Αύριο Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου, ο Στέλιος Τσουκιάς έρχεται για πρώτη φορά στον Βόλο στο Cafe Santan *, με full band που απαρτίζεται από νέους μουσικούς. Στο ανανεωμένο του πρόγραμμα παρουσιάζει τραγούδια από τα δύο προσωπικά του άλμπουμ (ΑΓΙΟΣ ΨΕΥΤΗΣ, ΚΟΙΤΑΖΩ ΕΞΩ), νέα τραγούδια που έγραψε το καλοκαίρι και επιλεγμένα κομμάτια από την ελληνική δισκογραφία, όλα όσα τον έχουν επηρεάσει και έχουν καθορίσει την αισθητική του. Η μουσική του Στέλιου Τσουκιά παντρεύει τον ηλεκτρονικό και τον φυσικό ήχο, σε ένα ταξίδι που ξεκινάει από την ροκ και περνάει στην ατμοσφαιρική electro/blues και lo-fi, εμποτισμένο με στοιχεία της ελληνικής σκηνής.
Σήμερα μιλά στο magnesianews.gr καταθέτοντας την ψυχή του για τη μουσική, τα όνειρά του, τις ανησυχίες του, τις επιλογές του, αλλά και την αυριανή βραδιά!
Συνέντευξη στον ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ
Η μουσική σου είναι αποτέλεσμα πολλών και διαφορετικών ακουσμάτων ή από μικρός είχες κάνει τις επιλογές σου;
Μου αρέσει να συνδυάζω διαφορετικά είδη μεταξύ τους και να πειραματίζομαι με τον ήχο. Μικρός άκουγα ότι έπεφτε στα αυτιά μου αλλά όταν κάτι μου έκανε πολύ εντύπωση το αγόραζα -σε cd- και το άκουγα ατέλειωτες φορές. Δεν είχα κάνει όμως τις επιλογές μου από τότε. Αυτό έρχεται με τα χρόνια και ακόμα ψάχνω και θα ψάχνω καινούρια πράγματα ή μουσικές που μου ξέφυγαν ή έτυχε να ακούσω σε μικρότερη ηλικία και δεν έδωσα την σημασία που τους έπρεπε. Ο Πλούταρχος, ο αρχαίος φιλόσοφος, είχε πει ότι για να ερευνήσουμε την αρμονία στη μουσική και κατ’επέκταση μέσα μας πρέπει να ερευνήσουμε την παραφωνία. Σαν την μέλισσα, πας από λουλούδι σε λουλούδι και στο τέλος φτιάχνεται το μέλι του γούστου σου.
Στο σπίτι σου ακούς μουσική; Ποιο είδος αγαπάς, αλλά μόνο σαν ακροατής
Ακούω καθημερινά μουσική. Με έχει βοηθήσει πολύ το Spotify που έχει πάρει τον ρόλο του καλού ραδιοφώνου. Αν μου αρέσει ένα συγκεκριμένο τραγούδι το ψάχνω και μπαίνω στο “song radio” να ακούσω παρεμφερείς μουσικές. Βέβαια και αυτό μπορεί να είναι περιοριστικό λόγω του αλγόριθμου των recommendations, οπότε πάντα χρειάζεται και το προσωπικό σκάψιμο. Αυτό τον καιρό μου αρέσει να ακούω ολοκληρωμένες δουλειές, ολόκληρα albums. Τις τελευταίες μέρες ακούω Jack White και τους δίσκους του Διονύση Σαββόπουλου και του Tom Waits.
Ποια είναι καλύτερη στιγμή σου από την ημέρα που αποφάσισες να ασχοληθείς επαγγελματικά με τη μουσική;
Θα αναφέρω δύο στιγμές αν και πιστεύω ότι είναι περισσότερες. Όταν έπαιξα πρώτη φορά στον Σταυρό του Νότου το 2019, σε μία σκηνή που πήγαινα από μικρός και ονειρευόμουν να βρεθώ και ως μουσικός. Πέρα από το γεγονός ότι το club του Σταυρού ήταν ασφυκτικά γεμάτο, δεν θα ξεχάσω τη βραδιά γιατί έπαιξα πρώτη φορά με μουσικούς που είχαν συμμετάσχει σε δουλειές που άκουγα μικρότερος. Μιλάω για τον Θάνο Σταυρίδη στο ακορντεόν που έχει παίξει στην “Πολίτικη Κουζίνα” της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, ένα από τα αγαπημένα μου soundtracks, αλλά και τον Παντελή Στόικο στην τρομπέτα που έχει συμμετάσχει σε μία από τις καλύτερες μπάντες που έχει δημιουργήσει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, τους Λαϊκεδέλικα. Ήταν διονυσιακό αυτό που συνέβη. Η δεύτερη είναι πάλι στο club του Σταυρού, όταν στο κοινό βρισκόταν η αδελφή του Παύλου Σιδηρόπουλου. Με αφορμή την διασκευή που είχα τότε κυκλοφορήσει στο τραγούδι “Γέρο Μαθιός”, ήρθε στο τέλος της συναυλίας συγκινημένη και μου έδωσε μία μεγάλη αγκαλιά. Δεν ξεχνιούνται αυτές οι εικόνες και τις κρατάω ως φυλαχτό για τη συνέχεια.
