Τρία φλώρια κι ένας μπούφος… Άνθρωποι ετερόκλητοι παιδείας, ευαισθησίας και νοημοσύνης και συχνά παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο αθροίζουν τις ψήφους τους διαιρούν δια του συνόλου των κεφαλών μερικές από τις οποίες είναι εντελώς άδειες και βγάζουν ένα μέσο όρο που λέγεται προσωπικό αποτέλεσμα.
Ποτέ δεν ρωτάει κανείς, ποιοι τους ψήφισαν και ποιοι τους ανέδειξαν.
Πρωτιά θέλουν όλοι πρωτιά θα πάρουν και άκρα του τάφου σιωπή για την ποιότητα των ψηφοφόρων οι μισοί από τους οποίους είναι από ανεπαρκείς έως ηλίθιοι.
Γι’ αυτό κόπτονταν οι φλώροι για το πλάτιασμα της λαϊκής βάσης, για να μπορεί να ανοίξει η ψαλίδα και να ψηφίζει ο πας κομματικά αθροιζόμενος.
Κι ο μπούφος;
Έμπειρος και από τζάκι…
Δέχθηκε τις λύσεις που έδωσαν τα φλώρια καθώς προήλθαν από ποικίλους κι ανορθόδοξους συμβιβασμούς, λύσεις που δεν μπορούν όμως να ανταποκριθούν με την δέουσα πληρότητα στις νέες αναγκαιότητες και προσδοκίες της εποχής.
Απ’ ότι φαίνεται κανένας δεν είναι σε θέση να αναλάβει τα ηνία αυτής της μεγάλης παράταξης μέσα σε ένα καθεστώς τετραπλής προσωπικής φιλοδοξίας, ασυμβίβαστων επιδιώξεων, αφόρητων πιέσεων και διαμοιρασμού της φιλελεύθερης κομματικής βάσης σε προσωπικά κομματικά οφίτσια και κομματικούς οφιτσιούχους.
Απαιτείται ηγέτης που να εκπλήσσει που να εμπνέει που να έχει ευρύτητα πνεύματος και που να μπορεί να διαβλέπει τις εξελίξεις οι οποίες μεταλλάσσονται σε καθημερινές περιπέτειες για τον Ελληνικό λαό.
Η νέα εποχή απαιτεί νέα αντιπολιτευτική αρματωσιά με πολεμική τακτική επάνω σε ένα άρμα που να το οδηγούν καβαλαραίοι άμεμπτοι και ατρόμητοι με άλογα που να χλιμιντράνε και να κλωτσάνε τον ιππευτή σε κάθε στραβοτιμονιά και όχι την ίδια παλιά συνταγή του κάρου με τον ονηγό χειροκροτητή και τον γάιδαρο σερνάμενο πίσω από τις οσμίζουσες πατλιές της κάθε προπορευόμενης κυβέρνησης.
