Γράφει ο Βασίλης Χαλαστάρας
Αν υιοθετήσουμε και τις δημοσκοπήσεις, το μήνυμα της κοινωνίας είναι καθαρό, ο κόσμος είναι με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Οι άνθρωποι που δουλεύουν τη γη και κρατούν ζωντανή την ύπαιθρο δεν ζητούν χάρη ούτε προνόμια. Ζητούν να μπορούν να ζήσουν από τον κόπο τους και να συνεχίσουν να παράγουν. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Τα καύσιμα, το ρεύμα, οι ζωοτροφές και τα λιπάσματα έχουν εκτοξευθεί. Οι τιμές που παίρνουν για τα προϊόντα τους παραμένουν χαμηλές, οι ζημιές από τον καιρό αυξάνονται και οι αποζημιώσεις και οι ενισχύσεις καθυστερούν. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, οι κινητοποιήσεις δεν είναι επιλογή πολυτελείας είναι αγώνας επιβίωσης. Το πρόβλημα όμως δεν σταματά στα χωράφια και στις στάνες. Όσο η κρίση παρατείνεται, τόσο απλώνεται σε όλη την κοινωνία. Πλήττονται τα ξενοδοχεία και ο τουρισμός, δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα στις μεταφορές προϊόντων, η αγορά πιέζεται και στο τέλος τον λογαριασμό τον πληρώνει ο απλός πολίτης. Είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για μια ζημιά που αφορά όλους. Γι’ αυτό και η ευθύνη της κυβέρνησης είναι μεγάλη. Δεν φτάνουν πια τα λόγια και οι συσκέψεις χωρίς αποτέλεσμα. Χρειάζονται εδώ και τώρα συγκεκριμένες αποφάσεις, μέτρα στήριξης που να ανακουφίζουν πραγματικά και καθαρές δεσμεύσεις με χρονοδιάγραμμα. Κάθε μέρα καθυστέρησης κάνει την κατάσταση χειρότερη.
Η κοινωνία έχει ήδη πάρει θέση. Στηρίζει τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους και ζητά λύση. Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση θα ακούσει αυτό το μήνυμα και θα πράξει ανάλογα. Γιατί αν χαθεί ο πρωτογενής τομέας, η ζημιά δεν θα είναι μόνο δική τους, θα είναι ζημιά για όλους μας.
