Ενεργοί Πολίτες με Όραμα και Λογισμό! (46 χρ. Κατοχής)

«Ψηφίδες Ιστορίας, «κτήμα τε ες αιεί».

 

«ενταύθα μέντοι πάντα τανθρώπων νοσεί

κακώς  όταν θέλωσιν ιάσθαι κακά»*.

(«Αλεάδες», Σοφοκλή).

 

Ψηφίδα Πρώτη.

15 Νοεμβρίου 1983.

 

Στις 15 Νοεμβρίου 1983 είχαμε τη μονομερή πραξικοπη-ματική ανακήρυξη από τον Ρ. Ντεκτάς της «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου».  Γεγονός που είναι η συνέχεια της τουρκικής εισβολής της 20^ης  Ιουλίου 1974 και έχει προέκταση το άνοιγμα – εποικισμό των Βαρωσίων (Αμμόχωστος).

 

Αγαπημένε  μου Αναγνώστη, με βάση το γεγονός αυτό θα δούμε κάποιες «Ψηφίδες – Σταθμούς» μέσα σε αυτά τα 46 χρόνια από την  τουρκική εισβολή και κατοχή. Μια περιδιάβαση προβληματισμού και περίσκεψης μέσα από αλλαγές και παραλλαγές που συνέβησαν, και όποιος πιστεύει ότι δεν θα συμβούν και τώρα και μετά είναι, σύμφωνα και με τον Ισοκράτη, αφελής και ανόητος. Λοιπόν πέρα από τον προβληματισμό χρειάζεται και η σύνεση και η αποφασι-στικότητα για να τις αντιμετωπίσουμε και γιατί όχι να τις επανορθώσουμε που είναι και το ζητούμενο, έχοντας πάντα κατά νου ότι:

*«όλες οι υποθέσεις νοσούν τότε,

όταν θέλουν να γιατρέψουν τα κακά με κακό τρόπο».

 

ΨΗΦΙΔΑ  Πρώτη.

20 Ιουλίου 1974.

 

Η τουρκική εισβολή της 20^ης Ιουλίου 1974, αντιμετωπίζεται από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε):

Α΄.  Το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το ψήφισμα 353 (20 Ιουλίου 1974).

– Ανησυχώντας για την ανάγκη αποκατάστασης της συνταγματικής τάξης στην Κυπριακή Δημοκρατία, που εγκαθιδρύθηκε και κατέστη αντικείμενο  εγγυήσεως με διεθνείς συνθήκες:

1.Καλεί όλα τα κράτη να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου.

2. Καλεί όλα τα μέρη στην παρούσα σύγκρουση, ως πρώτο θέμα να καταπαύσουν το πυρ και ζητεί από όλα τα κράτη να ασκήσουν τη μέγιστη αυτοσυγκράτηση και να αποφεύγουν οποιαδήποτε ενέργεια που θα μπορούσε να επιδεινώσει περισσότερο την κατάσταση.

(Η Τουρκία δεν σέβεται την εκεχειρία και συνεχίζει της πολεμικές επιχειρήσεις. Από τις 23 Ιουλίου έως τις 13 Αυγούστου τα κατοχικά τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν όλη την Επαρχία της Κερύνειας και μέρος της Επαρχίας Λευκωσίας).

3.Απαιτεί άμεσο τερματισμό της ξένης στρατιωτικής επέμβασης στην Κυπριακή Δημοκρατία που αντίκειται στην παράγραφο 1.

……………………………..

 

Β΄. Η Γενική Συνέλευση  με την Απόφαση 3212 (1 Νοεμβρίου 1974).

– Απαιτεί την άμεση και ταχεία αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από το έδαφος της Κύπρου.

– Ζητεί να επανέλθουν όλοι οι πρόσφυγες με ασφαλή τρόπο και το ταχύτερο δυνατό, στις εστίες τους.

(Ελήφθη με ψήφους 117 υπέρ, χωρίς αποχές και μάλιστα και με την ψήφο της Τουρκίας).

 

Γ΄. Το Συμβούλιο Ασφαλείας με την Απόφαση 365 (1 Δεκεμβρίου 1974).

– Υιοθετεί την Απόφαση 3212 της Γ.Σ.

– Εκφράζει ικανοποίηση, για το ότι η Απόφαση αυτή ελήφθη παμψηφεί.

– Ζητεί από τα Μέλη να εκτελέσουν την Απόφαση άμεσα.

 

Δ΄. Η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε.,  με την Απόφαση 3215

(9 Νοεμβρίου 1978), ουσιαστικά ζητεί, και πάλι,  την εκτέλεση της Απόφασης 3212 της 1^ης Νοεμβρίου 1974.

 

ΨΗΦΙΔΑ  Δεύτερη.

«Συναντήσεις Κορυφής».

