(Στους Μαθητές μου που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται).
«Ψηφίδες Ιστορίας, «κτήμα τε ες αιεί».
«οὐδεὶς γὰρ οὕτω ἀνόητός ἐστι
ὅστις πόλεμον πρὸ εἰρήνης αἱρέεται`»*·
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, ο Ηρόδοτος, από τα βάθη της ιστορίας μας, λέει ότι: *«οὐδεὶς ….. ἐν μὲν γὰρ τῇ οἱ παῖδες τοὺς πατέρας θάπτουσι, ἐν δὲ τῷ οἱ πατέρες τοὺς παῖδας». (Ηρ. Ιστορία, «Κλειώ» Α΄87.4) «κανένας δεν είναι τόσο ανόητος ο οποίος να προτιμά τον πόλεμο αντί την ειρήνη. Και ο λόγος απλός και ανθρώπινος, «γιατί στην ειρήνη τα παιδιά θάβουν τους γονείς (όπως είναι φυσιολογικό), ενώ στον πόλεμο οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους». Και δυστυχώς αν είναι και «τυχεροί» να το αξιωθούν. Στην Κύπρο μας, σαράντα εφτά (47) χρόνια μετά την τουρκική εισβολή – κατοχή συνεχίζουμε να θάβουμε τους Ήρωες – Νεκρούς της, χωρίς του Γονείς τους, που και αυτοί έφυγαν νωρίς κάτω από το βάρος του πόνου και δεν αξιώθηκαν τουλάχιστον το διαχρονικό βάλσαμο στον πόνο Τους, το τιμημένο πένθος, μέσα από την Αγία και Ιερή Ταφή των Παιδιών τους.!
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, αυτονόητο είναι ότι ο διάλογος αμβλύνει προβλήματα και διαφορές με δεδομένο, όμως, ότι οι διακρατικές σχέσεις είναι αν όχι αρμονικές, τουλάχιστον όχι εριστικές. Είναι ανάγκη να υπάρχει εμπιστοσύνη και διάθεση – θέληση να καταλάβει ο ένας τον άλλο, για να έχει συνέχεια και ουσία ο διάλογος. Και πάνω απ’ όλα ειλικρίνεια! Κανένα μέλλον δεν είναι βέβαιο αν δεν στηριχτεί στην ανεκτικότητα και την αμοιβαιότητα, την αλληλοκατανόηση και το σεβασμό σε αξίες και αρχές δικαίου. Όταν τα συμφέροντα και οι πολιτικές σκοπιμότητες επικρατούν καταπατώντας κάθε αρχή δικαίου, η αρμονική συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων είναι εντελώς αδύνατη.
Οι Τούρκοι με τις πράξεις τους, που εν πολλοίς είναι και «πολεμικές», όχι μόνο είναι ανειλικρινείς και αφερέγγυοι, αλλά το χειρότερο δεν θέλουν ουσιαστικό διάλογο. Ο λόγος είναι, ότι δεν πιστεύουν – αποδέχονται τις αρχές του διεθνούς δικαίου και με μόνο επιχείρημα την επεκτατική πολιτική τους τορπιλίζουν τη διαδικασία διαλόγου. Το κάνουν συνειδητά τουλάχιστον από το 1974, μετά τη βάρβαρη εισβολή τους στην Κύπρο. Πάμε, δυστυχώς, σε ένα διάλογο που μοιάζει με βίδα που χάλασαν τα πάσα της και γυρνάει γύρω – γύρω χωρίς να προχωρεί και να βιδώνει! Ο λόγος ξεκάθαρος και διαχρονικός η Τουρκία, σήμερα ο Ερντογάν, προσέρχεται με σημαδεμένη τράπουλα και με σημείωση – αρχή τους να «ταυτίζουν (θεωρούν) έντιμο το ευχάριστο και δίκαιο το συμφέρον». «(Λακεδαιμόνιοι) τα μεν ηδέα καλά νομίζουσι, τα δε ξυμφέροντα δίκαια». (Θουκυδίδης, Ε΄105.4). (Την αντίληψη αυτή είχαν οι Αθηναίοι για τους Σπαρτιάτες).
Για τούτο μόνο οι στρουθοκαμηλίζοντες δεν αντιλαμβάνονται τα σουλτανικά παζάρια! Όλα στο τραπέζι Κυπριακό και Αιγαιο-πελαγικό, και ότι αρπάξουμε! Χάνω εδώ ρεφάρω εκεί! Την μια στην Κύπρο, την άλλη στο Αιγαίο και αύριο στη Θράκη και πάλι απαρχής. Το είπαμε πολλές φορές και ο κριτής χρόνος το επιβεβαιώνει: Η Τουρκία πάντα καιροφυλακτεί, προμελετά και προσχεδιάζει, δεν γνοιάζεται για το χρόνο, το αποτέλεσμα, άμεσο ή απώτερο, αυτό την ενδιαφέρει. Έτσι «σαν έτοιμος από καιρό», ο νεοσουλτάνος θα επιχειρήσει «νέα τετελεσμένα» στο Αιγαίο!
