Γράφει ο Αδάμος Μουζούρης
Βετεράνος 1974/399 Τ.Π. Μπογαζιού Αμμοχώστου (Κύπρος)
Ενεργοί Πολίτες με Όραμα και Λογισμό, 45 χρ. Κατοχής.
(Στους Μαθητές μου, που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται)
Ψηφίδες Ιστορίας «κτῆμα ἐς αἰεί»
*«…. ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν».
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, η νοσταλγία κωδικοποιείται σε μια αλυσίδα από Αδελφούς, συνοδοιπόρους και συμπολε-μιστές που έφυγαν το λιοχάραμα της 20ης Ιουλίου το 1974 και δεν ματαφάνηκαν! Και εγώ εδώ! Και ξέρω ότι αυτό είναι ένα είδος μοίρας, και μου είναι παρήγορη η ιδέα ότι κι ετούτη η μοίρα μπορεί σε κάτι να εξυπηρετεί! Χρόνια τώρα, στο ευλογημένο συναπάντημά μας, μοιραστήκαμε καημούς, έγνοιες και οράματα για την Πατρώα Γη! Για τούτο, νιώθω την ανάγκη να σου κοινωνήσω τον Επιμνημόσυνο Λόγο στον Αδελφό, σύντροφο και συμπολεμιστή: Υπολοχαγό του 399 Τάγματος Πεζικού Μπουγαζιού Αμμοχώστου, Γεώργιο Παπαλαμπρίδη του Στεφάνου και της Πηνελόπης. Το Μνημόσυνο, δυστυχώς το πρώτο σαράντα πέντε (45) χρόνια μετά, έγινε στις 22 Ιουλίου στον Άγιο Γεώργιο Πυρσόγιαννης Ιωαννίνων!
Αδελφέ Λοχαγέ, Αθάνατε Ήρωα! Ξέρω ότι με ακούς, και από δίπλα σου σου με ακούνε όλοι οι Συμπολεμιστές του 399 Τάγματος Πεζικού Μπογαζιού της αγαπημένης μας Αμμο-χώστου. Με ακούς και με βλέπεις για τούτο και νιώθω αμήχανα, γιατί φοβάμαι ό,τι και να σου πω, αυτοί που δεν σε γνώρισαν θα πουν ότι υπερβάλλω και αυτοί που σε γνώρισαν ότι υπολεί-πονται τα λόγια μου της αξίας σου. Μια απέραντη θάλασσα αξιών και αρχών είσαι που μέσα τους πνίγονται οι λέξεις.
Σε βλέπω να διασχίζεις τον ιερό χώρο του Τάγματός μας, ως Λοχαγός, με το υποχείλιο χαμόγελό σου! Εκθαμβωτικά χαρισματικός… Με το πνεύμα της ελευθερίας να κυλά στις φλέβες σου. Και με υψηλόφρονα ιδανικά να κοσμούν το χαρακτήρα σου! Αληθινός και για τούτο γενναίος και δυνατός. Αληθινός και για τούτο υπερήφανος και δημιουργικός.
Έχεις τη σφραγίδα της «θείας δωρεάς». Προικισμένος με αρχοντική και ευπατρίδη μορφή… με φιλοπατρία και διάκονος του εκουσίου πάθους. Για τούτο την ώρα του πικρού χαλασμού έδωσες το παρόν για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Το πνεύμα της Ελευθερίας κυλούσε στις φλέβες σου και πότιζε τη συνείδηση του καθήκοντος. Σαν έτοιμος από καιρό, και παρά την προδοσία, αρνήθηκες να παραδώσεις αμαχητί την πατρίδα έπεσες μαχόμενος εναντίον των τούρκων εισβολέων.
Με τη θυσία Σου έγινες φάρος και φωτίζεις το δρόμο της αξιοπρέπειας, της τιμής και του Χρέους!
Η θυσία σου είναι το Συμβόλαιο του Λαού μας με την Ιστορία. Παραχάραξη της Ιστορίας είναι η τούρκικη σημαία που μολύνει τον Πενταδάκτυλο και τον τόπο της Θυσίας Σου.
Μια θυσία ηρωική και τραγική! 22 Ιουλίου 1974 Εκεί στην Άσπρη Μούττη της Αλωνάγρας, όρθιος και λεβέντης, με αρετή και τόλμη, μπροστάρης της ανδρείας και του Λόχου, όπως αρμόζει στον πραγματικό ηγέτη, δέχθηκες τη σφαίρα του τούρκου ελεύθερου σκοπευτή (ακροβολιστή) στο καθαρό σου μέτωπο! Διαμπερές το τραύμα και από την αγκαλιά του Δεκανέα στο πάνθεο των Αθανάτων!
