«Ψηφίδες Ιστορίας, «κτήμα τε ες αιεί»! 21 Οκτωβρίου 1931. (Οκτωβριανά)

Γράφει ο Αδάμος Α. Μουζουρής *

Ενεργοί Πολίτες με Όραμα και Λογισμό! (43 χρ. Κατοχής).
(Στους Μαθητές μου που Ονειρεύονται και δεν Βολεύονται).

Αγαπημένε μου Αναγνώστη, μέσα από την Επανάσταση του 1821 γεννήθηκε και ελπίδα της λύτρωσης της Κύπρου από την πληθώρα των ξένων αφεντάδων και την ενσωμάτωσή της στον Εθνικό Κορμό! Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους η Κύπρος έμεινε εκτός. Η επιθυμία της Ένωσης αναπτερώθηκε όταν τα Επτάνησα ενώθηκαν με την Ελλάδα (1864). Σταθμός για την προοπτική (ελπίδα) της υλοποίησης του Πόθου ήταν το πέρασμα από την τουρκοκρατία στην αγγλοκρατία 1878.

Δυστυχώς, όμως, ο Πόθος συνθλιβόταν στο μαγκανοπήγαδο των Αγγλικών συμφερόντων. Έτσι είχαμε και τη μοναδική ευκαιρία να ενωθούμε το 1915. Στις 3/16 Οκτωβρίου 1915, αμέσως μετά την επίθεση της Βουλγαρίας εναντίον της Σερβίας, ο Βρετανός Πρέσβης στην Αθήνα επέδωσε στον Πρωθυπουργό Αλέξανδρο Ζαϊμη το ακόλουθο τηλεγράφημα:

«Σήμερα, η Σερβία υπέστη επίθεσιν παρά της Βουλγαρίας, εάν η Ελλάς θελήση να έλθη εις βοήθειαν της, η Κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος είναι πρόθυμος να παραχωρήση την Νήσον Κύπρον εις την Ελλάδα».

Η ελληνική κυβέρνηση, δεν αποδέχτηκε τη βρετανική πρόταση. Η Κύπρος, όπως και η Εθνική Στρατηγική ήταν δέσμια της γερμανόφιλης πολιτικής του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Όταν το 1917, ο Βενιζέλος επανέρχεται στην εξουσία και είναι ο Πρωθυπουργός όλης της Χώρας, συντάσσεται με την Entente, αλλά η αγγλική υπόσχεση,… ως μη γενόμενη!

Το γεγονός δείχνει ότι υπάρχουν ευκαιρίες, αρκεί να είσαι έτοιμος και ξεκάθαρος στο τι θέλεις για να τις εκμεταλλευτείς. Η Αγγλία είχε ανάγκη την Ελλάδα και για τούτο της παραχωρούσε την Κύπρο! Η ενεργητική πολιτική του Βενιζέλου δικαιώθηκε με τη δημιουργία της Ελλάδας των Πέντε Θαλασσών και των Δύο Ηπείρων!

Αγαπημένε μου Αναγνώστη, στις 10 Μαρτίου 1925 έχουμε την Ανακήρυξη της Κύπρου σε Αποικία του Στέμματος! Ο Άγγλος Ύπατος Αρμοστής μετονομάζεται σε Κυβερνήτη! Οι Έλληνες της Κύπρου μετά από την εξέλιξη αυτή εντείνουν τον αγώνα τους για την ΕΝΩΣΗ τους με την Μητέρα Ελλάδα.

