Ζήσανε τον απόλυτο τρόμο. Από τη μια οι φλόγες να έχουν περικυκλώσει τη Ν. Αγχίαλο, οι καπνοί να είναι πυκνοί, η ατμόσφαιρα αποπνικτική κι από την άλλη πλευρά οι εκρήξεις από την αποθήκη πυρομαχικών της αεροπορίας να είναι εκκωφαντικές. Οι κάτοικοι της Νέας Αγχιάλου εγκατέλειψαν χθες όπως όπως τα σπίτια τους κι άλλοι με βάρκες, άλλοι με ΙΧ, με ταξί και λεωφορεία απομακρύνθηκαν, έφτασαν στον Βόλο και πολλοί διανυκτέρευσαν στο Εκθεσιακό Κέντρο Βόλου, όπου και ακόμη παραμένουν.
Ρεπορτάζ: Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
Μπορεί η σημερινή ημέρα να ξημέρωσε και η χθεσινή να τελείωσε, όμως στα μάτια και στα πρόσωπα των κατοίκων της Νέας Αγχιάλου είναι ακόμη ζωγραφισμένος ο τρόμος που έζησαν από τις συνεχείς εκρήξεις, από την αγωνία εάν θα ζήσουν.
«Ζήσαμε πόλεμο»
Η κ. Κατερίνα διανυκτέρευσε με τον σύζυγό της και τα παιδιά της στο Εκθεσιακό Κέντρο Βόλου. Σήμερα το πρωί τους βρήκαμε να είναι έξω από το Εκθεσιακό και να περιμένουν καρτερικά μία ενημέρωση για το πότε θα γυρίσουν στο σπίτι τους. Βέβαια, αυτό που τους ένοιαζε ήταν ότι ήταν καλά και μαζί.
Η κ. Κατερίνα μίλησε στο magnesianews.gr περιγράφοντας όλες τις στιγμές που έζησε εκείνη και η οικογένειά της.
«Μετά τη δουλειά κατέβηκα με την κόρη μου προς τα κάτω, είχε καπνό και επιστρέψαμε σπίτι. Έγιναν οι εκρήξεις. Η κόρη μου πανικοβλήθηκε, έπαθε κρίση πανικού. Προσπαθήσαμε να την ηρεμήσουμε. Ο γιός μου ήταν με έναν φίλο του σε σπίτι προς την παραλία. Οι τζαμαρίες από τα μαγαζιά έσπαγαν. Μας πήρε ο γιος μου κάποια στιγμή τηλέφωνο ότι υπάρχουν βάρκες στο λιμάνι κι εκείνος επιβιβάστηκε σε μία. Κατεβήκαμε κι εμείς και μπήκαμε σε πλωτό και μας έφεραν στον Βόλο. Βρεθήκαμε με τον γιό μου, αγκαλιαστήκαμε και λέμε Δόξα τω Θεώ.
Δεν πίστευα ότι θα ζούσαμε ποτέ κάτι τέτοιο. Και τώρα νομίζω ότι είναι όνειρο, ότι δεν το ζήσαμε. Αυτό που έγινε ήταν ανεπίτρεπτο.
Φύγαμε όπως ήμασταν. Κλείσαμε το σπίτι και φύγαμε. Ήταν λες και ζούσαμε πόλεμο. Χτυπούσαν οι καμπάνες, υπήρχε παντού καπνός, ο κόσμος να μην ξέρει τι να κάνει, στην αρχή δεν ξέραμε από που ήταν οι εκρήξεις. Ζήσαμε μία φρίκη, αυτό όσο ζω δεν θα το ξεχάσω. Το βλέπαμε στις ταινίες και δεν πιστεύαμε ότι θα ζήσουμε κάτι τέτοιο. Να ζεις τέτοιο πράγμα; Λέγαμε ευτυχώς είμαστε όλοι ζωντανοί. Μέχρι να φτάσουμε με το φουσκωτό και να δω ότι και ο γιος μου είναι καλά, μου είχε φύγει η ψυχή», είπε χαρακτηριστικά με τα μάτια της να βουρκώνουν και τη φωνή της να λυγίζει.
