Και ύστερα ήρθε εκείνη η πολυπόθητη «ανάπτυξη». Η κοσμογονική υστερία του εγχώριου καταναλωτισμού. Η ξαφνική μετατροπή των συνθηκών της καθημερινότητας, η καταναλωτική ευχέρεια, η πληθωρική ευζωία και η ραγδαία αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος.
Ευτυχώς που εκείνες οι προεκλογικές υποσχέσεις της αριστερής εθνικιστικής ιδεαλιστικής μεγαλοστομίας βγήκαν αληθινές κι έτσι δεν ξεγελάστηκε κανείς ψηφοφόρος!
Ο νέος αριστερός πια εκσυγχρονιστικός ιδεαλισμός δεν θα αποτελεί μόνο αδιάπτωτη συναισθηματική έξαρση αλλά και προκαταβολικό ψηφοφορικό μονόδρομο για τις επόμενες γενεές πολιτικής νοηματοδότησης.
Ένας μονόδρομος πολιτικής ασυναρτησίας, ιδεολογικής σύγχυσης, εθνικής υποτέλειας και βιασθείσας επιμειξίας, βασισμένος σε καμιά ιστορική συνείδηση και σε καμιά αυθεντική ελληνική γνησιότητα.
Στον βωμό της Νέας Ευρωπαϊκής παγκοσμιοποίησης αυτοπαγιδευτήκαμε στα χνάρια μιας ξένης και διπρόσωπης ηθικοαισθητικής μη κομίζοντας καμιά ετερότητα ελληνικού λόγου και ιστορικής υπερηφάνειας, πασχίζοντας χατζηαβατικά να πειθαρχήσουμε σ’ αυτό που άλλοι σχεδίασαν πριν από μας για μας.
