Η ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που πριν από την μνημονιακή περίοδο αποτελούσαν έναν κλάδο με μεγάλη προστιθέμενη αξία τόσο για την κοινωνία όσο και για το ΑΕΠ της χώρας, σήμερα βρίσκονται κυνηγημένοι από μια πολιτική εξόντωσης και διάλυσής τους.
Η πολιτική αυτή δεν είναι τυχαία. Στηρίζεται σε μια τακτική εξόντωσης και διάλυσης της μικρομεσαίας επιχείρησης, έτσι ώστε να προωθούνται τα συμφέροντα των μεγάλων αλυσίδων και των μεγάλων πολυεθνικών με μια σειρά ευνοϊκών νομοθετικών ρυθμίσεων.
Τέτοιες είναι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, οι τριγωνικές συναλλαγές για την αποφυγή της φορολόγησης, η ελεύθερη πρόσβαση στα τραπεζικά ιδρύματα χωρών του εξωτερικού όπου και βρίσκονται οι φορολογικές τους έδρες, οι οποίες και δημιουργούν έναν αθέμιτο και άδικο ανταγωνισμό ανάμεσα στις ελληνικές επιχειρήσεις και τις πολυεθνικές, εις βάρος φυσικά της δικής μας επιχειρηματικότητας.
Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση κινείται και ο νέος αναπτυξιακός νόμος, ο οποίος είναι έτσι διαμορφωμένος ώστε να αποκλείει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που σε καμιά περίπτωση δεν πληρούν τα κριτήρια ώστε να ενταχτούν σε αυτόν
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν είχε κανένα πρόβλημα και κανέναν ενδοιασμό να διογκώσει τα πρόστιμα του φορολογικού ποινικού κώδικα, φτάνοντας ακόμη και σε κλείσιμο καταστημάτων, αλλά και να διατηρήσει τα εξοντωτικά πρόστιμα του ΙΚΑ που φτάνουν στο ύψος των 10.500 ευρώ (!!) λες και με τα πρόστιμα που γονατίζουν επιχειρήσεις μπορεί να καταπολεμηθεί η ανεργία.
Την ίδια στιγμή οι επιχειρήσεις καταδικάζονται στο λουκέτο και δεν έχει μείνει ούτε λογαριασμός του ΟΤΕ που δεν έχει κατασχεθεί από την κυβέρνηση “εθνικής σωτηρίας”.
Η ίδια συγκυβέρνηση, έχει κατοχυρώσει τον πολιτικό χρόνο που της δίνει το Σύνταγμα, με τους 153 πολιτικά αδίστακτους βουλευτές που ψηφίζουν τα πιο αντικοινωνικά νομοσχέδια που έχουν περάσει ποτέ από τη Βουλή, και έχει επιλέξει την πολιτική της στασιμοχρεωκοπίας. Μια πολιτική που μας στερεί καθημερινά πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας, τα όνειρά μας, την αξιοπρέπειά μας.
Βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τις ατέλειωτες ώρες αναδουλειάς, αναλογιζόμενοι όλα τα “αν” που μπορούμε να σκεφτούμε:
“αν” το είχα κλείσει, “αν” δεν είχα κάνει αυτά τα λάθη, “αν” δεν είχα δανειστεί, “αν” είχα τη φορολογική μου έδρα στο εξωτερικό, “αν”, “αν”, “αν”, συνεχώς αντιμέτωποι με την απογοήτευση σε κάθε κλείσιμο της ημέρας, με ανύπαρκτες εισπράξεις και με όλα αυτά τα προβλήματα που δημιουργούνται όταν δεν υπάρχουν χρήματα.
Μετά από επτά χρόνια Μνημονίων, είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει καμιά απολύτως πιθανότητα να επιστρέψει η οικονομία στην ανάπτυξη με όλα αυτά τα μέτρα και τις πολιτικές που αναφέρθηκαν.
Σαν κλάδος όμως, έχουμε να δηλώσουμε προς τους κυβερνώντες πως θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους μέσα από τα όργανά μας, μέσα από τους συλλόγους μας, μέσα από την Ομοσπονδία μας, την ΕΣΕΕ.
Γι’ αυτούς τους λόγους, καλώ την κάθε συνάδελφο και τον κάθε συνάδελφο να διαθέσει τον εαυτό της/του ως υποψήφιο ή ως ψηφοφόρο στην προσπάθειά μας να κάνουμε την Ένωσή μας δυνατή.
Να δείξουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν λυγίζουμε, ότι διεκδικούμε τις δουλειές και τις ζωές μας, να τους επιβάλλουμε να μας ακούσουν, να τους δώσουμε να καταλάβουν πως δεν μπορούν άλλο να μην υπηρετούν τον κλάδο μας, τον αιμοδότη της εθνικής οικονομίας, αλλά τις πολυεθνικές.
Να μην τους επιτρέψουμε να μας κάνουν μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών, μια κοινωνία που δεν έχει να περιμένει και να ελπίζει σε τίποτα, υποταγμένη στις αποτυχημένες τους πολιτικές “για το καλό μας”.
Σ’ αυτή την κοινή μας προσπάθεια, θέτω κι εγώ με τη σειρά μου τον εαυτό μου ως υποψήφιο και ζητώ με όλους τους άλλους συναδέλφους την ψήφο σας στις προσεχείς εκλογές για να συμμετέχω στο νέο Δ.Σ της Ένωσης.
