Τροβαδούροι μιας αριστερής επανάστασης μόνο στα χαρτιά και μεταμορφωτές ενός σύγχρονου θεάτρου σκιών, ακολουθούν μια δική τους αδιέξοδη σκηνοθετική πορεία η οποία όχι μόνο αποβλακώνει τον θεατή αλλά αργά και σταδιακά τον οδηγεί στην απογύμνωση της νοητικής, υλικής, πολιτικής και πολιτιστικής του παρακαταθήκης.
Στο τέλος της καιόμενης αρχιτεκτονικής νεοελληνικής φαντασίωσης, αυτά που θα παραμείνουν στο καμίνι της αριστερής επανάστασης δεν θα φτάνουν ούτε για νέο προσάναμμα αλλά ούτε σπόρος φύτευσης μιας νέας απ’ την αρχή ιστορικής καλλιέργειας.
Οι αισιόδοξοι ασκητισμοί των οικοδόμων και των αριστερών οργανωτών της νέας ζωής, αν θα συνεχίσουν με τον τρόπο αυτό την αρχιτεκτονική και πολιτειακή δόμηση της νέας Ελλάδας στο τέλος η Ελληνική ιστορία θα καταντήσει μοντάζ μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ για τους αθεράπευτα Ελληνιστές ονειροπόλους.
Και οι Έλληνες ως ηθικοί οδηγοί μιας παγκόσμιας πολιτικής και δημοκρατικής πρωτοπορίας, ακτιβιστές της ζωής και επαναστάτες μια ακριβοζήλευτης περηφάνιας θα μετονομαστούν σε ταξιθέτες της μισοαλήθειας και ταπεινοί ερμηνευτές μιας πλαστής Γερμανοαμερικάνικης θεώρησης της ιστορίας.
