Την Ιστορία την γράφουν οι Λαοί με ομοψυχία και με ηγέτες γενναιόψυχους και λεοντόκαρδους! Άρα μικροψυχίες, ματαιοδοξίες και κενές αντεκδικήσεις δεν χωράνε!! Η ενότητα, (εθνική στρατηγική), πέραν των άλλων, έχει ανάγκη από αλληλοσεβασμό και ανεκτικότητα!! Αλλιώς είναι σχήμα λόγου!!!
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, συνοδοιπόρε και συνταξιδευτή σε τούτο το σεργιάνι της Ιστορικής μνήμης και Ανθρωπιάς. Ένα σεργιάνι αναμέτρησης με τα περασμένα μεγαλεία αλλά και τις αμαρτίες μας. Ένα σεργιάνι για να «βιώσουμε» γεγονότα της διαχρονικής Ιστορικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς μας, της οποίας είμαστε φορείς αλλά και συνεχιστές της!!
Ένα σεργιάνι περηφάνιας για τα μεγαλεία – κατορθώματα, αλλά, ειδικά στις μέρες πολύ σημαντικό, ένα σεργιάνι διδαχής από τα λάθη μας (αμαρτίες μας), για να μην τα επαναλαμβάνουμε με τραγικές συνέπειες!! Όπως και να παραδειγματιζόμαστε από το μεγαλείο εκείνων που έκαναν έργα άξια και έστησαν Τρόπαια Μίμησης για τις νέες γενιές, όπως και οι Αδελφικοί Φίλοι και Συμπολεμιστές του 399 Τάγματος Πεζικού, του Μπογαζιού της Αγαπημένης μας Αμμοχώστου.
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, σήμερα θα σταθούμε σε δυο γεγονότα ορόσημα για την πατρίδα μας, αλλά για την Ανθρωπότητα!
Ψηφίδα Ιστορίας, Πρώτη!
480 π.Χ.
(Ο Θεμιστικλής προς τον Αριστείδη): «Ημέας στασιάζειν χρεόν έστι <ει> εν τε τεώ άλλω καιρώ και δη και εν τώδε περί του οκότερος ημέων πλέω αγαθά την πατρίδα εργάσεται».
(Είναι χρέος μας να έχουμε διαφορετικές απόψεις (διχογνωμούμε) σε πολιτικά ζητήματα, και κατά τη διάρκεια άλλων σημαντικών περιστάσεων, και μάλιστα κατά τη διάρκεια της τωρινής στιγμής, δηλαδή, ποιος από τους δυο μας προσφέρει σημαντικότερες υπηρεσίες στην πατρίδα)!
(Ηροδότου Ιστορία, Ουρανία, Ιστορία Η΄ κεφ. 79).
Απλά ο Θεμιστοκλής, μπροστά στον κίνδυνο των Περσών, πριν από το θρίαμβο στη Σαλαμίνα (480 π.Χ.), ανακάλεσε από την εξορία, όπου ο ίδιος τον εξοστράκισε, «… εξωστράκιστος γαρ προ του πολέμου καταστασιαθείς υπό του Θεμιστοκλέους) γράφει ψήφισμα, τοις επί χρόνω μεθεστώσιν εξείναι κατελθούσιν πράττειν και λέγειν τα βέλτιστα της Ελλάδος μετά των άλλων πολιτών». (Πλουτάρχου Βίοι, Θεμιστοκλής. Κεφ. 11.1). τον Αριστείδη, πολιτικό του αντίπαλο, με γνώμονα μπροστά στον κίνδυνο, να «ερίζουν ποιος θα πράξει το καλύτερο για την πατρίδα»!
Αποτέλεσμα ο Ελληνικός θρίαμβος στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας (480 π.Χ.), ως συνέχεια του Μαραθώνα (490π.Χ.) και των Θερμο-πυλών (480 π.Χ.)!! Η σωτηρία της Ελλάδας αλλά και του Δυτικού Κόσμου! (παρενθετικά οι προτομές τους κοσμούν την κύρια είσοδο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, καιρός να κοσμήσουν – «γεμίσουν» και τα κεφάλια των Εθνοπατέρων!).
Παρενθετικά η Αθήνα του Περικλή παρήκμασε όταν τον διαδέ-χθηκαν, μεταξύ άλλων, ο Αλκιβιάδης και ο Νικίας που, όπως λέγε-ται, αυτό που ήταν ικανός καθένας τους να επιτύχει, ήταν να παρα-κωλύει τα σχέδια του άλλου! Ποιος είναι ο πήχης των σημερινών ταγών της πολιτικής και όχι μόνο!
………………………..
Ψηφίδα Ιστορίας, Δεύτερη.
