Καλημέρα Συμπολίτες, Συμπολίτισσες και απανταχού Αναγνώστες. Φτάσαμε αισίως στο τέλος και του δέκατου μήνα του σωτηρίου έτους 2024. Αισίως, τρόπος του λέγειν δηλαδή, όλα καλά κι όλα ωραία, και πυλώνας σταθερότητας είμαστε – κι ας μη βγάζουμε άχνα για τις σφαγές στη Μέση Ανατολή – και η ανάπτυξη μας τρέχει απ’ τα μπατζάκια – κι ας πρόκειται μόνο για ενεργειακές «επενδύσεις» και (ευτυχώς) μερικούς δρόμους – και όλοι μα όλοι έχουν συμφωνήσει να μειώσουν τις τιμές 123 προϊόντων στα σούπερ μάρκετ – τάχα ότι δεν αντιλαμβάνονται τα κόλπα του τραστ – και προσλήψεις στο Δημόσιο, και τακτοποίηση των Ατόμων με Αναπηρία άνω του 50%, και ενδοσχολική βία μαζί με την πανώλη των προβάτων που θα παταχθεί-αποζημιωθεί, σε παράδεισο ζούμε συμπολίτες μου, «όνειρο ζω, μη με ξυπνάτε» που έλεγε κι εκείνος ο ψήστης-γιατρός της πείνας σ’ εκείνη την ιστορική διαφήμιση του 2011 με τον Ομορφάντρα.
Πολλά θέματα «έχουν μείνει πίσω» και περιμένουν την σειρά τους για να δουν το άπλετον φως της δημοσιότητος. Πάμε.
Εγκαινιάστηκε επιτέλους, με τις γνωστές φανφάρες, ο νέος κυκλικός κόμβος, στην διασταύρωση Ελ. Βενιζέλου και Δοξοπούλου, απέναντι από τον μεγάλο υποσταθμό της ΔΕΗ στο Αλιβέρι. Η κατασκευή είχε ξεκινήσει λίγο πριν τις πλημμύρες του Σεπτεμβρίου 2023 και, όπως διάβασα, το έργο είχε σταματήσει προσωρινά μέχρι να ορθοποδήσει η πόλη! Διάβασα επίσης ότι ο κυκλικός κόμβος έγινε για να αντιμετωπιστούν προβλήματα υψηλής παραβατικότητας στην διασταύρωση, διότι (ακούστε-διαβάστε και χαρείτε φίλοι αναγνώστες των νυν και αεί κυκλο-φ-οριακών!) οδηγοί που περιμένουν άσκοπα μπροστά από φωτεινούς σηματοδότες αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο. Αυτό είναι, βρήκαμε την αιτία, βρήκαμε και τη λύση. Τώρα, αν εγώ ως συγκοινωνιολόγος και ως άνθρωπος σκεφτώ ότι προφανώς η διασταύρωση δεν είχε σοβαρό κυκλοφοριακό φόρτο (άσκοπα…) και ίσως μια καλύτερη ρύθμιση των φαναριών θα έλυνε το πρόβλημα των πιθανών καθυστερήσεων (που δεν τις ξέρω, τις μέτρησε επακριβώς, άραγε, κανείς; ή απλώς ο κύριος καθηγητής έβαλε το κομπιούτερ να τραβήξει γραμμές, αφού ούτως ή άλλως άλλος πληρώνει με τα δικά μας λεφτά και κάνει και την γνωστή φιγούρα του;). Απορία ψάλτου βηξ. Ή, κατά το άσμα, βρεκεκέξ κουάξ κουάξ. Και απορία δεύτερη, τι θα πει ότι οι οδηγοί, γενικώς και αορίστως, αναγκάζονται να παραβιάζουν το κόκκινο; Τι ή ποιος τους αναγκάζει; Και επειδή αναγνωρίζουμε ότι έχουμε ανεγκέφαλους οδηγούς κάνουμε ένα ακριβό έργο για να τους διευκολύνουμε τους ανθρώπους, να μας ψηφίσουν και την επόμενη φορά.