Ο τυραννικός Κυβερνήτης Ρόναλτ Στορς πιστός στους στόχους της αποικιακής διακυβέρνησης που ήταν και ο αφελληνισμός του Νησιού, μέσα από αλλαγές που κάνει στα αναλυτικά προγράμματα της Δημοτικής Εκπαίδευσης επιδιώκει εκτός από τον αφελληνισμό και την καλλιέργεια κυπριακής συνείδησης! Η Αγγλική πολιτική σκληραίνει. Η βαριά φορολογία επιτείνει την οικονομική εξαθλίωση, στέρηση και φτώχεια, τόσο στους γεωργούς όσο και στους εργάτες. Την τραγική κατάσταση ο Μητροπολίτης Κιτίου Νικόδημος Μυλωνάς, τη μετουσιώνει σε αντίσταση και ανυπακοή στους νόμους και στις ενέργειες (σκληρά μέτρα, διώξεις και εξορίες) της Αγγλικής Κυβέρνησης.

Ξεσπούν τα Οκτωβριανά, σάλπισμα ενωτικό με την απελευθέρωση από τον αγγλικό ζυγό, (21 Οκτωβρίου 1931). Ο Αρχιμανδρίτης του Ιερού Ναού της Παναγίας Φανερωμένης (Λευκωσία) Διονύσιος Κυκκώτης, ανεμίζοντας μιαν ελληνική σημαία, ουσιαστικά κηρύσσει την επανάσταση! Και μέσα από ένα ντελίριο ενθουσιασμού οι διαδηλωτές φτάνουν στο Κυβερνείο. Η επέμβαση της Αστυνομίας και οι αιματηρές συγκρούσεις (νεκροί και τραυματίες) οδηγούν στην πυρπόληση του Κυβερνείου. Καταστέλλεται η εξέγερση και ακολουθούν πολύ αυστηρά και σκληρά μέτρα από τον Κυβερνήτη Ρόναλντ Στορς. Ο Μητροπολίτης Κιτίου Ν. Μυλωνάς μετά τα γεγονότα εξορίστηκε και το 1937 κοιμήθηκε στα Ιεροσόλυμα.

Οκτωβριανά!

Ο Πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος καταδικάζει το Κίνημα! Λίγο μετά το ερμηνεύει: «Η εν Κύπρω κίνησις ήτο φυσικόν να έχει βαθυτάτην και συμπαθεστάτην απήχησιν εις την ψυχήν ολοκλήρου του ελληνικού έθνους…». (18 Νοεμβρίου Βουλή των Ελλήνων).

Ο Ελληνικός Λαός επιδοκιμάζει συμπαραστέκεται στον Αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού! Ο Τύπος (Αθήνα, Θεσσα-λονίκη ακόμη και στην Αλεξάνδρεια), επικρίνει αυστηρά τη στάση του Βενιζέλου.

Δυστυχώς, η στάση του ενός εκ των τριών σημαντικότερων πολιτικών (οι άλλοι δύο ο Ι. Καποδίστριας και ο Χ. Τρικούπης) του Νεότερου Ελληνικού Κράτους, επηρεαζόταν από τις πολιτικές συνθήκες. Στην περίπτωσή μας να μην θιγεί η «φίλη» Αγγλία!! Στο ίδιο μήκος κύματος και δεκαεννιά χρόνια μετά, ο Πρωθυπουργός Ν. Πλαστήρας, αρνήθηκε να δεχτεί (;) το αποτέλεσμα του Ενωτικού Δημοψηφίσματος (15 Ιανουαρίου 1950). Ο λόγος της μη αποδοχής: «η Ελλάδα αναπνέει με δυο πνεύμονες, ένα αμερικάνικο και ένα αγγλικό. Δεν μπορεί να κλείσει τον ένα (αγγλικό) γιατί θα πεθάνει από ασφυξία για χάρη της Κύπρου».
(Γ. Παπανδρέου, Υπουργός).

Τα Οκτωβριανά (1931), το Δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου 1950 και ο Απελευθερωτικός Αγώνας του 1955, είναι τρεις Σταθμοί που το Έθνος οφείλει να θυμάται ότι σημαδεύουν την πιο δυναμική παρουσία του Κυπριακού Ελληνισμού μέσα στην Ιστορία. Και συνιστούν τη λαμπρότερη έκφραση του Είναι του. Την πιο φλογερή κατάφαση της εθνικής του ταυτότητας. Τη ρωμαλεότερη διακήρυξη των πόθων του, που έδεναν αναπόσπαστα με την Ελλάδα, τόσο ως έκφραση γεωγραφική, όσο και ως παράδοση, ιδέα και παιδεία, ως ψυχή του και πνοή του.