«Ούτε στην Ουγκάντα»
Ο κ. Γιάννης Μπουρλής ζει με την οικογένειά του στην Αθήνα, όμως ήρθε για μερικές ημέρες στο εξοχικό του στη Ν. Αγχίαλο. Χθες, μόνος του στο σπίτι έζησε αυτό το εφιάλτη.
«Λες και ήμουν κάτοικος Ουγκάντας. Αυτά ούτε κι εκεί γίνονται. Ασυδοσία. Με την έκρηξη ήταν λες κι έγινε σεισμός. Πήγα σε έναν φίλο μου, δίπλα στη θάλασσα, καθίσαμε εκεί, ξεκίνησε και ήρθε η γυναίκα μου από την Αθήνα. Αρχικά με πήρε ασθενοφόρο από την Αγχίαλο, δεν μπορούσαν να με πάνε προς Αλμυρό, με γύρισαν σπίτι», λέει ο ίδιος με την σύζυγό του δίπλα να σημειώνει πως μέχρι να φτάσει και να παραλάβει τον άνδρα της, είχε τρελαθεί από την αγωνία της.
«Πήρα τα παιδιά μου και φύγαμε»
Ο κ. Θωμάς κράτησε την ψυχραιμία του την ώρα των εκρήξεων και την ώρα που ο περισσότερος κόσμος είχε πανικοβληθεί. Πήρε τα παιδιά του και ήρθαν στον Βόλο. Τώρα περιμένουν με αγωνία να δουν πότε θα επιστρέψουν πίσω στο σπίτι τους.
«Είχε πιάσει φωτιά και η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Κατεβήκαμε αρχικά στην παραλία κι έπειτα ανεβήκαμε στο σπίτι. Εκεί ακούσαμε τις εκρήξεις και αποφασίσαμε να φύγουμε. Στην πρώτη μεγάλη έκρηξη ήμουν στο αυτοκίνητο και αυτό ταρακουνήθηκε. Πήρα τα παιδιά μου και με το αυτοκίνητο ήρθαμε στην παραλία του Βόλου. Εκεί κάποια στιγμή ακούστηκε μία μεγάλη έκρηξη κι ήρθαμε μετά στο Εκθεσιακό και περάσαμε εδώ τη νύχτα μας. Ευτυχώς εδώ ήταν όλα οργανωμένα, όμως έχω ένα γενικό παράπονο. Δεν υπάρχει ένας αρμόδιος να μας ενημερώσει να πας πει πότε θα πάμε στα σπίτια μας. Είμαστε εγκλωβισμένοι. Κατακρίνω όποιον είναι υπεύθυνο. Δεν ξέρουμε πότε θα γυρίσουμε και κανείς δεν ξέρει», είπε ο κ. Θωμάς.
«Με την έκρηξη φοβηθήκαμε»
Η κ. Ευαγγελία, κάτοικος Ν. Αγχιάλου τρόμαξε, φοβήθηκε με την έκρηξη κι έφυγε. Η κατάσταση που περιγράφει ήταν πανικού. Μετά τις εκρήξεις η αστυνομία περνούσε με το περιπολικό και ειδοποιούσε τον κόσμο να φύγει. Εκείνη έφυγε με την ανιψιά της, πίσω της όμως έμεινε ο σύζυγός της. Κι αν η κ. Ευαγγελία ήρθε στο Εκθεσιακό Κέντρο, το μυαλό της ήταν πίσω, στον σύζυγό της.
«Ήμουν ξαπλωμένη στο σπίτι και κοντέψαμε να πνιγούμε από τον καπνό. Με την έκρηξη φοβηθήκαμε, άνοιξαν οι τζαμαρίες. Περνούσε η αστυνομία και μας έλεγε να φύγουμε. Ο άνδρας μου έμεινε εκεί. Ο γιός μου, η νύφη μου, τα παιδιά έφυγαν για Βόλο. Εγώ με την ανιψιά μου ήρθαμε στον Βόλο με αυτοκίνητο. Το μυαλό μου ήταν πίσω στον άντρα μου», είπε η ίδια. Δίπλα της η κ. Δήμητρα Γιαννάκη, που άφησε κι εκείνη το σπίτι της και έφτασε στο Εκθεσιακό Κέντρο. Εκεί, της πρότειναν να διανυκτερεύσει σε ξενοδοχείο. Έτσι πέρασε το βράδυ της και το πρωί επανήλθε στο Εκθεσιακό, όπου βρίσκεται στην αναμονή για το εάν και πότε θα επιστρέψει στο σπίτι της.
