Πολλές φορές τα πάντα φαίνονται ψεύτικα μπροστά στά μεγάλα καί σημαντικά τοῦ κόσμου καί τοῦ χρόνου. Ὅλα τά φευγαλέα καί χαμερπῆ, τά σπουδαῖα καί βαρύγδουπα, τά ὁρόσημα καί μεγαλόπνοα ὑπάρχει ἕνα πρόσωπο, μία μορφή, μιά ψυχή πού τά ξεπερνάει καί τά ἐκμηδενίζει. Τοῦτο τό πρόσωπο εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Ἰησοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, ἡ πανάχραντη Παναγία.
Τό πρόσωπό της συνδέεται ἄρρηκτα μέ τά ἁγιασμένα χώματα τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐκεῖ πού περπάτησαν τά θεανδρικά πόδια τοῦ Λυτρωτῆ. Ἐκεῖ πού εὐεργέτησε μέ τήν ἀγάπη Του τόν ἀχάριστο ἄνθρωπο. Ἐκεῖ πού κατατρόπωσε μέ τή σοφία Του τόν ἐπαίσχυντο διάβολο. Ἐκεῖ πού παίχτηκε τό ἀνείπωτο δρᾶμα τοῦ Γολγοθᾶ καί θριάμβευσε τό φῶς καί ἡ χαρά τοῦ ἄδειου Τάφου. Ἀπ’ ὅλες τίς γειτονιές τῶν Ἱεροσολύμων ὑπάρχει μία περιοχή μέ μοναδική φόρτιση, ἀγαπημένη ἀπό τόν Κύριο καί ἀπό τή Μητέρα Του. Εἶναι τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν. Στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ὁ Χριστός κατέφευγε πολλές φορές γιά νά προσευχηθεῖ. Ἀνάμεσα στίς αἰωνόβιες ἐλιές ἀνέβαζε τήν ἀνθρωπότητα στόν οὐρανό καί κατέβαζε τή χάρη τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν πονεμένη γῆ. Στούς πρόποδες τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν βρισκόταν ὁ Κῆπος τῆς Γεθσημανῆ, τόν ὁποῖο ὁ Χριστός πότισε μέ τόν αἱμάτινο ἱδρώτα Του τό βράδυ τῆς μεγάλης ἀγωνίας καί τῆς ἀνθρώπινης προδοσίας.
Ἐκεῖνο τό πιό σκοτεινό βράδυ ὅλων τῶν αἰώνων, στούς πρόποδες αὐτοῦ τοῦ Ὄρους, ὁ Υἱός τῆς Παρθένου ἀπευθύνει τήν Ἀρχιερατική Του προσευχή στόν Πατέρα Του καί εἰσπράττει τό προδοτικό φίλημα καί τήν ἀπόλυτη ἐγκατάλειψη. Τό πικρό ποτήρι πού δέν ἤθελε νά πιεῖ δέν ἦταν ἡ θυσία˙ ἦταν ἡ μοναξιά. Τή σταυρική θυσία τήν περίμενε, τήν ἐπέλεξε καί θά τήν ὑφίστατο σιωπηλά καί ἀρχοντικά, ἀπό ἀγάπη. Τήν προδοσία, τή μοναξιά καί τήν ἐγκατάλειψη, ὅμως, δέν ἔπρεπε νά τά βιώσει, διότι δέν τά ἄξιζε, διότι ὑπερέβαιναν κάθε μέτρο ἀχαριστίας καί σκληρότητας, ἀκόμη καί κάθε μέτρο δαιμονικῆς κακίας. Ἡ ἀπόλυτη πτώση τοῦ ἀθρώπου δέ συνέβη στόν Κῆπο τῆς Ἐδέμ˙ συνέβη στόν Κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Στήν Ἐδέμ ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τόν Παράδεισο, ἀλλά δέν ἔχασε τό Θεό. Στή Γεθσημανῆ ὁ ἄνθρωπος γύρισε τήν πλάτη του στό Θεό, Τόν ἐγκατέλειψε συνειδητά ἀπό δειλία, ἀπό μίσος καί ἀπό ἐπιπολαιότητα. Στή Γεθσημανῆ ὁ ἄνθρωπος πρόδωσε τό Θεό, Τόν ἀπαρνήθηκε, Τόν χαστούκισε, Τόν συνέλαβε σάν κακοῦργο. Αὐτή ἡ μοναξιά ἦταν ποτήρι πικρότερο ἀπό τό Γολγοθᾶ, διότι στό Γολγοθᾶ θεμελιώνεται ἡ Ἐκκλησία, στή Γεθσημανῆ κατασπαράσσεται ἡ ἐλπίδα.