Είναι στιγμές που το μετανιώνεις για αυτή σου την επιλογή;
Το να δημιουργείς τη δική σου μουσική, να χρηματοδοτείς τα πάντα μόνος σου σε μία εποχή που η πληροφορία περνάει απ’τα μάτια και τα αυτιά όλων μέσα σε τρία δευτερόλεπτα είναι πολύ δύσκολο και πολλές φορές έχω βρεθεί να βυθίζομαι και να απογοητεύομαι. Όμως πάντα με ρωτάω: “αν δεν έκανες μουσική, θα ήσουν χαρούμενος?”. Εκεί τελειώνει η πάλη και συνεχίζω. Πιστεύω στη μουσική και ως ψυχοθεραπευτική μέθοδο για την ανακάλυψη της ταυτότητας μου και την δημιουργία σχέσεων.
Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που ονειρεύεται να γίνει μουσικός;
Να το κάνει πράξη. Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τη σπαταλήσει σε κάτι που δεν θα το γεμίζει. Η μουσική είναι δώρο απ’ το σύμπαν με άπειρα παιχνίδια. Μας κάνει να νιώθουμε πάντα παιδιά και κυρίως να νιώθουμε στιγμιαία αθάνατοι. Θα το συμβούλευα όμως να εργαστεί σκληρά για να αποκτήσει όλα τα εργαλεία που χρειάζεται για την καλλιέργεια των δεξιοτήτων αλλά και της προσωπικότητας του. Πιστεύω στη δουλειά και όσοι δεν το έβαλαν κάτω, στο τέλος δικαιώθηκαν.
Σε ποια στιγμή νιώθεις την ανάγκη να δημιουργήσεις; Στη χαρά ή τη λύπη; Την ηρεμία ή τον θυμό;
Μέχρι στιγμής τα περισσότερα τραγούδια τα έχω γράψει κάτω από έντονα συναισθήματα προβληματισμού, λύπης ή απογοήτευσης. Τα γεγονότα γύρω μας δεν μπορούν να με αφήσουν απαθή και απλό παρατηρητή, γι’ αυτό τα τραγούδια που έχω κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής έχουν και κοινωνικό και υπαρξιακό χαρακτήρα.
Αποτελεί η μουσική είδος διεξόδου;
Κάθε φορά που πιάνω την κιθάρα στα χέρια ηρεμώ και εκτονώνομαι. Νιώθω να απελευθερώνεται ενέργεια που χρειάζεται για να πετάξω από πάνω μου ό,τι με βαραίνει. Έχει γίνει και τρόπος ζωής μου πια. Είτε βρεθώ στη φύση, είτε σε ένα μπαρ ή ένα καφέ θα σκεφτώ στίχους ή θα μου πάρει την προσοχή μου η μουσική που θα ακούσω γύρω μου και θα “φύγω” για λίγο από τον χώρο. Το απολαμβάνω.
Τι ετοιμάζεις για το μέλλον;
Έχω ήδη αρχίσει και ηχογραφώ καινούρια τραγούδια που έγραψα το καλοκαίρι που μας πέρασε. Θα σταματήσω τα διαδοχικά lives από την καινούρια χρονιά και θα αφοσιωθώ σε αυτό το κομμάτι. Σκέφτομαι να αρχίσω να κυκλοφορώ το καινούριο υλικό με την μορφή singles. Ανυπομονώ να τα μοιραστώ με όλους σας.
Τι θα ακούσει κάποιος από εσένα τη Λόλα και τη μπάντα σου στο Cafe Santan;
Δυόμισι ώρες γεμάτες μουσική με μεράκι που λέμε. Έχουμε δουλέψει ένα πρόγραμμα δυναμικό με πολύ ηλεκτρισμό και ατμόσφαιρες. Αυτό φυσικά έχει γίνει με την συμβολή των εξαιρετικών μουσικών που έχω δίπλα μου και την όρεξη που έχουμε όλοι μας στις πρόβες. Ο Πρόδρομος Μυστακίδης στα τύμπανα και ο Ιάσονας Οικονόμου στο μπάσο, πέρα από την εκρηκτικότητα τους και το γεγονός ότι παίζουν παρέα πολλά χρόνια, έχουν αναλάβει και τους ηλεκτρονικούς ήχους, ένα καινούριο στοιχείο στον ήχο των ζωντανών εμφανίσεων μου και κάτι που ένιωθα πως έλειπε παλαιότερα. Στην τρομπέτα ο Αλέξανδρος Σακαλής, ο βενιαμίν της μπάντας, έρχεται από το κόσμο των χάλκινων της βαλκανικής μουσικής και φέρνει το παραδοσιακό στοιχείο που έχουν και τα τραγούδια μου αλλά και τραγούδια που έχουμε επιλέξει να διασκευάσουμε. Η Λόλα Γιαννοπούλου, για δεύτερη χρονιά είναι στο πλάι μου η εξαιρετική ερμηνεύτρια και μουσικός και θα μας πει και δικά της τραγούδια. Άφησα την ηλεκτρική κιθάρα για το τέλος, γιατί είναι ιδιαίτερη τιμή για εμένα που βρίσκεται παρέα μου ο Θανάσης Dzigovic, ένας τραγουδοποιός με την δική του σφραγίδα και προσωπική δισκογραφία. Πρώτη φορά στο Βόλο και ανυπομονώ. Τι άλλο να πω, τα υπόλοιπα επί σκηνής!
*Χορηγοί επικοινωνίας εφημερίδα ΜΑΓΝΗΣΙΑ και ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ 102.5.
