Καλημέρα στα μισά του Δεκέμβρη απανταχού αναγνώστες. Με την ευκαιρία, αυτό το κείμενο είναι καθαρά μία απανταχούσα! Αυτή ακριβώς είναι η προέλευση αυτής της λέξης, που ξεκίνησε να υπάρχει ως όρος από τις πατριαρχικές εγκυκλίους, οι οποίες απευθύνονταν (ίσως να απευθύνονται και τώρα, δεν ξέρω) στους «απανταχού ορθοδόξους» – εγώ απέκτησα μέσα στην πανδημία, μεταξύ άλλων, κι ένα βιβλίο με τίτλο «Η μαύρη βίβλος του 1821» όπου καταγράφονται διάφορες τέτοιες απανταχούσες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, αντίθετες με τις επαναστατικές κινήσεις των Ελλήνων, μια πολύ πονεμένη ιστορία που παραμένει γενικώς στο σκοτάδι, όπως και πολλές άλλες. Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο στην συνέχεια του Έθνους μας και της Γλώσσας μας (στοιχεία ύπαρξής μας άρρηκτα συνδεδεμένα) αυτή η λέξη να απέκτησε την αρνητική σημασία που έχει σήμερα («μου ήρθε η απανταχούσα για το ρεύμα…»).
Αλλά λέγοντας για ρεύμα και γενικώς ενέργεια, διαπιστώνουμε ότι ο καλός Θεός σαφέστατα είναι με το μέρος μας, αφού μέχρι τώρα πραγματική ανάγκη για διαρκή θέρμανση δεν υπάρχει. Άντε λίγο το βραδάκι, έτσι για να «σπάσει» λίγο η υγρασία, οι θερμοκρασίες γενικά παραμένουν υψηλές στα μέρη μας. Οι μετεωρολόγοι λένε ότι το φαινόμενο δεν είναι πρωτοφανές, έχει συμβεί κι άλλες χρονιές να έχουμε ζεστόν Δεκέμβρη.
Πρωτοφανές προφανώς είναι αυτό που συμβαίνει εδώ και περίπου μια εβδομάδα στις Βρυξέλλες, την πρωτεύουσα της Ευρώπης. Οικονομικό σκάνδαλο, με πρωταγωνίστρια Ελληνίδα Ευρωβουλευτή! Έρευνα, σύλληψη, (προ)φυλάκιση – τσακ-μπαμ! Γιούργια, λοιπόν, όλοι οι ντόπιοι άσχετοι και οι σχετικοί, εκστασιασμένοι μπροστά στον τρόπο δράσης των βελγικών αρχών. Από κοντά και ο αφεντικός Εισαγγελέας της αρχής για την καταπολέμηση βρώμικου χρήματος αστραπιαία να δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία της Ευρωβουλευτού και των συγγενών της. Φυσικά καμία δίκη δεν έχει γίνει ακόμη, μόνο βαριές κατηγορίες υπάρχουν εκεί. Εδώ σ’ εμάς; Άκουσε κανείς τίποτε περί «σκανδάλου Novartis»; Έγινε τίποτε, καμιά προφυλάκιση, καμιά δέσμευση, οτιδήποτε, θυμάται κανείς πώς λειτούργησαν οι ελληνικές αρχές και εξουσίες – ναι, αυτοί οι ίδιοι, που σήμερα εκστασιάζονται, επειδή τους βολεύει, με την αντίδραση των Βέλγων, πώς αντέδρασαν ως Έλληνες;
Δύσκολα πράγματα, συνάνθρωποι. Κι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε. Μη χαλάμε και την εορταστική ατμόσφαιρα…
Και μέσα στην εορταστική ατμόσφαιρα στην πόλη μας ανακατασκευάζονται πεζοδρόμια σε κεντρικούς δρόμους. Πολύ ωραία. Λεφτά υπάρχουν, ο Kostas Agorastos και η Αθήνα να ‘ναι καλά, εκλογές έρχονται, λεφτά υπάρχουν. Αλλά εδώ δημιουργείται ένα (ακόμη…) θέμα ανισονομίας σε τούτη τη χώρα μεταξύ των πολιτών που έχουν τις ιδιοκτησίες τους σε κεντρικούς δρόμους και των άλλων που τις έχουν σε δευτερεύοντες. Όταν γίνονταν με τον ίδιο τρόπο τα πεζοδρόμια της οδού Δημητριάδος (ο Δήμος είναι πάντα ο Δήμος) είχα θέση το θέμα της άνισης μεταχείρισης των