Ὑπάρχει ὅμως ἁπό ὁλόκληρο τό σύμπαν ἡ Θεοτόκος, γιά τό χατήρι τῆς ὁποίας ἀξίζει ὁ Υἱός της νά πιεῖ μέχρι τό τέλος αὐτό τό πικρό ποτήρι τῆς προδοσίας, γιατί ξέρει πώς ἐκείνη δέν Τόν ἐγκαταλείπειο ὕτε δευτερόλεπτο. Ἐκείνη Τόν ἀκολουθεῖ μέ τή μαρτυρική της ματιά σέ κάθε βῆμα. Ἐκείνη ξεσκίζει τήν ψυχή της μέ τό δίκοπο μαχαίρι τοῦ πόνου γιά τή δική Του θυσία. Ὑπομένει τή μοναξιά Του μέ τή δική της μοναξιά γιά τή δόξα τοῦ Σταυροῦ Του. Ἐκείνη κουβαλάει τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μέ τήν ἀρετή της καί γι’ αὐτό στήν ἀγκαλιά της ὁ Ἑσταυρωμένος ἐναποθέτει ὅλα τά πιστά παιδιά Του, γιά νά τά καθοδηγεῖ καί νά τά προστατεύει. Τήν ὥρα πού οἱ ἀγαπημένοι Του μαθητές κοιμοῦνται τόν ὕπνο τῆς ἄγνοιας καί τῆς ἀδιαφορίας ἡ Μεγάλη Μάνα Του μόνη της, κλεισμένη στή βασιλομητορική σιωπή της, ἀγρυπνᾶ μαζί Του. Ὁ δικός του ἱδρώτας ποτίζει τό Ὅρος τῶν Ἐλαιῶν, ἀλλά τά δικά της δάκρυα ἔρχονται νά ποτίσουν τά ἴδια χώματα καί σάν ἀντίδοτο νά γιατρέψουν λίγο τήν ὕπαρξή Του ἀπό τό δηλητήριο τῆς κακίας.
Σιωπηλή σκιά ἡ Θεοτόκος Τόν ἀκολουθεῖ στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, στόν Κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, στό Πραιτόριο, στό Γολγοθᾶ, στόν Τάφο. Πρώτη ἡ Παναγία ἀπ’ ὅλους δέχεται τό θρίαμβο τῆς Ἀναστάσεως ἀπό τόν ἴδιο τό Χριστό καί πάλι Τόν ἀκολουθεῖ στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν, στήν κορυφή τοῦ ὁποίου γίνεται τό ὑπερφυές καί ἐσχατολογικό γεγονός τῆς Ἀναλήψεως. Σ’ αὐτό τό Ὄρος, ὅπου ἡ Κυρία Θεοτόκος ἀποχαιρέτησε τόν Υἱόν της, καθώς τόν ἔβλεπε νά ἀναβαίνει δοξασμένος στόν οὐρανό, πήγαινε καί τά ἑπόμενα χρόνια γιά νά ἐπικοινωνήσει μαζί Του μέ τίς προσευχές της. Σ’ αὐτό τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἔλαβε τρεῖς ἡμέρες πρίν ἀπό τήν κοίμησή της τήν εἴδηση ἀπό τόν Ἀρχάγγελο Γαβριήλ ὅτι θά κατέβαινε ὁ Ἴδιος ὁ Λυτρωτής, νά παραλάβει τήν Παναγία ψυχή της στό θρόνο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ Θεοτόκος στό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἀποκατέστησε τήν παγκόσμια τάξη. Οἱ περίπατοι καί οἱ προσευχές της ἀνάμεσα στά ἀρχαῖα δέντρα ἔφεραν τήν καταλλαγή καί τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἔγινε γιά τήν ἀνθρωπότητα μία ζωντανή εἰκόνα τοῦ νοητοῦ Παραδείσου τῆς Ἐδέμ.
Ἡ Παναγία τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν, καθώς ἔρχεται στό Βόλο, φέρνει μαζί της ὅλη τή χάρη καί τήν εὐλογία τῶν Ἁγίων Τόπων! Ἀπό τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν ἔρχεται νά φέρει τήν ἐλπίδα τῆς προσευχῆς, τή χαρά καί τή δόξα τῆς Ἀναλήψεως, τήν παρηγοριά τῆς μοναξιᾶς, τή θεραπεία τῆς κάθε ἀσθένειας, τό φῶς τῶν πανίερων προσκυνημάτων τῶν Ἁγίων Τόπων. Ὅσοι ἀξιώθηκαν νά ἔχουν πάει ἐκεῖ θά ξαναγευθοῦν τή χάρη πού ἔλαβαν στήν Ἁγία γῆ τῆς Σιών. Ὅσοι δέν ἔχουν κάνει αὐτό τό προσκύνημα θά ἀξιωθοῦν νά γευθοῦν τήν ὑπέρλογη εὐλογία τῶν Ἱερῶνκαί Ὁσίων τῆς πίστεώς μας, πού σάν πολύτιμοι θησαυροί αἰῶνες τώρα φυλάσσονται στά Ἱεροσόλυμα. Μέ τή φιλοξενία τῆς Παναγίας τοῦ Ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ὁ Ἱ. Ναός τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ Βόλου θά γίνει ἀπό τή Δευτέρα 3 Ἰουνίου μέχρι τήν Κυριακή 9 Ἰουνίου 2019 ἕνα κομμάτι τῶν Ἁγίων Τόπων, μία γωνιά τοῦ Κήπου τῆς Γεθσημανῆ, ὅπου θά βρίσκουν ἁγιασμό, παρηγοριά καί ἐλπίδα ὅλοι οἱ προσερχόμενοι προσκυνητές τῆς Θεομητορικῆς αὐτῆς εἰκόνας.
*Διευθυντοῦ Σχολῆς
Βυζαντινῆς Ἁγιογραφίας
Ἱ. Μ. Δημητριάδος
