Εισήγηση του θεματικού αντιπεριφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Γιώργου Καλτσογιάννη στο συνέδριο της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδος που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα Παρασκευή-Σάββατο, 8-9 Δεκεμβρίου.
Ο θεσμός της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης στην Ελλάδα είναι σχετικά νέος, καθώς έχει μόλις επτά χρόνια ζωής. Ωστόσο τα αποτελέσματα είναι πολύ θετικά. Και η Περιφέρεια Θεσσαλίας αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα.
Μέσα σε ελάχιστο χρόνο κατάφερε και άντλησε από ευρωπαϊκές και άλλες πηγές πόρους πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ τα οποία μεταφράστηκαν σε έργα υποδομών και ανάπτυξης, σε δράσεις ενίσχυσης της παραγωγής και του πρωτογενούς τομέα, σε πρωτοβουλίες για την τόνωση του τουρισμού και του πολιτισμού, ενώ παράλληλα υλοποιήθηκαν πολλά χρηματοδοτικά προγράμματα για την κοινωνική συνοχή.
Στόχος όλων αυτών ήταν η ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών και η δημιουργία ενός νέου οράματος για την περιφέρεια.
Η Περιφέρεια Θεσσαλίας πορεύεται σε ένα δύσκολο δρόμο. Με λιγοστό προσωπικό, περιορισμένους κρατικούς πόρους και αρμοδιότητες που αλληλοδιαπλέκονται με άλλοτε με τους Δήμους άλλοτε με το Κράτος και την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, εξελίσσεται και προσαρμόζεται στα νέα περιβάλλοντα και τις απαιτήσεις.
Και παρά τις αντιξοότητες δημιουργεί και πρωτοπορεί. Δεν κρύβεται στο δαιδαλώδες τοπίο των αρμοδιοτήτων, αλλά βγαίνει μπροστά σε κάθε ζήτημα για να το λύσει.
Η ενδυνάμωση, όμως της Περιφέρειας απαιτεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο που θα απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις και θα γίνει ακόμη πιο τολμηρή και ριζοσπαστική.
Η κυβέρνηση μέσω του υπουργείου Εσωτερικών προωθεί ένα νέο νόμο για την Αυτοδιοίκηση.
Αλλά, αν η συζήτηση εξαντληθεί μόνο στο σύστημα εκλογής, θα έχει χαθεί μια τεράστια ευκαιρία.
Γιατί το μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, όπως έχει επισημάνει ήδη ο περιφερειάρχης και πρόεδρος της Ένωσης περιφερειών Ελλάδος, κ. Κώστας Αγοραστός, είναι να περάσουμε από την περιφερειακή αυτοδιοίκηση στην περιφερειακή διακυβέρνηση.
Και βασικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι να αποκτήσουν οι περιφέρειες τη δυνατότητα να θεσπίζουν κανόνες δικαίου για διάφορα ζητήματα ανάπτυξης και παραγωγής.
Επιβάλλεται, λοιπόν, να επέλθει η κανονιστική αυτονομία των Περιφερειών, να θεσμοθετούν οι ίδιες σε κρίσιμα ζητήματα και το Κράτος να έχει επιτελικό ρόλο που θα λειτουργεί αποτελεσματικά στις δικές του αρμοδιότητες και οι οποίες δεν θα μπερδεύονται με αυτές της Περιφέρειας. Όλο αυτό το νέο πλαίσιο σημαίνει κατάργηση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, αλλά και ύπαρξης σταθερών πηγών χρηματοδότησης των περιφερειών.
Επομένως, καταλήγουμε στην διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των περιφερειών προς όφελος των τοπικών κοινωνιών.
Και αυτός είναι ο νέος στόχος για την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση.