ιδιοκτητών πολυκατοικίας με είσοδο επί της οδού Γαμβέτα (ως παράδειγμα) σε σχέση με την όμορη πολυκατοικία που έχει είσοδο επί της οδού Δημητριάδος: οι μεν πρέπει να πληρώσουν για την κατασκευή, επισκευή κλπ. του πεζοδρομίου τους, οι δε το βρίσκουν έτοιμο και δεν πληρώνουν δραχμή! Βεβαίως ο Κτιριοδομικός Κανονισμός (ΦΕΚ Δ 59/03-02-1989) αυτό το έχει προβλέψει, στο άρθρο 24, που μνημονεύσαμε και στα προηγούμενα κυκλο-φ-οριακα και συγκεκριμένα στην παράγραφο 2.4. λέει ότι Η κατασκευή, ανακατασκευή ή επισκευή των πεζοδρομίων, μπορεί να γίνεται από τον οικείο Ο.Τ.Α. σε βάρος και για λογαριασμό είτε των ιδιοκτητών των παρόδιων ακινήτων είτε φορέων εκτέλεσης έργων εφόσον αυτά δεν έχουν κατασκευασθεί ή επισκευασθεί ακόμα ή δεν έχουν τηρηθεί οι προδιαγραφές που ισχύουν για την κατασκευή ή επισκευή τους.» Σαφές; Πότε έκανε ο Δήμος κάτι τέτοιο, διαχρονικά; Και πότε ενδιαφέρθηκαν οι «αδικούμενοι» παρόδιοι για μια οποιαδήποτε διεκδίκηση; Αυτοί, κατά κανόνα, δεν ενδιαφέρονται – και το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι αυτά τα εξαιρετικά πεζοδρόμια, που χαρακτηρίζουν το «Μονακό» μας πέραν των αρτηριών. Και φυσικά όλοι οι συν-πολίτες επικαλούνται τον Δήμο για το χάλι των πεζοδρομίων.
Την Δημοτική Αστυνομία εμείς την δεχτήκαμε, την υποστηρίξαμε, συνεργαστήκαμε μαζί της (Θέμη καλά να είσαι…) ως μία ήρεμη δύναμη μέσα στις πόλεις, με ήπια αποστολή, κυρίως στα θέματα της στάθμευσης και της λειτουργίας των καταστημάτων, χωρίς δυνατότητα συλλήψεων κλπ. Ύστερα ο τώρα Πρωθυπουργός και τότε Υπουργός την κατήργησε «εν μία νυκτί» και έστειλε τους εργαζόμενους σ’ αυτήν στα σωφρονιστικά καταστήματα – παρόμοιες ανοησίες έκανε τότε και με τις καθαρίστριες, του σιδηροδρομικούς και άλλους «άχρηστους» κλάδους εργαζομένων, άρχων και παντογνώστης. Όλα αυτά επανήλθαν σε ηρεμία μετά το 2015. Τώρα ο γνωστός τσεκουράτος Υπουργός, σε συνέχεια του δόγματος «Νόμος & Τάξη» (Low & Order, αμερικάνικη σειρά-κονσέρβα), επιδιώκει να εξοπλίσει την Δημοτική Αστυνομία με κλομπ, χειροπέδες και δυνατότητα συλλήψεων. Σοβαρά πράγματα συμπολίτες, φόβος και τρόμος.
Απεβίωσε ο 16χρονος Ρομά στην Θεσσαλονίκη. Αλλά δεν ανησυχώ, ο καλός συνήγορος είμαι βέβαιος ότι θα τον καθαρίσει εκ παντός ρύπου τον δυστυχή, ταλαίπωρο, άριστο οικογενειάρχη, που με βαθύ πόνο ψυχής αναγκάστηκε να πυροβολήσει (στο κεφάλι, η κακιά στιγμή…) τον μικρό, προκειμένου να σώσει την ζωή των συναδέλφων και εαυτού. Αμήν.
Απεβίωσε και ο Γιάννης Διακογιάννης, ο άνθρωπος που μου έμαθε απ’ το τρανζιστοράκι στην αρχή, απ’ την τηλεόραση αργότερα, τι είναι το ποδόσφαιρο. Και απεβίωσε μέσα σε ένα ακόμη από τα αγαπημένα του Παγκόσμια Κύπελλα Ποδοσφαίρου, για τα οποία έγραψε κι ένα βιβλίο το 1990, «60 χρόνια Μουντιάλ: Η Ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Αιώνια μνήμη.
Καλά Χριστούγεννα σας εύχομαι, παρά τα όσα λέει ο ΚΥΡ στο σκίτσο του. Την επόμενη Τετάρτη θα απουσιάσουμε, για Πρωτοχρονιά θα τα ξαναπούμε. Με την αγάπη μας, γεια σας.