1821
(… ο ανήρ (Α. Ζαϊμης) όμως ούτος τόσην πατριωτικήν ανοχήν έδειξε προς τους εχθρούς του, κινδυνευούσης της πατρίδος, ώστε γενομένου λόγου επί κυβερνητικού συμβουλίου περί διορισμού γενικού αρχηγού, πρώτος αυτός (Α. Ζαϊμης) εξεστόμησεν, ότι ούτε αξιώτερον, ούτε καταλληλότερον άλλον εθεώρει παρά τον (εχθρόν του) Καραϊσκάκην. Κατενύχθη ο Καραϊσκάκης επί τοις λόγοις του προέδρου, απήντησε φιλοφρόνως και ευγνωμόνως` υποσχέθησαν αμφότεροι παντελή λήθην των παρελθόντων και, εναγκαλισθέντες εφιλήθησαν». (Σπ. Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επανά-στασης, τ. Δ΄ σελ. 61).
Εχθρός, γιατί στο Β΄ Εμφύλιο (1825), όταν οι Ρουμελιώτες εισέβαλαν στον Μοριά, (Καραϊσκάκης, Γκούρας, Καρατάσος, Τζαβέλας), με τα στρατεύματά τους «εκυρίευσαν το χωρίον (Κερπινή) το ελεηλάτησαν και πολλά άλλα κακά έπραξαν` οι δε εν αυτώ κακήν κακώς έφυγαν». (Σπ. Τρικούπης, Ι.Ε.Ε. τ. Γ΄ σελ. 174).
Ελεηλάτησαν, φυσικά, και τα κτήματα και το σπίτι του Α. Ζαϊμη, που ήταν στο χωρίον Κερπινή!! Εντούτοις η γενναιοψυχία και η τιμιότητά του νίκησε τη μικροψυχία και τη μνησικακία και πρόκρινε το 1826 την Αρχιστρατηγία της Στερεάς στον Γ. Καραϊσκάκη!!
Να σημειωθεί ότι ο Α. Ζαϊμης ευχαριστιόταν να διαβάζει βιβλία που εξιστορούσαν την δόξα των προγόνων!! Και σύμφωνα με τον Σπ. Τρικούπη: «Ολίγη ήτο η μάθησις του, αλλά πολλήν την εφείκνυε ο ευρύς νους του` έθελγε τους ακροατές του δια της φυσικής ευγλωττίας, και εθέρμαινε τας καρδίας των δια των φλογερών προτροπών του` ο πατριωτισμός του δεν είχεν όρια τον Ισθμόν, ως τινών άλλων συμπολιτών του` πατρίς του ήτο όλη η Ελλάς, και εις απολύτρωσιν όλης της Ελλάδος ηγωνίζετο τον καλόν αγώνα` η αγενής διάκρισις αυτόχθονος και ετερόχθονος δεν εισε-χώρισεν εις την καρδίαν του». (Σπ. Τρικούπης, Ι.Ε.Ε. τ. Δ΄ σελ. 8).
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, λίγη σημασία έχει αν διάβασε ή όχι, το ιστορικό γεγονός ανάμεσα στο Θεμιστοκλή και τον Αριστείδη! Αξία έχει ότι η αύρα τους έρρεε στο αίμα του!!! και κατέδειξε, με την πράξη του, ότι είναι και φορέας αλλά και συνεχιστής της Ιστορικής και Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς! Δεν έμεινε στην πατραγαθία πέρασε και στη ανδραγαθία! Έπραξε ως ένδοξος, με ένδοξο αντίπαλο!!
Η Επανάσταση του 1821, με τον Απελευθερωτικό της χαρακτήρα συμπλήρωνε την Αμερικανική Ανεξαρτησία (1776), την Γαλλική Επανάσταση (1789) και ήταν η απαρχή των απελευθερωτικών αγώνων, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.
Επιμύθιο:
«Όταν θέλω γίνομαι άγγελος και όταν θέλω πάλι διάβολος. Από τώρα έχω σκοπό να γίνω άγγελος»!! Τα λόγια του Στρατάρχη Γ. Καραϊσκάκη, όταν του δόθηκε ο τίτλος!!! Και έτσι τον τραγούδησε ο Κ. Παλαμάς: «Ο άγγελος και ο δαίμονας μέσα του ήτανε δίδυμο».
Για τούτο, λοιπόν, όταν αναφερόμαστε σε τέτοιους «αγγέλους και δαίμονες», να μετράμε τη σκιά μας το μεσημέρι και όχι το πρωί ούτε το δειλινό, όπως έλεγε και η Αγιοχώματη Μάνα μου!!
ΑΔΑΜΟΣ Α. ΜΟΥΖΟΥΡΗΣ
Φιλόλογος – Ιστορικός
Πρόεδρος της Ένωσης
Κυπρίων Ν. Μαγνησίας