Διαμπερές τραύμα και το αίμα σου να ποτίζει και να λιπαίνει την κατεχόμενη Γη μας! Αντίδωρο (αίμα) της ηπειρωτικής γης (Ιωαννίνων) στο αίμα της κυπριακής γης. Ο εν ενεργεία Δήμαρχος Λεμεσού (1908-1912) Χριστόδουλος Σώζος, και ο Μιχαήλ Στιβαρός από τον Πεδουλά, έπεσαν μαχόμενοι το 1912 για την Απελευθέρωση των Ιωαννίνων.
Αθάνατε Λοχαγέ μου, στο Πρόσωπό Σου τιμούμε τους σαράντα (40) ηρωικώς πεσόντες, τους 110 αγνοούμενους και τους δεκάδες τραυματίες του 399 Τάγματος Πεζικού Μπογαζιού Αμμοχώστου. Αγιάσατε με τη θυσία σας χώματα ιερά: Καντάρα, Μοναρκά, Μπογάζι, Ύψωμα Ανώνυμο, Μια Μηλιά, Δίκωμο, Κιόνελι, Αγύρτα, Άσπρη Μούτη Αλωνάγρας, Ύψωμα Αλωνάγρας, Αεροδρόμιο Λευκωσίας, Κόσιη, Λουρουτζηίνα, Παλαίκυθρο, Αθηαίνου.
Αγαπημένε μου Λοχαγέ, ας μου επιτραπεί η αδυναμία του γλυκασμού να μνημονεύσω και τους Αδελφικούς παιδικούς φίλους και συμπολεμιστές: Κωστάκη, Γιώργο, Αντρέα, Γιώργο, Νίκο, Σάββα, Κυριάκο, Χριστόδουλο, Μιχάλη…τους αιώνια έφηβους. Η παρέα που πρέπει να ζήσεις χίλιες ζωές και να είσαι και τυχερός για να τη συναντήσεις. Μαζί ζήσαμε το όνειρο και αφήναμε να κυλά ανέξοδα η πραγματικότητα, τώρα Εσείς στην αιώνια μνήμη και εμείς πληρώνουμε την πραγματικότητα και νοσταλγούμε το όνειρο!
Σεβασμιώτατε*,
σαράντα τέσσερα (44) χρόνια μετά βρέθηκαν «λείψανα – οστά» του Λοχαγού μας και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA. Η Ιερά και Αγία Ταφή θα γίνει στις 7 Δεκεμβρίου 2019 και τα «λείψανα-οστά» του Λοχαγού θα ενταφιαστούν στο μνήμα των Γονέων του (Κοιμητήριο Δήμου Παπάγου).
Αθάνατε Λοχαγέ μου, στο Πρόσωπό σου μνημονεύουμε και όλα τα Αδέλφια μας που ήλθαν από την Μητρόπολη. Τα Παλι-κάρια του «Noratlas», τους Αξιωματικούς και Στρατιώτες της Ελληνικής Δύναμης (ΕΛ.ΔΥ.Κ.). Τους Σύγχρονους Ήρωες της κυπριακής τραγωδίας του 1974, οι οποίοι παρά την προδοσία θυσιάστηκαν, αρνούμενοι να παραδώσουν αμαχητί την πατρίδα και με τη θυσία τους έγιναν βράχοι στον γκρεμό για να κρατιέται η αξιοπρέπεια και η τιμή του Έθνους!
Αδελφέ μου, συνοδοιπόρε και συμπολεμιστή, δικαιολογη-μένα καμαρώνει με περηφάνια, θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για το Άξιον Τέκνον της η Γενέτειρά σου.
Κύριε Δήμαρχε**,
Άντρες που δοξάστηκαν με τα έργα τους, με έργα μόνο θα ταίριαζε να τιμηθούν. Χρέος μνημοσύνης δικό μας, γιατί *εκεί που ορίζονται σπουδαία έπαθλα εκεί υπάρχουν και οι Άριστοι πολίτες. (Θουκυδίδη Περικλέους Επιτάφιος, Βιβλίο Β. κεφ. 46.2)
Ο Λοχαγός μας, με την ηρωική θυσία έστησε τρόπαιο μίμησης για τις νέες γενιές! Σημείο αναφοράς των μεγάλων διαχρονικών αξιών: ελευθερία, δημοκρατία, εδαφική ακεραιό-τητα της πατρίδας, κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια… Αξίες διαχρονικές που λάμπρυναν και κόσμησαν τον Ελληνισμό.
