουν τα οχήματά τους επί του ποδηλατόδρομου. Αυτό για να αλλάξει χρειάζεται σωστή ενημέρωση και εκπαίδευση», καταλήγει.