 

Α΄ «Συνάντηση Κορυφής» μεταξύ του Προέδρου της Κύπρου Μακαρίου  και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ρ. Ντεκτάς, υπό την Προεδρία του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. Βάλτχάιμ. Η  συνάντηση έγινε στη Λευκωσία (12 Φεβρουαρίου 1997) και συμφω-νήθηκαν «τέσσερις κατευθυντήριες γραμμές» για λύση του Κυπριακού.

1.Δημιουργία ανεξάρτητης, αδέσμευτης δικοινοτικής Ομόσπονδης Δημοκρατίας.

2.Ποσοστό εδάφους θα βρίσκεται υπό τη διοίκηση κάθε κοινότητας.

3. Η ελευθερία διακίνησης, εγκατάστασης, το δικαίωμα περιουσίας και άλλα ειδικά θέματα θα είναι ανοικτά για συζήτηση στα πλαίσια του δικοινοτικού ομοσπονδιακού συστήματος.
4. Οι εξουσίες και αρμοδιότητες της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης θα είναι τέτοιες που να διασφαλίζουν την ενότητα της χώρας.

 

Β΄. «Συνάντηση Κορυφής» μεταξύ του Προέδρου της Κύπρου Σπ. Κυπριανού  και του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ρ. Ντεκτάς, υπό την Προεδρία του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. Waldheim. Η  Συνάντηση έγινε στη  Λευκωσία (19 Μαϊου 1979) και συμφωνήθηκαν Δέκα Σημεία για λύση του Κυπριακού.

………………..

2. Βάση των συνομιλιών θα είναι οι κατευθυντήριες γραμμές Μακαρίου – Ντεκτάς της 12^ης Φεβρουαρίου 1977 και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό.

………………………………………

5. Θα δοθεί προτεραιότητα στη διευθέτηση συμφωνίας για επιστροφή, των κατοίκων στο Βαρώσι υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών,.. Όταν η συμφωνία για το Βαρώσι επιτευχθεί, θα εφαρμοστεί χωρίς ν’ αναμένεται η συζήτηση των άλλων πτυχών του κυπριακού προβλήματος. (σημειώνω απλά, ότι πρόσφατα είχαμε από τον Ερντογάν το άνοιγμα – εποικισμό του Βαρωσιού (Αμμόχωστος).

 

ΨΗΦΙΔΑ Τρίτη.

15 Νοεμβρίου 1983.

 

Α΄. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το Ψήφισμα 541 (18 Νοεμβρίου 1983).

– Αποδοκιμάζει τη Διακήρυξη των τουρκοκυπριακών αρχών της δήθεν απόσχισης τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

– Θεωρεί την πιο πάνω διακήρυξη ως νομικά άκυρη και ζητά την ανάκληση της.

– Καλεί όλα τα κράτη να μην αναγνωρίζουν οποιοδήποτε άλλο κυπριακό κράτος από την Κυπριακή Δημοκρατία.

– Καλεί όλα τα κράτη να σέβονται την κυριαρχία, ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα και το αδέσμευτο της Κυπριακής Δημοκρατίας.

(13 ψήφοι υπέρ μία εναντίον (Πακιστάν) και μίαν αποχή (Ιορδανία).

 

Β΄.  Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. ενέκρινε το Ψήφισμα  550 (11 Μαϊου 1984). Επαναβεβαιώνει το Ψήφισμα 541 (18.9.1983) και ζητά την άμεση εφαρμογή του.

 

Ψηφίδα Τέταρτη.

«Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα».

«Τον Οκτώβριο του 1993, στους στόχους της αμυντικής πολιτικής της Ελληνικής Κυβέρνησης εντάχθηκε και η δέσμευση της Ελλάδας για την άμυνα της Κύπρου στη βάση της στρατηγικής της προεκταμένης αποτροπής (Extended deterrence) ή όπως επικράτησε του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας και Κύπρου. (Χρ. Λυμπέρης (Α.Γ.Ε.ΕΘ.Α.). «Εθνική Στρατηγική και Χειρισμός Κρίσεων». σελ. 280).

 

Σημειώνει επίσης  (σελ.280). «Το Δόγμα Άμυνας της Κύπρου θα έχει καθαρά Αμυντικό χαρακτήρα. Η Κύπρος θα πρέπει να ενισχύσει το αμυντικό της δυναμικό με εκσυγχρονισμό του υπάρχοντος υλικού, με προμήθεια σύγχρονου υλικού, με επαναξιολόγηση της επιχειρησιακής σχεδίασης  και οπωσδήποτε επιλογή ενός συστήματος παλλαϊκής άμυνας. Μια ενδεχόμενη προώθηση  των τουρκικών στρατευμάτων θα πρέπει να κοστίσει όχι μόνον πολιτικά αλλά και στρατιωτικά. Αποτελεσματική άμυνα πρέπει να είναι ο στόχος του αμυντικού δόγματος της Κύπρου. ΚΥΠΡΟΣ και ΕΛΛΑΔΑ συνιστούν ενιαίο αμυντικό χώρο».