Διαχρονικές, επίκαιρες και αναγκαίες στην σημερινή ηθική αταξία (την χωρίς αιδώ και δικαιοσύνη), όπου αντί να λυτρώνεται το θύμα και να τιμωρείται ο θύτης, λειτουργεί το ανάποδο! Επιβραβεύεται ο θύτης (ο τούρκος εισβολέας) και τιμωρείται το θύμα (η Κυπριακή Δημοκρατία).
Αδελφέ μου, συνοδοιπόρε και συμπολεμιστή, όρθιος, αξιοπρεπής και λεβέντης ταξιδεύεις. Ελεύθερος, με πνοή αμάραντη και αγέραστη ψυχή! Ελεύθερος και γενναίος. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία! Και εσύ Αδελφέ, έχεις και τόλμην και αρετήν!
Ο Λοχαγός μας αν και ταξίδεψε νωρίς αφήνει αγέραστη μνήμη και μακάριος (καλότυχος) θα είναι στους αιώνες των αιώνων.
Ακριβέ Λοχαγέ μου, Σε ευχαριστώ και αιώνια ευγνωμοσύνη σου χρωστώ για το σύντομο αλλά και μεστό συναπάντημά μας! Συναντηθήκαμε το Καλοκαίρι του 1973, στο 399 Τ.Π. Μπυγαζιού Αμμοχώστου. Υπηρετούσα ως Έφεδρος Ανθυπο-λοχαγός και όταν ανέλαβες Διοικητής του 2ου Λόχου μου ανέθεσες τα καθήκοντα του υποδιοικητή. Επειδή ήσουν και υπεύθυνος του 2ου Γραφείου του Τάγματος, ουσιαστικά μου ανέθεσες την διοίκηση του Λόχου! Και ήταν για μένα ένα Σχολείο στα δεκαεννέα (19) μου χρόνια. Όχι μόνο τα όσα μου έλεγες αλλά και η ελευθερία που μου άφηνες σε θέματα εκπαίδευσης, πειθαρχίας και διοίκησης του Λόχου!
Ακόμα και τώρα Σε ακούω: «Διοικούμε με ήθος και γνώση. Είμαστε ως Αξιωματικοί το παράδειγμα. Πρώτα και πάνω από όλα ο Άνθρωπος»! Και μου έγινε οδηγός ζωής! «Τὸν ἄρχοντα τριῶν μέμνησθαι: Πρῶτον ὅτι ἀνθρώπων ἄρχει. Δεύτερον ὅτι κατὰ νόμους ἄρχει. Τρίτον ὅτι οὐκ ἀεὶ ἄρχει». (Αγάθων, τραγικὸς ποιητὴς, 5ος αι. π. Χ)
Αθάνατε Λοχαγέ μου, Τιμή μου που υπηρέτησα κάτω από τις διαταγές Σου!
Σεβασμιώτατε, οι Ήρωες βαφτίζονται και με το αίμα τους που χύνουν για την ελευθερία της Πατρίδας και για τούτο έχουν το δικό τους Άγιο Δισκοπότηρο. Οι Άγιοι χύνουν το αίμα προς δόξαν Θεού και οι Ήρωες το χύνουν για την ελευθερία της πατρίδας! Και με θυσία θέωσης κατατάσσονται στη χωρία των Αγίων!
Αιώνια και αγέραστη είναι και η ευγνωμοσύνη μας, αφού η καθαγιασμένη θυσία Σου γίνεται φωτοδότης του χρέους και της τιμής και καθοδηγεί τον αγώνα μας για απελευθέρωση των κατεχομένων από το βάρβαρο τούρκο εισβολέα εδαφών μας.
*Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ.κ. Ανδρέας.
** Δήμαρχος Κονίτσης κ. Ανδρέας Ζ. Παπασπύρου.
(1 Σεπτεμβρίου 2019)
Σημείωση: Η δημοσίευση γίνεται ως μία αιώνια οφειλή και για το λόγο ότι στις 21 Ιουλίου 2025 και ώρα 11.00 π.μ. θα γίνει στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας συμπληρωματική ταφή «λειψάνων–οστών» του Λοχαγού μου και Ήρωα Γεωργίου Παπαλαμπρίδη.
