Με λιακάδα υποδεχτήκαμε τον Οκτώβρη. Ο φιδωτός δρόμος κι ένας μάστορας μας οδήγησαν στον Αη Γιάννη την περασμένη Κυριακή, σε μία ακόμη φετινή επίσκεψη. Αυτή τη φορά ο ουρανός ήταν καταγάλανος και ο ήλιος καυτός αλλά ο βοριάς (…που τ’ αρνάκια παγώνει…) ξεσήκωνε το Αιγαίο και το πέταγε με δύναμη στην αμμουδερή παραλία, έτσι που ήταν αδύνατον να αποτολμήσει κανείς μπάνιο, οι επίμονοι τουρίστες ξαπλωμένοι παραπέρα, στην ζεστή άμμο. Στο πήγαιν-έλα ο δρόμος στα ανατολικά στρωμένος με άδειες κασίδες, 5.000 επισκέπτες στο φεστιβάλ γαστρονομίας της Πορταριάς, το Πήλιο σε οργασμό, κάστανα, μήλα, ελιές, βουνό, θάλασσα και άνθρωποι, ένας ευλογημένος τόπος, που με την έλευση του Φθινοπώρου περνά σταδιακά από το καταπράσινο στις αποχρώσεις του καφεκιτρινοκοκκινουμωβ. Κι ένας έξυπνος διαφημιστής θέλοντας να χαρακτηρίσει πόσο ωραίο είναι ένα ψωμί τοστ 50-50 λευκό-ολικής άλεσης βάζει έναν καλό ηθοποιό να λέει «…και το ένα και το άλλο, και βουνό και θάλασσα, το Πήλιο σε ψωμί!!!». Να χαιρόμαστε.
Πορταριά, λοιπόν, το πηλιορείτικο χωριό με τους περισσότερους επισκέπτες σε όλη την διάρκεια του έτους. Στο οποίον χωριό, πολύ ορθώς σκεφθείσα η Τράπεζα Πειραιώς εγκατέστησε μηχάνημα ΑΤΜ (Automated Teller Machine, Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή) για να εξυπηρετεί (διότι, ως γνωστόν, οι Τράπεζες γενικώς μόνον την εξυπηρέτηση των πολιτών έχουν κατά νου…) τους κατοίκους και τους επισκέπτες-τουρίστες, μόνιμους και διερχόμενους. Εύγε, άξιον και δίκαιον, προς όφελος όλων! Μέχρι εδώ όλα καλά. Όμως εδώ και περίπου δύο (2) μήνες το ΑΤΜ βρίσκεται «προσωρινά εκτός λειτουργίας». Προσωρινά, λέμε. Άρα τζίφος οι φοβερές και τρομερές έννοιες οι σχετικές με «εξυπηρέτηση». Το χειρότερο όμως είναι ότι το κακό και απαίσιο μυαλό μου αυτοβούλως σκέπτεται ότι σε όλο το Πήλιο έχει αναπτυχθεί (από πέρυσι αν δεν κάνω λάθος) ένα δίκτυο «ιδιωτικών» ΑΤΜ, μιας διεθνούς εταιρείας ονόματι Euronet, η οποία χρεώνει περίπου 4 € για κάθε συναλλαγή! Και σε ρωτάω τώρα εγώ: πόσο δύσκολο είναι να καθυστερεί η επαναλειτουργία του «προσωρινά εκτός λειτουργίας» ΆΤΜ της Πορταριάς, χίλιοι δυο λόγοι μπορεί να υπάρχουν ή/και απλώς να προβάλλονται αρμοδίως. Προς όφελος όλων και στην υγειά των κορόιδων…
Δεν ζούμε σε έναν αθώο κόσμο, δυστυχώς αδελφοί. Αλλά είμαι βέβαιος ότι θα ζήσουμε και φέτος εξαιρετικά μπλε Χριστούγεννα, ήδη Δευτέρα 3 Οκτωβρίου ξεκίνησαν οι εργολάβοι να τοποθετούν λαμπιόνια στα δέντρα της διαχωριστικής νησίδας της οδού Αθηνών. Με ενημέρωσε φίλος κι εγώ απάντησα ότι δεν ανησυχώ, είμαι βέβαιος ότι ο Άρχων της πόλεώς μας έχει εγκαίρως κρατήσει επαρκή αποθέματα ενέργειας. Πού; Ε! δεν θα σας τα πω εγώ τα πάντα όλα, χαρτί και καλαμάρι, κάντε κι εσείς μόνοι σας μια μικρή έρευνα!