Ήρθε ωστόσο, μετά την ανεξαρτησία του 1960, η συμφορά του 1974. Πέρα από τον προβληματισμό, που είναι αναγκαίος και χρήσιμος, πέρα από την ενοχή και τους ενόχους, επιβεβλημένη αναγκαιότητα είναι και η αντιμετώπιση του «δια ταύτα», του Σήμερα!

Αγαπημένε μου Αναγνώστη, στον ετσιθελισμό και στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, που είναι αποτέλεσμα του επεκτατισμού της και της κατάδειξης ότι λειτουργεί ως περιφερειακή υπερδύναμης (νεοσουλτανικό σύνδρομο), εμείς επικαλούμαστε τις Αρχές και τις Αξίες των Διεθνών Οργανισμών. Μα οι Διεθνείς Οργανισμοί δεν είναι άψυχοι, δυστυχώς διοικούνται από εκείνους που καταπατούν πρώτοι τις αρχές και τις αξίες. Και δυστυχώς «ένοχος ένοχο ου ποιεί» ή όπως λέει και λαός (εδώ ισχύει και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά) «κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει»! Και ειδικά όταν διακυβεύονται οικονομικά συμφέροντα που ανέκαθεν καθόριζαν τις «συμμαχίες» και αν δεν απέτρεπαν, προδιέγραφαν την έκβαση των συγκρούσεων.

Αδάμος Αγία Σοφία. Καθολικός Γοτθικός Καθεδρικός Ναός.Το 1571 μετατρέπεται, προς τιμή του Σελήμ Β΄,σε Τέμενος Σελιμεγιέ, (Λευκωσία).(13ος αιώνας, 1209 – (εγκαίνια1326!!)..jpg

Για τούτο, στους χειρισμούς μας, πέρα από την πίστη μας στο Διεθνές Δίκαιο, χρειάζεται και η σύνεση και η τόλμη – αποφασιστικότητα στις επιλογές μας. Εθνική Στρατηγική με καθαρούς στόχους για να μην διολισθαίνουμε και να μεταλλάσσονται οι θέσεις μας ανάλογα και με την πολιτική (κομματική) ηγεσία μας. Ενότητα, γιατί οι μικροψυχίες και προσωπικές εμπάθειες μόνο κακές υπηρεσίες προσφέρουν στα εθνικά συμφέροντα. Στόχος των Ηγετών δεν είναι η προβολή τους μέσα από την μείωση των «αντιπάλων», αλλά μέσα από την προσφορά τους!

Και επειδή πολλά λέγονται και ελάχιστα πράττονται, ας έχουμε κατά νου και τούτο. «Μετά από μια σειρά υποχωρήσεις, που έφεραν την Κύπρο στα όρια του αφανισμού, ακούγεται από τη δική μας πλευρά: «συζητούμε το θέμα της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας (Κύπρου), αλλά δεν το διαπραγματευόμαστε»! Μόνο οι αφελείς δεν καταλαβαίνουν ότι από τη στιγμή που συζητάς για κάτι, το θέτεις υπό διαπραγμάτευση! Και όταν ασκηθούν πιέσεις θα οδηγηθούμε στην επιλογή «το μη χείρον βέλτιστον». Στην αμφισβήτηση, το πριόνισμα της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι ο προθάλαμος της επιδιωκόμενης «λύσης» της Διχοτόμησης. (Άρθρο, 28 Ιανουαρίου 1996).

