Η φωνή του συνδυάζει την κρητική παράδοση και την αισθαντικότητα με το αποτέλεσμα να είναι κάτι παραπάνω από μαγευτικό. Ο Μάνος Πυροβολάκης είναι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης, καθώς εκτός από μουσικός και λυράρης είναι συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής , που με τις νότες του μας ταξιδεύει στα … συναισθήματα. «Το Κύμα» (απ΄το Οgdoo music group), αποτελεί το νέο του τραγούδι, το οποίο δείχνει ένα διαφορετικό δρόμο, προτρέποντας όλους να βρουν το θάρρος για το άπιαστο. «Ακόμη κι αν δεν έχουμε ελπίδα, θα πρέπει να φτιάξουμε μία ψεύτικη» μας παρακινεί ο ίδιος, μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή για την πορεία και το νόημα του τραγουδιού.
Το νέο σας τραγούδι θεωρών, ότι μιλά για το θάρρος που μπορεί να υπάρχει, αυτό που δείχνουν κάποιοι μέσα στον κόσμο
Το συγκεκριμένο τραγούδι θα μπορούσε να είναι κι ένα αλληγορικό παραμύθι μιας και πολύ σωστά, μιλά για το θάρρος κάποιων ανθρώπων να βάζουν στόχους που αρχικά μπορεί να φαίνονται δύσκολοι και αήττητοι, όπως λέει και το τραγούδι.
Δηλαδή να δείχνουμε θάρρος για το άπιαστο… παρά τον φόβο που υπάρχει;
Φυσικά και νομίζω αυτό φαίνεται και στο videoclip, στην καταπληκτική δουλειά που έκανε ο Αντώνης Κατσικάρης. Δείχνει ότι όσο σιμώνεις κοντά σε έναν φόβο ενδεχομένως κι αυτός να μικραίνει, να μην είναι τόσο μεγάλος όσο αρχικά θεωρούσες.
Πως ήρθε η έμπνευση γι’ αυτό το κομμάτι; Είναι στίχοι τους οποίους μοιραστήκατε με τον Γιάννη Στίγκα, έτσι;
Με τον Γιάννη γράφουμε μαζί, είμαστε ένα ντουέτο τραγουδοποιών και ουσιαστικά από τη πρώτη μου εμφάνιση στη δισκογραφία με τα «Κινούμενα Σχέδια» το 1998, μοιραζόμαστε τους στίχους και τη μουσική σε πολλά τραγούδια. Το τραγούδι δεν λέγεται με αφορμή αυτά που ζούμε, το έχουμε γράψει πριν από ενάμιση χρόνο περίπου. Νομίζω πως βρεθήκαμε κι εμείς σε ένα αδιέξοδο και θελήσαμε να γράψουμε κάτι που να πηγαίνει κόντρα στο αδιέξοδο αυτό. Παρόλα αυτά τα τραγούδια δεν είναι πάντοτε αυτοβιογραφικά, ούτε ρεαλιστικά. Μπορούν να ξεκινήσουν από ένα πραγματικό συμβάν κι έπειτα να εξελιχθούν. Γράφοντας όμως αυτό το τραγούδι θέλαμε να δείξουμε την αντίθεσή μας σε πράγματα που μπορεί να μας συνέβαιναν εκείνη τη στιγμή ή να μας είχαν συμβεί παλαιότερα και πόσο μπορούμε να πάμε κόντρα σε μια γνώμη που είναι γενική, μπροστά σε κάτι που φαντάζει ότι είναι δύσκολο.
Στα τραγούδια σας συνδυάζετε πάντως και την παράδοση, κυρίως την κρητική, με τη λύρα… παρούσα, αλλά και τον σύγχρονο ήχο
Αυτό σε μένα είναι αναπόφευκτο γιατί πρώτα απ’ όλα είμαι λυράρης, οπότε είναι δύσκολο να μην παίξω στα τραγούδια μου λύρα και ουσιαστικά όλα αυτά τα χρόνια παίζοντας και ως μουσικός σε άλλους συναδέλφους πάντα έχω μία αισθητική για να κάνω έναν συγκερασμό ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους , διαφορετικές μουσικές, διαφορετικές ποιότητες ήχου. Αυτό το κάνω από το ξεκίνημα της δισκογραφίας μου και το συνεχίζω.
