Η πολιτική της άρχουσας τάξης και των πολιτικών της εκφραστών στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, όπως και στους υπόλοιπους, είναι στοχοπροσηλωμένη στην εμπορευματοποίηση, στην υποβάθμιση των όποιων δημόσιων υπηρεσιών Πρόνοιας έχουν απομείνει, και στην ολόπλευρη στήριξη της δράσης είτε άμεσα των ιδιωτών, είτε μέσω των λεγόμενων ΜΚΟ, και μάλιστα με κρατική χρηματοδότηση. Ταυτόχρονα, ενισχύει παραπέρα τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σ’ αυτούς τους ευαίσθητους τομείς.
Η ουσία αυτής της κοινωνικής πολιτικής είναι, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, η ανάγκη του κεφαλαίου για επέκταση της επιχειρηματικής δράσης και σε αυτόν τον τομέα προκειμένου να «πουλήσει» φιλανθρωπία και κοινωνική ευαισθησία. Δηλαδή, μια πολιτική που έρχεται σε σύγκρουση με τα δικαιώματα του συνόλου των εργαζομένων για κοινωνική πολιτική που να καλύπτει πλήρως τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Κυρίαρχο μοτίβο των προπαγανδιστών αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής είναι: «Κάνουμε κοινωνική πολιτική γι’ αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη» και εννοούν τους πιο εξαθλιωμένους, άστεγους, βαριά ανάπηρους, μοναχικούς γέροντες κλπ., διαχειριζόμενοι τις πιο ακραίες μορφές φτώχειας και εξαθλίωσης, για έλεγχο των κοινωνικών αντιδράσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, η ευθύνη του κράτους δεν είναι η χρηματοδότηση και η ενιαία λειτουργία της προνοιακής πολιτικής, αλλά η φροντίδα του, ώστε αυτή να ασκείται μέσω της τοπικής διοίκησης, των ΜΚΟ και του «εθελοντισμού». Με τον τρόπο αυτό, επιδιώκουν το κράτος να αποποιηθεί των ευθυνών του και να τις διαχύσει στην «κοινωνία», επιβαρύνοντας τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους. Στην κατεύθυνση αυτή, δραστηριοποιούνται οι καπιταλιστές, η Εκκλησία πρωτοστατώντας σε διάφορες «φιλανθρωπικές» οργανώσεις, αλλά και άλλοι κρίκοι του συστήματος, όπως τα ΜΜΕ και το σχολείο, παρεμβαίνοντας ιδεολογικοπολιτικά για να διαστρεβλώσουν την έννοια της ταξικής αλληλεγγύης, να εξομοιώσουν θύτη με θύμα, τελικά να πλήξουν τα δικαιώματα της λαϊκής οικογένειας. Και όλα αυτά στο όνομα της «αποκέντρωσης», για να είναι δήθεν «πιο κοντά στους πολίτες».
Επιδιώκουν, έτσι, να διασπάσουν την ενιαία, καθολική παροχή κοινωνικών υπηρεσιών υψηλής ποιότητας, αφού άλλες υπηρεσίες θα παρέχει, π.χ., ο ένας δήμος, άλλες ο άλλος. Άλλοι θα πληρώνουν από την τσέπη τους, άλλοι μέσω των ασφαλιστικών ταμείων και σε άλλες περιπτώσεις μέσω των δημοτικών τελών ή ειδικών φόρων. Το αποτέλεσμα θα είναι να καλούνται για τρίτη ή τέταρτη φορά οι εργαζόμενοι να πληρώνουν για υποκατάστατα κοινωνικών υπηρεσιών που θα τους παρέχονται. Μ’ αυτόν τον τρόπο, προσπαθούν να ακυρώσουν τη δυνατότητα η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα ενιαία να διεκδικούν από το κράτος, δημόσια – δωρεάν Πρόνοια.
Επί χρόνια, βασικός μοχλός παρέμβασης στην προνοιακή πολιτική είναι τα προγράμματα της ΕΕ, με ημερομηνία λήξης, χωρίς σύνδεση μεταξύ τους και συνέχεια, αμφιλεγόμενης αποτελεσματικότητας. Το αποτέλεσμα είναι να φτιάχνονται κάποιες υποδομές, να αγοράζονται εξοπλισμοί που μετά το πέρας του προγράμματος – όταν δεν ήταν εικονικό για να φαγωθούν τα χρήματα – κλείνουν και οι εξοπλισμοί αχρηστεύονται.
Αυτή η πολιτική δεν είναι μονόδρομος.
Οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα θετικό από μια «κοινωνική πολιτική» που ωφελεί μόνο τους επιχειρηματίες, ενώ μοιράζει τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τη μιζέρια μεταξύ των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ρίχνοντας τον πήχη των απαιτήσεων.
Πρόνοια σημαίνει ότι προνοώ, προλαμβάνω και αντιμετωπίζω κοινωνικές καταστάσεις, σε αντίθεση με την κυρίαρχη «κοινωνική πολιτική», που, σε μια ήδη διαμορφωμένη αρνητική κατάσταση, προσπαθεί να πάρει κάποια αποσπασματικά μέτρα άμβλυνσής της.
Το ΚΚΕ έχει επεξεργασμένη συνολική πολιτική πρόταση διεξόδου και ριζικές λύσεις και στους τομείς Υγείας – Πρόνοιας, τις οποίες το επίπεδο του παραγόμενου πλούτου από τους εργαζόμενους και οι κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνικής τις κάνουν αναγκαίες και υλοποιήσιμες.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να πιστέψουν στη δύναμή τους και μαζί με το ΚΚΕ να παλέψουν για να πάρουν το τιμόνι της εξουσίας στα χέρια τους και σε τοπικό επίπεδο και σε πανελλαδικό επίπεδο και παντού.
*Yποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Βόλου με την παράταξη: «Λαϊκή Συσπείρωση Βόλου»
με υποψήφιο δήμαρχο Βόλου τον Απόστολο Ριζόπουλο