Κι αυτό μας φέρνει στο δεύτερο θέμα μας, αυτό με τις διασταυρώσεις της οδού Κασσαβέτη με τις οδούς Κωνσταντά και Γαζή, όπου, λέει, επειδή γίνονται συνεχώς μικροσυγκρούσεις λόγω, κατά κανόνα, παραβίασης τής εδώ και δεκαετίες δηλωμένης προτεραιότητας, περίοικοι ζητούν να τοποθετηθούν φωτεινοί σηματοδότες. Έχω κατ’ επανάληψη γράψει και δηλώσει ότι τα φανάρια δεν είναι πανάκεια. Είναι χρήσιμα σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά δεν είναι το φάρμακο δια πάσαν νόσον – το ίδιο κι απαράλλαχτο ισχύει και για τους κυκλικούς κόμβους. Το φάρμακο, δηλαδή η λύση σε όλα αυτού του είδους τα προβλήματα της σύγχρονης κυκλοφοριακής πραγματικότητας στις πόλεις είναι ο Άνθρωπος. Ο άνθρωπος Ερασιτέχνης Οδηγός, ο άνθρωπος Επαγγελματίας Οδηγός, ο άνθρωπος Πεζός. Το αξίωμα λέει ότι η Κυκλοφορία είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, τα συμπεράσματα από εκεί και πέρα δικά σας. Κάποτε μιλούσαμε για «νοοτροπία» και την ανάγκη αλλαγής στους Έλληνες Οδηγούς. Κάποτε εγώ και ελάχιστοι ακόμη τρέχαμε να κάνουμε «κυκλοφοριακή αγωγή» (άγνωστες λέξεις σήμερα) στα Δημοτικά Σχολεία, προσπαθούσαμε να πείσουμε τους Δήμους (στον δικό μας του Βόλου και στον γειτονικό, τότε, της Νέας Ιωνίας, τα καταφέραμε, ποια είναι η κατάστασή τους σήμερα;) να στήσουν «πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής» (τι ‘ν τούτο πάλι;). Πέρασαν τα χρόνια, δεν θα διστάσω να πω ότι, τελικά, αποτύχαμε, ελάχιστοι συμπαρατάχτηκαν με την ψυχή τους μαζί μας, οι περισσότεροι κοιτούσαν γύρω-γύρω τα δικά τους μη-ενδιαφέροντα και τα συμφέροντα των άλλων Τίποτε δεν έγινε καλύτερο, κι ό,τι πήγε να γίνει καταστράφηκε.
Και οι οδηγοί; Όσο πάει και χειρότερα, το βλέπουμε κάθε μέρα. Δεν είναι, λοιπόν, λύση ούτε ο κυκλικός κόμβος ώστε κάποιοι να μην «αναγκάζονται», ούτε τα φανάρια που εκτός των άλλων θα γεμίσουν και τα σπίτια σας με καυσαέριο, αγαπητοί περίοικοι. Ούτε το εξάγωνο STOP έναντι του ανάποδου τριγώνου στην διασταύρωση Κουντουριώτου-Γαζή είναι λύση. Λύση είναι η συνετή και σωστή οδήγηση μέσα στην πόλη (και έξω, φυσικά, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία…).
Πάμε παρακάτω. Η Τράπεζα της Ελλάδος, το κορυφαίο πιστωτικό ίδρυμα της χώρας μας, το πούλησε το διατηρητέο κτήριο-τοπόσημο στην παραλία του Βόλου έναντι τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ στον Αγχιαλίτη εφοπλιστή Πάρη Δράγνη. Το διεκδίκησε και το Πανεπιστήμιο και ο Δήμος Βόλου και «δύο ακόμη επιχειρηματίες» λέει, χωρίς να κατονομάζει, το διαδίκτυο. Προφανώς χρειαζόταν τα χρήματα η καλή Τράπεζα του γνωστού κυρίου Στουρνάρα, γι’ αυτό το πούλησε το κτήριο αντί να το νοικιάσει ή, βρε αδερφέ, να το παραχωρήσει, να το χαρίσει στον τόπο όπου χτίστηκε το 1933-35, όπου άντεξε ατόφιο ισχυρούς σεισμούς το 1955, όπου δεχόταν κόσμο μέχρι το 2022, στον Βόλο. Είχα την τύχη να το επισκεφθώ στις 20 Ιουλίου 2022 και να κατέχω σήμερα 83 φωτογραφίες από το εσωτερικό του, στο οποίο η Ιστορία παρέμενε παρούσα. Μακάρι ο κύριος Δράγνης, που έχει ήδη δώσει κάποια καλά δείγματα, να το αξιοποιήσει πραγματικά αυτό το υπέροχο κτήριο – μια ιδέα θα μπορούσε να είναι ένας μουσειακός ή εκθεσιακός χώρος, με ένα καφενείο στον ελεύθερο χώρο της οδού Ιάσονος, καμιά εικοσαριά τέτοιους χώρους διαθέτει η Πρωτεύουσα.
Α! κι ένα τελευταίο, λέγοντας για Τράπεζα. Τώρα που η αλλαγή ταυτότητας είναι υποχρεωτική, ανάλογα πρέπει να υποχρεωθούν, δια Νόμου, και οι Τράπεζες να μην ταλαιπωρούν τους πελάτες τους με την περίφημη «επικαιροποίηση στοιχείων», που έχει γίνει ένα (ακόμη) μεγάλο βάσανο. Με την αγάπη μου, ευτυχείτε!
Στην (σύνθετη) φωτογραφία οι χαρακτηριστικές πινακίδες της Τράπεζας της Ελλάδος στον Βόλο.
