Το Σκοπιανό είναι ένα θέμα εξωτερικής πολιτικής που κρατάει εδώ και χρόνια. Δεν είναι τωρινό, και φυσικά διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις και η αντιπολίτευση το αντιμετώπισαν με την κατά τεκμήριο minimum πολιτική συναίνεση. Πρακτικά είναι ένα θέμα που μόνο ένωνε τους Έλληνες και δεν τους δίχαζε. Όλα αυτά μέχρι τώρα. Επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η εξωτερική πολιτική έχει γίνει εργαλείο μικροπολιτικής σκοπιμότητας και αυτό είναι δυστυχώς το πιο επικίνδυνο γεγονός στην όλη αντιμετώπιση του Σκοπιανού.
Η πρώτη παρατήρηση που πρέπει να γίνει, είναι το γιατί τώρα τέθηκε το Σκοπιανό. Από γεωπολιτική προσέγγιση, η εισχώρηση των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ είναι θέμα μεγάλου ενδιαφέροντος για τους Αμερικάνους, καθώς η εισχώρηση της Ρωσίας στα δρώμενα της χώρας σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητη. Η παρουσία της Ρωσίας έχει γίνει πιο έντονη όμως ο βασικός λόγος που το θέμα παρουσιάστηκε τώρα έχει ένα όνομα «ΣΥΡΙΖΑ» και ένα πρωταγωνιστή: Τον Αλέξη Τσίπρα. Οι ξένες δυνάμεις έχουν διαπιστώσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ φωνάζει και διαμαρτύρεται αλλά πάντα ψηφίζει τα συμφωνηθέντα. Ως αριστερό κόμμα, τα πατριωτικά ζητήματα τα έχει σε πολύ χαμηλή υπόσταση, οπότε το timing είναι τέλειο με την παρουσία βέβαια και του «κατάλληλου» κυβερνήτη.
Η δεύτερη παρατήρηση σχετίζεται με τον κύριο Πάνο Καμμένο. Ο κύριος Καμμένος ως υποτιθέμενος δεξιός και πατριώτης, δεν μπορεί να ακούει το όνομα Μακεδονία σε καμία εκδοχή της ονομασίας της γείτονος, μέχρι βέβαια να χαθεί η καρέκλα του υπουργείου εθνικής άμυνας. Εκεί αρχίζει η γνωστή σε όλους παγκοσμίως πλέον «kolotoumba». Από την μία θέλει να στηρίξει την κυβέρνηση και στηρίζει τον υπουργό των εξωτερικών κύριο Κοτζιά αλλά από την άλλη η πολιτική του επιβίωση στην δεξιότερη πτέρυγα του πολιτικού φάσματος δεν του επιτρέπει να δεχθεί τον όρο Μακεδονία.
Η τρίτη παρατήρηση είναι η κατά τεκμήριο καθαρά μικροπολιτική προσέγγιση του κυρίου Τσίπρα. Η Νέα Δημοκρατία ζήτησε, όπως άλλωστε έχει γίνει σε όλες τις περιπτώσεις, την τελική κυβερνητική θέση για την ονομασία των Σκοπίων με σκοπό να συζητηθεί στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών και να χαραχθεί η εθνική στρατηγική. Αντ αυτού, ο κύριος Τσίπρας θέλει να συγκαλέσει το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών με στόχο να ρίξει τις ευθύνες στην αντιπολίτευση και να σωθεί ο κύριος Καμμένος. Με αυτό τον τρόπο οι ψήφοι κάποιων από την αντιπολίτευση θα περάσουν τον σκόπελο των λεονταρισμών των ΑΝΕΛ. Η Νέα Δημοκρατία δεν μπαίνει σε αυτό το πολιτικό παιχνίδι διότι είναι ένα θέμα εθνικό που έχει ύψιστη στρατηγική σημασία. Αυτοί που το κάνουν αποδεικνύουν πόσο μικρό πολιτικό «βάρος» διαθέτουν.
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει απολέσει κάθε έννοια πολιτικής σύγκλισης με την αντιπολίτευση και το μόνο που κάνει είναι να προσπαθεί να αντιμετωπίσει με όρους μικροπολιτικής σκοπιμότητας ένα τόσο σοβαρό θέμα αποδεικνύοντας το προφανές, ότι το δυνατό σημείο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι ο λαϊκισμός, τα ψέματα και οι διαμαρτυρίες. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα μικροπολιτικής προσέγγισης είναι ότι ο πρωθυπουργός ενημέρωσε τον αρχιεπίσκοπο για τις εξελίξεις στο Σκοπιανό αλλά παρέκαμψε την αντιπολίτευση και τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Να υπενθυμίσω ότι ο κύριος Τσίπρας ως αριστερός δεν ορκίστηκε στο ευαγγέλιο ενώ επιπρόσθετα έχει ταχθεί υπέρ στο διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας σε όλα τα ζητήματα. Μου έχει προκαλέσει έκπληξη το γεγονός ότι κατά την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ο καθ ύλην αρμόδιος για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής προφανώς είναι ο αρχιεπίσκοπος. Οι καιροί είναι δύσκολοι και η χώρα χρειάζεται μία υπεύθυνη κυβέρνηση, αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
* Ο κ. Νικήτας Παπαντωνίου-Καρτάλης είναι πρώην CFO της Nobacco και αναλυτής της Eurobank και νυν σύμβουλος στο ΕΒΕΑ, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών μετέχοντας στις επιτροπές Οικονομίας, Ανάπτυξης και Ενέργειας.