Μετά τα γεγονότα, εκβιασμών και προκλήσεων στην Κυπριακή Δημοκρατία, με στόχο γεωπολιτικά κέρδη στο Κυπριακό (Μεσόγειος). Μετά το «ψευδοκράτος» η «σουλτανική» συνέπεια στο πριόνισμα της Κυπριακής Δημοκρατίας! Ο ενταφιασμός της και μέσα από την Παρθενογέννηση, με τα δυο συνιστώντα κράτη η διχοτόμηση. Αυτά είναι πεπραγμένα! Τα επισφράγισε και το «άνοιγμα» – εποικισμός μέρους των Βαρωσίων ως συνέχεια της τουρκικής εισβολής του 1974! και με την επιβεβαίωση, από τον σουλτάνο, ότι η μόνη Λύση είναι η Διχοτόμηση του Νησιού!
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, για τούτο και σαράντα επτά (47) χρόνια η Τουρκία τορπιλίζει, τον όποιον διάλογο, αφού δεν πάρει τα προσδοκώμενα. Τελευταίο γεγονός επιβεβαίωσης της πιο πάνω θέσης, η Διάσκεψη στο Κραν Μοντανά. Με την απαράδεκτη επιμονή – εμμονή της Τουρκίας για εγγυητικά δικαιώματά της στην Κύπρο τορπίλισαν τη Διάσκεψη. Ένα μέλος του Ο.Η.Ε. ένα πλήρες μέλος της Ε.Ε. να έχει εγγυητή! Να είναι προτεκτοράτο ενός άλλου κράτους! Τότε ποιος ο ρόλος του Ο.Η.Ε.; Τα ψηφίσματα, οι αποφάσεις του, οι αρχές και το διεθνές δίκαιο; (Παρενθετικά η Διάσκεψη της Γενεύης, τον Αύγουστο (10-13), τορπιλίστηκε από τον Τούρκο Πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετζεβίτ και έδωσε την εντολή η «Αϊσέ να συνεχίσει τις διακοπές της». Και στις 14 Αυγούστου 1974 ακολούθησε ο Αττίλας 2).
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, αφήνει προς ώρας την Κύπρο, και πάει να λύσει τις «εκκρεμότητες», μέσω της αμφισβήτησης, στο Αιγαιοπελαγικό! Ποιος νουνεχής αποκλείει την ίδια πορεία; Και στο εύλογο ερώτημα: «να μην πάμε στο διάλογο που είναι το μόνο ειρηνικό μέσο άμβλυνσης και επίλυσης διαφορών»; Η απάντηση μέσα από την Ψηφίδα Ιστορίας.
«τὸν γὰρ ἐχθρὸν οὐχ ὧν δρᾷ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς διανοίας προα-
μύνεσθαι χρή, εἴπερ καὶ μὴ προφυλαξάμενός τις προπείσεται».*
*[είναι συνετό (αναγκαίο) κάποιος να προφυλάγεται από τον εχθρό, όχι μόνο όταν αρχίσει την δράση (πράξεις – ενέργειες) , αλλά και για τα όσα σχεδιάζει, γιατί αν δεν προ-λάβει κανείς να προ-φυλαχτεί, τότε ο εχθρός θα προ-λάβει να τον βλάψει)]. (Θουκ, Στ΄38.4).
Η Ε.Ε. μετέθεσε τις «κυρώσεις» για την επιθετικότητα της Τουρκίας στην Κυπριακή Δημοκρατία και Αιγαίον Πέλαγος τον Μάρτιο. Ποιος ο λόγος; Επιθυμεί το διάλογο Ελλάδας και Τουρκίας βάζοντας «το κάρο (κυρώσεις) μπροστά από το άλογο (διάλογος)». Και εμείς πάμε για να μην κατηγορηθούμε; Για ποιο λόγο; Ακόμη και τώρα στα πρόθυρα του διαλόγου, η Τουρκία, προκαλεί και εκβιάζει! Ένα έργο που το βλέπουμε εδώ και σαράντα επτά (47) χρόνια: Διάλογος για το διάλογο, που λειτουργεί μόνο ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την Τουρκία. Ένας διάλογος που εκ των προτέρων, είναι καταδικασμένος, από τον ένα συνδιαλεγόμενο, την Τουρκία, με την προσχεδιασμένη θωπεία του «προβλήματος», και τη μετάθεσή του, αφού δεν θα πάρει τα προσδοκώμενα (Τουρκία). Βάζοντας, όμως, «αιτήματα» (παζαρέματα) στο τραπέζι του διαλόγου που μελλοντικά θα δυσχεραίνουν την θέση μας!