Αυτό νομίζω ότι είναι και το χαρακτηριστικό σας ιδίωμα;
Για μας ήταν ένας στόχος να υπάρχει ο προσωπικός ήχος , παρόλα αυτά ο προσωπικός ήχος και το προσωπικό ύφος δεν το κυνηγάς, σου έρχεται. Παίζοντας τα τραγούδια και βάζοντας τον χαρακτήρα σου, είναι αναμενόμενο πως θα κάνεις κάτι δικό σου.
«Το Κύμα» είναι κάτι ανεξάρτητο ή είναι η αρχή μας σειράς τραγουδιών που θα ακολουθήσουν;
«Το Κύμα» λέω ότι είναι ένα «ορφανό» τραγούδι , μιας και τώρα τελειώνω ένα άλμπουμ με διασκευές από δημοτική μουσική κι έχω διασκευάσει κάποια κρητικά τραγούδια με πιο ηλεκτρική προσέγγιση και είναι αυτό που θέλω να εμφανίσω. Ίσως όμως και το «Κύμα» να αποτελέσει ένα προάγγελο ενός δίσκου που θα έχει και κάποια στοιχεία από αυτά τα ηλεκτρικά παραδοσιακά , αλλά και κάποια τραγούδια καινούργια.
Έδωσε η καραντίνα τον χρόνο και τη δυνατότητα να ασχοληθείτε πιο ενεργά, μη αποσπώμενος δηλαδή, από άλλα πράγματα;
Όχι ιδιαίτερα, γιατί ουσιαστικά άλλαξε πολύ η ζωή μας, ήρθαν τα πάνω- κάτω, οπότε οι χρόνοι μας αναπροσαρμόστηκαν. Παρόλα αυτά προσπάθησα και προσπαθούμε στην καραντίνα όσο μπορώ να είμαι δημιουργικός και να μην θεωρήσω ότι αυτός είναι ένας χαμένος χρόνος από τη ζωή μου. Και το «Κύμα», ένα πράγμα που αντιλαμβάνομαι πως λέει είναι κι αυτό, ότι παρά τις αντιξοότητες να προσπαθήσεις γι’ αυτό που θες να κάνεις.
Τελικά δεν μπορείς να μείνεις ανεπηρέαστος από τις δυσκολίες που όλοι βιώνουμε, αν και πολύς κόσμος πιστεύει ότι μπορεί να είναι μία δημιουργική περίοδος για τους καλλιτέχνες
Φυσικά και δεν μπορείς να μείνεις έξω απ’ όλο αυτό. Απλά δεν μπορείς να χάσεις και την ελπίδα σου. Θα έλεγα οτι ακόμη κι αν δεν είχαμε μία ελπίδα, θα έπρεπε να φτιάχναμε μία ψεύτικη και να πιστεύαμε σ’ εκείνη, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει νόημα.
Τι άλλο σχεδιάζετε εκτός από το άλμπουμ που αναφέρατε για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο;
Για μας που είμαστε και δημιουργοί σίγουρα το live είναι ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι που ερχόμαστε κοντά και σε άμεση προσέγγιση με το κοινό, όμως τον κόσμο μπορούμε να τον προσεγγίσουμε και μέσω της δισκογραφίας, των τραγουδιών μας. Οπότε η πανδημία δεν μας έχει κόψει αυτό το κομμάτι.
Ποια είναι η σχέση σας με τον Βόλο και την ευρύτερη περιοχή, γιατί νομίζω ότι πέρα από φίλους έχετε και συνεργάτες απ΄την περιοχή μας!
Είμαστε χρόνια φίλοι και συνεργάτες με ένα καταπληκτικό παιδί , καλλιτέχνη, τραγουδιστή τον Αποστόλη Βαλαρούτσο, έχουμε παίξει μαζί , έχω στην μπάντα μου τον Βαγγέλη Χάνο που είναι επίσης από τον Βόλο για να μην πω και για τον Νίκο Πορτοκάλογλου, που είναι από τους γνωστούς Βολιώτες. Γενικά ο Βόλος αποδεικνύεται ότι είναι ένας τόπος που παράγει καλλιτέχνες.