Εμείς Αγαπημένε μου Αναγνώστη, όχι μόνο φαλκιδεύσαμε την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά έχουμε και τα νέα τετελεσμένα, με την παρουσία και πάλι του «Barbaros» στη Α.Ο.Ζ. της Κυπριακής Δημοκρατίας (προηγήθηκε, φυσικά, και η δραστηριότητά του)!, και με το άνοιγμα – εποικισμός των Βαρωσίων (Αμμόχωστος). Τετελεσμένα τα οποία είναι η συνέχεια της de facto (εισβολή, πράξη- ενέργεια), διχοτόμησης της Κύπρου που έγινε στις 20 Ιουλίου 1974. Είναι, το λιγότερο, υποκρισία, να μην το γνωρίζουμε και να εκπληττόμαστε ότι είναι «διχοτομικός» ο νέος κατοχικός ηγέτης, Τατάρ. Και υπέρ της Διχοτόμησης είναι και φερέφωνο της Τουρκίας. Ναι της Τουρκίας, γιατί εδώ και σαράντα έξι χρόνια όλοι οι Τούρκοι ηγέτες, (Μπουλέντ Ετσεβίτ, Εισβολή 1974, Κενάν Εβρέν, ψευδοκράτος 1983) μέχρι και τον Ερντογάν για de jure (κατά νόμο, δίκαιο), διχοτομική λύση προνοούσαν (ει) και πάλευαν (ει)!

Κερύνεια, η Πόλη του Κηφέα! (προ τουρκικής εισβολής – κατοχής).

Η Τουρκία που πάντα καιροφυλακτεί, προμελετά και προσχεδιάζει, δεν γνοιάζεται για το χρόνο, το αποτέλεσμα, άμεσο ή απώτερο, αυτό την ενδιαφέρει. Η κρίση με το «ΧΟΡΑ» τον Αύγουστο του 1976 έγινε με πρωθυπουργό του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ. Επί πρωθυπουργίας του Τουργκούτ Οζάλ έγινε η κρίση τον Μάρτη του 1987 με το «ΣΙΣΜΙΚ». Το Άγος των Ιμίων (1996) επί πρωθυπουργίας της Τανσού Τσιλέρ έγινε! Έτσι και ο νεοσουλτάνος Ερντογάν, «σαν έτοιμος από καιρό», επιχειρεί «νέα τετελεσμένα» (de facto) με την παρουσία και πάλι του «Oruc Reis» πλησίον του Καστελόριζου, παραβιάζοντας και τα 12 ναυτικά μίλια, (Ζώνη Εθνικής Κυριαρχίας). Φυσικά, προηγήθηκε το σεργιάνι του στην ελληνική Α.Ο.Ζ. και η απειλεί προσεχώς και για την παρουσία του «Yavuz στο Αιγαίο! Τετελεσμένα που θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα σε διάλογο!

Ας έχουν γνώση οι Φύλακες για να μην επαναλάβουμε το ίδιο λάθος και αντί για «το μόνο ανοιχτό ζήτημα που έχουμε να συζητήσουμε με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο», να συζητήσουμε και άλλα θέματα με την ψευδαίσθηση ότι δεν τα διαπραγματευόμαστε! Και, φευ, σε de jure αναγνώρισή τους.

Νικόδημος Μυλωνάς. Μητροπολίτης Κιτίου(1918-1931).

Επιμύθιο: Και κάτι που πρέπει να μας διδάσκει, όταν η ενότητα κλονιζόταν και ειδικά ανάμεσα σε Κύπρο και Ελλάδα είχαμε καταστροφικά αποτελέσματα!

*Φιλόλογος – Ιστορικός
Πρόεδρος της Ένωσης
Κυπρίων Ν. Μαγνησίας

Εγγραφείτε στην ομάδα Magnesianews στο Viber για να λαμβάνετε ενημερώσεις.
Ακολουθήστε τη ροή Magnesianews στο Google News και μείνετε σε επαφή με ότι συμβαίνει.