«Με την εγγονή μέσα στις βάρκες»
Η κ. Ελευθερία με τον σύζυγό της και την εγγονή της βρέθηκαν στην Ν. Αγχίαλο για λίγες ημέρες από την Καρδίτσα προκειμένου να κάνουν διακοπές. Η φωτιά, οι εκρήξεις τοςυ ώθησαν να φύγουν. Όπως ήταν, αφήνοντας πίσω τα πάντα και κοιτώντας μόνο να βρεθούν κάπου και να είναι ασφαλείς.
«Με τις εκρήξεις τρίζανε τα πάντα, τα τζάμια, οι πόρτες στο ξενοδοχείο. Μας είπαν ότι σε σπίτια έσπασαν τζαμαρίες. Ο καπνός πύκνωνε, δεν βλέπαμε στα δύο μέτρα. Είχα μάσκες, πετσέτες και για το παιδί αν χρειάζονταν να τις βρέχαμε. Είδαμε τον Δήμαρχο που κατέβαινε στο λιμανάκι, είδαμε και τις βάρκες μας είπαν ότι φεύγει κόσμος, μπήκαμε στη βάρκα και φύγαμε. Αφήσαμε τα πάντα πίσω μας. Που να μείνουμε εκεί; Και το παιδί έβλεπε άλλους να φωνάζουν, να κλαίνε, τρομοκρατήθηκε. Στη βάρκα ήμασταν τέσσερα άτομα, μας υποδέχτηκαν λεωφορεία στον Βόλο και μας έφεραν εδώ», ανέφερε η ίδια, που αναμένει ειδοποίηση για το πότε μπορούν να επιστρέψουν στην Αγχίαλο, να πάρουν τα πράγματά τους και το αυτοκίνητό τους και να γυρίσουν στην Καρδίτσα.
«Στις εκρήξεις ούρλιαξα»
Η κ. Ελένη, πέρασε το βράδυ της στο Εκθεσιακό Κέντρο. Ο τρόμος ήταν χαραγμένος στη φωνή και στα μάτια της. «Στις εκρήξεις ούρλιαξα», είπε χαρακτηριστικά. Πριν από αυτές βλέποντας τον καπνό να έχει κυριεύσει την Ν. Αγχίαλο πίστεψε ότι θα πάρουν φωτιά.
« Είπα θα πάρουμε φωτιά. Είδαμε τη φωτιά να προχωράει προς Μικροθήβες και ακούσαμε το πρώτο μπαμ. Στις εκρήξεις ούρλιαξα. Δεν μπορούσα να περπατήσω και είπα ότι θα μείνω εκεί κι ό,τι θέλει ας γίνει. Σιγά σιγά με τα πόδια και μετά μας βοήθησε το αφεντικό του γιού μου φύγαμε από το σπίτι. Με τη βοήθεια ενός αστυνομικού ήρθε ένα ταξί, μας πήρε και μας έφερε εδώ», σημείωσε η ίδια.
Περίπου 2500 άνθρωποι έφυγαν από τα σπίτια τους στη Ν. Αγχίαλο και μεταφέρθηκαν προς Βόλο. Πολλοί από αυτούς φιλοξενήθηκαν σε φίλους και συγγενείς. Κάποιες εκατοντάδες όμως διανυκτέρευσαν στο Εκθεσιακό Κέντρο Βόλου, που πολύ γρήγορα οργανώθηκε κι έγινε ένα ασφαλές καταφύγιο. Δήμος, ιδιώτες, εθελοντές οργανώθηκαν, έστησαν κρεβάτια, υπήρχε φαγητό και νερό για όλους, όπως και είδη προσωπικής υγιεινής. Ιδιώτες και εθελοντές έφεραν και παιδικά παιχνίδια, με τα παιδιά σήμερα να έχουν φτιάξει τη δική τους γωνιά και να παίζουν. Αυτή τη στιγμή περιμένουν ενημερώσεις για το πότε θα μπορέσουν να γυρίσουν στα σπίτια τους.
