Σοκαρισμένη εμφανίστηκε από το κομμάτι της συνέντευξης του Αχιλλέα Μπέου σε αθηναϊκό μέσο ενημέρωσης ο οποίος προσπάθησε να διασκεδάσει τις κατηγορίες ότι είναι ρατσιστής, χρησιμοποιώντας ένα περιστατικό από τη νεότητά του, η καθηγήτρια Βιολογίας της Ιατρικής, Βαρβάρα Τραχανά. Μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και τον Δημήτρη Καρεκλίδη υποστήριξε ότι δεν είναι σωστό να περνούν έτσι απλά ανάλογες δηλώσεις και πως το φύλλο και η σεξουαλικότητα είναι εντελώς δύο διαφορετικά πράγματα. «Δηλαδή υπάρχει ένα βιολογικό consensus ότι δεν μιλάμε για τα δύο φύλα, άνδρας και γυναίκα, αλλά μιλάμε για ένα φάσμα παραλλαγών ανάμεσα στο απόλυτα αρσενικό και στο απόλυτα θηλυκό. Είναι ευρέως αποδεκτό από όλους όσοι ασχολούμαστε με τη βιολογία και τη γενετική, είναι τόσο αποδεκτό ώστε υπάρχει και πλήρη περιγραφή ή τέλος πάντων, στον βαθμό που μπορεί να υπάρξει μέχρι σήμερα με τα δεδομένα που υπάρχουν περιγράφει και όλων των όσων έχουμε μέχρι στιγμής αναγνωρίσει ως ενδιάμεσες καταστάσεις στις καταστάσεις ίντερσεξ κτλ. Προσπαθούμε να τις περιγράψουμε και σε επίπεδο γονιδιακό και στη συνέχεια ορμονών κτλ. Υπάρχει δηλαδή μια ενασχόληση ολόκληρου του κλάδου με το τι συμβαίνει όσον αφορά στη βιολογία του καθορισμού. Και στην ιατρική υπάρχει τώρα μια μεγαλύτερη τελοσπάντων προσοχή στο αν ο ασθενής τον οποίο έχουμε μπροστά μας, στον οποίο μπορεί να έχει μια οποιαδήποτε πάθηση, αν ανήκει σε ενδιάμεσο φύλο» εξήγησε η κ. Τραχανά. Μιλώντας για το πώς καθορίζεται το φύλο ενός παιδιού είπε πως έχει να κάνει με το ποια φυλετικά χρωμοσώματα έχει κληρονομήσει ο απόγονος και στη συνέχεια μιλάμε για το μοναδικό φύλο. Δηλαδή αν αυτή η μονάδα που στην αρχή μέχρι την 6η εβδομάδα της κύησης είναι αμφίθυμη, δεν έχει φύλο. Ο ιστός δηλαδή που στη συνέχεια θα γίνει όρχις ή ωοθήκη δεν έχει φύλο μέχρι την 6η εβδομάδα και από κει και πέρα αρχίζει και αναπτύσσεται και μετατρέπεται σε γεννητικά όργανα. Μετά την 6η εβδομάδα της κύησης και στη συνέχεια υπάρχει και αυτό που ονομάζεται φαινοτυπικά φύλο που θα αρχίσει να φαίνεται και θα οριστικοποιηθούν τα χαρακτηριστικά του κατά την εφηβεία, οπότε οι βιολόγοι, οι βιο επιστήμονες, και οι γιατροί, θα πρέπει να δουν αν υπάρχει ταύτιση ανάμεσα στο χρωμοσωμικό, το γοναδικό και το φαινοτυπικό φύλο. «Αντιλαμβάνεστε ότι μπορούν να υπάρχουν πολλές παραλλαγές ανάμεσα σε αυτά τα στάδια και τους δρόμους τους βιολογικούς που οδηγούν σε κάθε ένα από αυτά τα στάδια. Τη βιολογία τη νιώθει καλύτερα το ίδιο το άτομο. Δηλαδή ένας άνθρωπος νιώθει άντρας ή νιώθει γυναίκα ανεξάρτητα από το φύλο που του έδωσαν κατά τη γέννηση ή τις όποιες ιατρικές εξετάσεις έγιναν στην πορεία της ζωής του. Είναι, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι τη βιολογία του τη νιώθει καλύτερα από τα αποτελέσματα αυτών όλων των εξετάσεων. Είναι πάρα πολύ πιθανό εμείς να χάνουμε και σίγουρα χάνουμε διότι δεν έχουμε την απόλυτη γνώση όλων αυτών των παραγόντων που καθορίζουν το φύλο. Δεν την έχουμε ακόμα και δεν ξέρω αν θα την έχουμε και ποτέ. Διότι είναι τόσο πολυσήμαντο πολυπαραγοντικό το φαινόμενο αυτό, το βιολογικό που ονομάζουμε φύλο. Ωστόσο, η σεξουαλικότητα είναι ακόμη πιο πολύπλοκο φαινόμενο» δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Τραχανά και εξήγησε πως δεν υπάρχει γενετική προκαθορισμένη προτίμηση.
Βιολογικό φαινόμενο η σεξουαλικότητα
Όμως και η σεξουαλικότητα ένα βιολογικό φαινόμενο, μία βιολογική οντότητα, υπό την έννοια ότι επηρεάζεται και από γενετικούς παράγοντες και από αρμονικούς παράγοντες και από γενετικούς παράγοντες και από περιβαλλοντολογικούς μηχανισμούς. «Οπότε, υπό αυτή την έννοια είναι σίγουρα μια βιολογική οντότητα και η σεξουαλικότητα απλά δεν είναι αυστηρά καθορισμένη, όπως ας πούμε το χρώμα των ματιών μου. Εμένα είναι τέτοιο επειδή έχω κληρονομήσει αυτό και αυτό το γονίδιο από την μαμά μου και τον μπαμπά μου. Η σεξουαλικότητα δεν είναι τέτοιου τύπου. Υπάρχουν κάποιες παραλλαγές στον γονότυπο όλων μας που προδιαθέτουν προς μία σεξουαλική προτίμηση, αλλά αυτό θα επηρεαστεί και θα αλληλεπιδράσει με άλλους γενετικούς παράγοντες, με ορμόνες κατά την ανάπτυξη και την εμβρυϊκή ζωή και τελικά θα καθοριστεί ως μία νευροαναπτυξιακή βιολογική οντότητα κατά την εφηβεία. Παίζουν ρόλο γενετικοί παράγοντες, παίζει ρόλο το περιβάλλον της μήτρας, οι ορμόνες του στρες, της μητέρας. Το κύκλωμα αυτό ολοκληρώνεται και κλείνει θεωρητικά στην εφηβεία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μπορεί και να μην αλλάξει στην πορεία της ζωής» δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Τραχανά.
Απόδοση ραδιοφωνικής συνέντευξης: Γιώργος Στεργίου
