Υπάρχουν κάποια πράγματα, που δύσκολα “χωνεύει” κανείς…κι αυτό συμβαίνει επειδή δεν πρόκειται για μια απλή δυσανεξία σε κάποια τροφή, αλλά μιλάμε για την δυσανεξία στην εκφύλιση των αξιών και στις -πάσης φύσεως- ανισότητες. Έτσι λοιπόν, δύσκολα “χωνεύεται” η αδικία, όταν σ’ έχουν μεγαλώσει και σ’ έχουν διδάξει να είσαι δίκαιος. Δύσκολα “χωνεύεται” η ανευθυνότητα, όταν σ’ έχουν μεγαλώσει και σ’ έχουν διδάξει να είσαι υπεύθυνος. Δύσκολα “χωνεύεται” η βία, όχι μόνο απέναντι στον άνθρωπο, αλλά και απέναντι στα ζώα, ειδικά όταν σ’ έχουν μεγαλώσει με στοργή και σου έχουν καλλιεργήσει τα αισθήματα της συναίσθησης και της φιλοζωΐας. Δύσκολα “χωνεύεται” ο ρατσισμός, όταν σ’ έχουν μεγαλώσει και σ’ έχουν διδάξει να είσαι φιλόξενος. Δύσκολα “χωνεύεται” η οποιαδήποτε ανισότητα, όταν σ’ έχουν μεγαλώσει και σ’ έχουν διδάξει ότι όλοι είμαστε ίσοι, έχουμε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις κι ότι έχουμε ίσες ευκαιρίες σ’ αυτή τη ζωή. Δύσκολα “χωνεύεται” η έλλειψη σεβασμού, όταν σ’ έχουν μεγαλώσει και σ’ έχουν διδάξει να σέβεσαι πρωτίστως τον εαυτό σου και κατά συνέπεια τους γύρω σου. Δύσκολα “χωνεύεται” το μίσος, όταν σ’ έχουν μεγαλώσει με αγάπη κι έχεις μάθει, έτσι, κι εσύ ν’ αγαπάς. Δύσκολα “χωνεύεται” η ελευθεριότητα, όταν σ’ έχουν μεγαλώσει και σ’ έχουν διδάξει ότι η ελευθερία σου, σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του συνανθρώπου σου. Τέλος, δύσκολα “χωνεύεται” η έλλειψη ανθρωπιάς, ειδικά όταν σ’ έχουν μεγαλώσει και σ’ έχουν διδάξει να είσαι και όχι απλώς να λέγεσαι, ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