Όσο για κείνον τον στίχο «ο βοριάς που τ’ αρνάκια παγώνει», περιέχεται σε ένα ποίημα του αγωνιστή του ’21 και ποιητή Γεωργίου Ζαλοκώστα (1805-1858) που γράφτηκε το 1848 και ιστορεί τον θάνατο του τέταρτου παιδιού του: «Ήταν νύχτα, εις την στέγη εβογγούσε / Ο βορειάς, και ψιλό έπεφτε χιόνι. / Τι μεγάλο κακό να εμηνούσε / Ο βορειάς που τ’ αρνάκια παγώνει;» – έχασε επτά από τα εννέα παιδιά του και συντετριμμένος πέθανε σε ηλικία 53 ετών.
Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το τεράστιο καλό του διαδικτύου. Βεβαίως η Εγκυκλο-παίδεια Ελευθερουδάκη μάλλον θα έχει περισσότερες πληροφορίες από την Βικι-παίδεια, αλλά άντε να ψάχνεις τώρα τους χοντρούς τόμους, την ώρα που με ένα κλικ! βρίσκεις παραπάνω από το 60-70% των αναγκαίων πληροφοριών.
Και ξαφνικά έφτασε σε γνώση μου το Αεροδρόμιο – κάργκο (cargo σημαίνει φορτίο και, κατ’ επέκταση, εμπορεύματα) της Νέας Αγχιάλου. Δεν κατάλαβα πώς μας προέκυψε αυτή η εξέλιξη, εγώ το συνάντησα στην «ιστορική» ομιλία του γνωστού «θεόσταλτου» (για την Εύβοια και όχι μόνο…) κυρίου Τριαντόπουλου σε ένα Συνέδριο στον Αλμυρό. Από εκεί ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι δηλώσεων «επωνύμων», με τελευταία (για την ώρα…) την πρόταση του ενός και μοναδικού Περιφερειάρχη μας «να αναλάβει η Περιφέρεια και οι φορείς το αεροδρόμιο» στο οποίο «μπορούν να γίνονται και μεταφορές cargo». Όταν ακούω-διαβάζω κάτι τέτοια τρελαίνομαι αδέρφια, ειλικρινά. Δύο τινά: ή αυτοί που τα λένε αυτά δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται ή ξέρουν και απλώς μας δουλεύουν για να γίνεται κουβέντα και να καλύπτεται η επικαιρότητα. Κυρίως όταν ακούω/διαβάζω για τους «φορείς» με πιάνει ένα πράμα, μια ανατριχίλα. Και πιστέψτε με, ξέρω καλά τι λέω, χρόνια και ζαμάνια έχω περάσει σ’ αυτή την «πιάτσα» των φορέων, που όλο αναλαμβάνουν και όλο τίποτε δεν γίνεται, νιος ήμουνα και γέρασα, νιος ξεκίνησα στο Διεθνές Ερευνητικό Κέντρο Ανατολικής Μεσογείου για τις Μεταφορές (ΔΕΚΑΜΜ) (μια μεγάλη πλην όμως εν πολλοίς άγνωστη ιστορία για την πόλη του Βόλου) κι όταν… με φύγανε, είχα ήδη αποθησαυρίσει μεγάλα ποσά εμπειρίας σχετικά με το ποιος και γιατί ενδιαφέρεται για τι ακριβώς σε τούτη τη γωνιά της Ελληνικής Γης.
Και το Αεροδρόμιο της Νέας Αγχιάλου μια χαρά επιβατικό είναι κι έτσι πρέπει να παραμείνει.
Ξεκίνησε, διαβάζω, και η διαδικασία «επενδυτικής αξιοποίησης» του Λιμένα Βόλου, που στα ελληνικά σημαίνει ιδιωτικοποίηση. Ονόματα επιχειρηματικά μεγάλα και τρανά, διαβάζω, θα ασχοληθούν με αυτό το «πρότζεκτ», το οποίο, ειλικρινά το λέω, δεν ξέρω σε τι θα ωφελήσει την αγαπημένη μου πόλη. Διαβάζω και κάτι περί κατασκευής ναυστάθμου του Πολεμικού Ναυτικού «εντός των ορίων του οργανισμού» στις σχετικές δηλώσεις του ως άνω κ. Τριαντόπουλου, πώς γίνεται ιδιωτικοποίηση με ναύσταθμο δεν ξέρω, ξέρουν, προφανώς, αυτοί, και να πάψω να ενδιαφέρομαι. Όπως επίσης δεν ξέρω τι ακριβώς κάνουν οι χερσαίοι χώροι (τα ξαναλέγαμε αυτά…).
Τέλος και τω Θεώ Δόξα! Καλή καινούργια θητεία στο Αστικό ΚΤΕΛ στον Νίκο Ευαγγελινό και την ομάδα του. Γεια σας.
Στην φωτογραφία, απλώς, το Αιγαίο είναι ακόμη εδώ!