Παράδειγμα προς αποφυγήν: [Μετά από μια σειρά υποχωρήσεις,
που έφεραν την Κύπρο στα όρια του αφανισμού, ακούγεται από τη δική μας πλευρά: «συζητούμε το θέμα της κυριαρχίας της Κυπρι-ακής Δημοκρατίας, αλλά δεν το διαπραγματευόμαστε»! Μόνο οι αφελείς δεν καταλαβαίνουν ότι από τη στιγμή που συζητάς για κάτι, το θέτεις υπό διαπραγμάτευση! Και όταν ασκηθούν πιέσεις θα οδηγηθούμε στην επιλογή «το μη χείρον βέλτιστον», Στην αμφισβήτηση, το πριόνισμα της κυριαρχίας του κράτους που είναι ο προθάλαμος της επιδιωκόμενης «λύσης» είναι ο προθάλαμος της επιδιωκόμενης «λύσης» της Διχοτόμησης. (Άρθρο, 28 Ιανουαρίου 1996).
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, η ουσία του Δοκιμίου δεν «κομίζει Γλαύκα εις Αθήνα». Και ο λόγος είναι ότι διαχρονικά αυτή είναι η ρότα της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας. Προκλήσεις, Εκβιασμοί, παζαρέματα και (νεα) τετελεσμένα! Το καταγράφουμε γιατί θεωρούμε ενιαία τα Εθνικά μας Θέματα. Κύπρος – Αιγαίο – Θράκη- Μακεδονία – Ήπειρος, είναι ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο. (Κατανοούμε, γιατί το ζήσαμε πιότερο, το χωρισμό Κράτους και Έθνους). Καλό είναι, ειδικά στις κρίσιμες ώρες, να έχουμε και τη ματιά της ψυχής στη νοτιοανατολική εσχατιά του Ελληνισμού, την Κύπρο μας! Γιατί η Κύπρος αγκαλιάζει το Καστελλόριζο (τη Ναυαρχίδα μας) και η Ελλάδα γίνεται Μέση Ανατολή και ακουμπά φιλικά στην Αφρική, στον Αραβικό κόσμο (Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος) και στην Ασία (Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ) και γίνεται ουσιαστικά η Ελλάδα μας ενοποιός δύναμη τριών Ηπείρων! Η Κύπρος μεγαλώνει την Ελλάδα!
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, για να προλάβουμε το εύκολο ανάθεμα, πλειοδοσία πατριωτισμού, το επαναλαμβάνουμε και πάλι, δεν επιτρέπουμε σε κανένα, περισσότερο δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας. Τον δικαιούνται, τον κατέκτησαν Εκείνοι που θυσιάστηκαν για τα μεγάλα ιδανικά, την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου. Εμείς, όμως, ως Ενεργοί Πολίτες, με θάρρος θα λέμε τη γνώμη μας και θα εκφράζουμε τις ανησυχίες μας, ως ελάχιστο χρέος στην Πατρίδα που μας ανάγιωσε και στη Θυσία της προδομένης Γενιάς μας, του 1974!
Ζώντας σε μια εποχή όπου, δυστυχώς, ο πατριωτικός τόνος δεν είναι πάντα υψηλός, άλλοτε είναι ηθικοπλαστικός – ρητορικός, άλλοτε μεσσιανικός και κούφια μεγαλοϊδεατικός, το ζητούμενο είναι αντί εθνικής αλαζονείας, εθνική – πατριωτική αντίσταση και αντί αβανταδόρικο εθνικισμό, ενδοσκόπηση! Να σκύψουμε με σεβασμό και αγάπη στο παρελθόν μας και μέσα από τους αγώνες του Λαού μας να αντλήσουμε δύναμη, αξίες και πρότυπα.
Παλιγγενεσία! Διακόσια (200) χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821! Ώρα για «λογισμό και οραματισμό»! Ώρα για ενδοσκόπηση, και ίσως βρούμε λειψό τον εαυτό μας όπου τον νομίζαμε χαλκέντερο, αλλά ίσως και πανίσχυρο εκεί όπου τον θεωρούσαμε αδύναμο!
«στοχασθήτε τίνων απόγονοι είσθε και πως καταστάθητε,
εις τι αθλίαν κατάστασιν αμαθείας και βαρβαρότητος ήλθετε».
(Αθ. Ψαλίδας, Λόγιος μεγάλος δάσκαλος του Γένους, (1767-1829).
Ώρα για να εμβαπτιστούμε και να αναβαπτιστούμε στα νάματα της Εθνεγερσίας του 1821! Να στοχαστούμε και να αναγεννηθούμε, ως Έλληνες, με ελεύθερο πνεύμα, αξιοπρέπεια και με «αιδώ» που κατά τον Δημόκριτο είναι «φύλαξ αρετής και σωφροσύνης»!
Φιλόλογος – Ιστορικός
Πρόεδρος της Ένωσης
Κυπρίων Ν. Μαγνησίας