 

Στις 4 Ιανουαρίου 1997 η Κυπριακή Δημοκρατία εξαγγέλλει ότι παρήγγειλε από τη Ρωσία το πυραυλικό σύστημα  «S 300».

 

Τον Δεκέμβριο του 1998 ακυρώνεται η παράδοση των πυραύλων στην Κύπρο και αποφασίζεται η ανάπτυξή τους στην Κρήτη Η απόφαση σημαίνει και το τέλος του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος.

 

Ψηφίδα Πέμπτη.

«Σχέδιο Ανάν». (2004).

 

Αγαπημένε μου Αναγνώστη, ενώ διεξάγονταν οι  Συνομιλίες για επίλυση του Κυπριακού, το ψευδοκράτος, στις 23 Απριλίου 2003, προχώρησε σε μερική άρση των περιορισμών διακίνησης από και προς τα κατεχόμενα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας!

 

Στις 24 Απριλίου 2004 είχαμε τα χωριστά Δημοψηφίσματα για το «Σχέδιο Ανάν», στην ελεύθερη Κύπρο  το 75,83% ψήφισε Ναι και στην κατεχόμενη Κύπρο ψήφισε Ναι το 64,91%.

 

Δυο βασικά σημεία του Σχεδίου έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσμα.

1) Το «Σχέδιο Ανάν» καταλύει  την Κυπριακή  Δημοκρατία και διχοτομεί το Νησί με τα δυο συνιστώσα Κράτη, Ε/Κ  και Τ/Κ. Χωρίζει αντί να ενώνει τις δυο Κοινότητες. (Η διχοτόμηση, με τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ήταν και είναι ο σκοπός – στόχος της Τουρκίας).

2) Αντί της αποστρατικοποίησης που θα βοηθούσε στην  ασφάλεια και τη συνύπαρξη, παραμένει ο στρατός κατοχής και η Τουρκία έχει  δικαίωμα μονομερούς επέμβασης σε ολόκληρη  την Κύπρο,  δηλαδή, και  στο  Ε/Κ Κράτος  της  νέας Ηνωμένης  Κυπριακής  Δημοκρατίας.

(Να σημειωθεί ότι η επιμονή του τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών, Τσαβούσογλου, να διατηρήσει η Τουρκία  το επεμβατικό δικαίωμα (Εγγυήτρια Δύναμη), όχι μόνο τορπίλισε τη Διάσκεψη για την επίλυση του Κυπριακού, αλλά  εξόργισε ακόμη και τον Γ.Γ. του Ο.Η.Ε., Antonio Guterres. (Kran Montana, 6 Ιουλίου 2017).

 

Σε μία εβδομάδα, την 1^η Μαϊου 2004, η ζώσα Κυπριακή Δημοκρατία γίνεται πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

 

Αγαπημένε μου Αναγνώστη, οι χρονοβόρες ενέργειες επίλυσης του Κυπριακού, 46 χρόνια μετά την τουρκική κατοχή, οφείλονται αποκλειστικά στον Εισβολέα, την Τουρκία, με την αχαλίνωτη υπεροψία, τον ωμό επεκτατισμό και τη  στυγνή προκλητικότητα της, χωρίς κανένα νομικό και ηθικό έρεισμα. Και φυσικά μεγάλη είναι και η ευθύνη των Μεγάλων Δυνάμεων με τις εύσχημες δικαιολογίες, ψηφίσματα, αποφάσεις λεκτικές δίσημες καταδίκες, συμψηφισμούς  θύτη και θύματος, άλλοτε κήνσορες και άλλοτε θεράποντες… Οι εύσχημες δικαιολογίες υπήρξαν από τα πανάρχαια χρόνια ο ανήθικος τρόπος που είχε επινοηθεί από τους ισχυρούς με σκοπό να ικανοποιούν το στυγνό συμφέρον τους. Και μάλιστα εν πολλοίς παραπλανώντας τους ανίσχυρους – αδύναμους!

 

Σε  μιαν τέτοια «ηθική αταξία», φαίνεται ότι το Δίκαιό μας, αν και είναι ένα δυνατό χαρτί, δεν αρκεί! Για τούτο, πέρα από  την αυτονόητη ενότητα και ομοψυχία, χρειάζεται μακρόπνοος προγραμματισμός, εθνική στρατηγική για να προβλέπουμε και μην να ακολουθούμε τα γεγονότα. Εντέλει η  ιστορία  δικαιώνει  τους Προμηθείς (Λογισμό και Όραμα και  όχι  τους  Επιμηθείς !!

 

ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ

Φιλόλογος – Ιστορικός

Πρόεδρος της Ένωσης

Κυπρίων Ν.  Μαγνησίας