Στους Μαθητές μου που Ονειρεύονται και να μην Βολεύονται)
Από τον Αδάμο Α. Μουζουρή
Αγαπημένε μου Αναγνώστη, επιστρέφοντας από την ιδιαίτερή μου Πατρίδα, την Κύπρο, όπου παρευρέθηκα, μετά από 43 χρόνια, στην κηδεία των «λειψάνων – οστών» του Αδελφού, Συντρόφου και Συμπολεμιστή μου, Επιλοχία του 399 Τάγματος Πεζικού (Μπογάζι), Κωστάκη Αρτυματά, ο οποίος μαζί με άλλους παρά την προδοσία, αρνούμενος να παραδώσει αμαχητί την Πατρίδα, πολέμησε και έπεσε μαχόμενος εναντίον των βαρβάρων εισβολέων στις 22 Ιουλίου 1974.
Αγαπημένε Αναγνώστη, δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε να σωπαίνουμε ούτε και να «ονειρευόμαστε χωριστά». Δεν μπο-ρούμε να διώξουμε από τα όνειρά μας τη θλιβερή πραγματι-κότητα. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από την Κερύνεια, την Αμμόχωστο, του Μόρφου, την Λάπηθο, το Μπογάζι και τ’ άλλα μέρη μας. Δεν μας αφήνουν το αγιόκλημα και το γιασεμί τους. Στο ένα μυρίζει η θύμηση, στο άλλο ο νόστος αγιάζει.
Μαζί μοιραστήκαμε χρόνια τώρα, καημούς, έγνοιες και οράματα για την Πατρώα Γη! Για τούτο νιώθω την ανάγκη να σου κοινωνήσω τον ΕΠΙΤΑΦΙΟ Ύμνο στον Αδελφικό Φίλο, Συνοδοιπόρο και Συμπολεμιστή, Επιλοχία του 399 Τάγματος Πεζικού (Μπογάζι), Κωστάκη Αρτυματά του Αντώνη και της Μαρίνας. (τον κατέθεσα στις 4 Φεβρουαρίου 2017, στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στη γενέθλια Γη μου, το Παραλίμνι).
ΑΔΕΛΦΕ, Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή μας Κωστάκη, ξέρουμε ότι μας ακούς, και κοντά σου μας ακούνε όλοι οι Συμπολεμιστές του 399 Τάγματος Πεζικού, του Μπογαζιού, που πρέπει να ζήσεις χίλιες ζωές και να είσαι και τυχερός για να τους συναντήσεις.
Η νοσταλγία κωδικοποιείται σε μια αλυσίδα από Αδελφούς Συνοδοιπόρους και Συμπολεμιστές που έφυγαν το λιοχάρα της 20ης Ιουλίου το 1974 και δεν ματαφάνηκαν! Και εγώ εδώ! Και ξέρω ότι αυτό είναι ένα είδος μοίρας, και μου είναι παρήγορη η ιδέα ότι κι ετούτη η μοίρα μπορεί σε κάτι να εξυπηρετεί.
Σε παίνεψαν οι προλαλήσαντες. Λογικό και αναμενόμενο γιατί απέδωσαν την πραγματικότητα, το ήθος σου, και ιδιαίτερα ο Λοχαγός μας Πολύζος Αθανάσιος από το Βόλο. Όπως είπε και ο ίδιος, ο μεγάλος Αδελφός και Φίλος για όλους εμάς και για το Γιώργο (Γεωργαλλά), το Γιώργο (Γουρουνιά) και Εσένα, Ακριβέ Αδελφέ, που σας είχε και Επιλοχίες στο Λόχο που διοικούσε!
Για τούτο, Αδελφέ, Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή, δικαιο-λογημένα καμαρώνουν για το Ήθος τα Ανίψια σου, αλλά και όλο το Εκκλησίασμα.
ΜΕ ακούς και με βλέπεις, για τούτο και νιώθω αμήχανα, γιατί φοβάμαι ό,τι και να σου πω, γι’ αυτούς που δεν σε γνώρισαν θα πουν ότι υπερβάλλω και σε αυτούς που σε γνώρισαν ότι υπολείπονται τα λόγια μου της αξίας σου. Μια απέραντη θάλασσα αξιών και αρχών είσαι που μέσα τους πνίγονται οι λέξεις.
Σε βλέπουμε να διασχίζεις τον ιερό χώρο του Τάγματός μας, ως Ομαδάρχης, ως Διμοιρίτης, ως Επιλοχίας, με ένα χαμόγελο,
Εκθαμβωτικά χαρισματικός….. Με το πνεύμα της Ελευθερίας να κυλά στις φλέβες σου. Και με υψηλόφρονα ιδανικά να κοσμούν το χαρακτήρα σου! Αληθινός και για τούτο γενναίος και δυνατός. Αληθινός και για τούτο υπερήφανος και δημιουργικός.
Ενσάρκωνες το «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Άριστος μαθητής και ταλαντούχος ποδοσφαιριστής του Αγαπημένου μας Σωματείου, της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου! Καμαρώνεις, το γνωρίζω, γιατί στα χνάρια σου βαδίζει ο αδελφότεκνος και συνονώματός σου Κωστάκης (Αρτυματάς)!
ΕΧΕΙΣ τη σφραγίδα της «θείας δωρεάς». Με εφηβική αρχοντική, αριστοκρατική και ευπατρίδη μορφή, προίκα αγαθή της ευγένειας και της γλυκύτητας του Αγιοχώματου Πατέρα σου Αντώνη και της Μητέρας σου, Αγαπημένη μας Μαρίνα. Προικισμένος με ανιδιοτέλεια, αγωνιστικότητα, γενναιοδωρία, αλτρουισμό, αλληλεγγύη, κοινωνικότητα, φιλία, αδελφοσύνη,.. πάνω από όλα φιλοπατρία και διάκονος του εκουσίου πάθους.
Για τούτο την ώρα του πικρού καιρού έδωσες το παρόν για την υπεράσπιση της Πατρίδας. Και μάλιστα, παρά την προδοσία αρνήθηκες να παραδώσεις αμαχητί την πατρίδα και θυσιάστηκες!!
Με τη θυσία σου έγινες Φάρος και φωτίζεις το δρόμο της Αξιοπρέπειας, της Τιμής και του Χρέους!!!
Η θυσία σου είναι το Συμβόλαιο του ΛΑΟΥ μας με την ΙΣΤΟΡΙΑ. Παραχάραξη της Ιστορίας είναι η τούρκικη σημαία που μολύνει τον Πενταδάκτυλο και τον τόπο της Θυσίας Σου.
Μια θυσία ηρωική και τραγική!! Μια θυσία ηρωική και τραγική!! Η χαμένη Διμοιρία 12 κληρωτοί και 18 έφεδροι!! Αλωνάγρα 22 Ιουλίου 1974, δειλινό, ώρα 2-4 …. Κάποια στιγμή ορμήσατε προς την Αθανασία! Δεν σας ξαναείδε ποτέ κανείς! Πέσατε πολεμώντας σε άνιση μάχη! Αδυσώπητη μάχη, σφαγή ομηρική, θρυλική που ακουμπά το μύθο!!
………………
Εκεχειρία! Για να ταφούν οι πεσόντες! Αυτά ισχύουν από καταβολής κόσμου! Σεβασμός στον υπέρτατο άγραφο θεϊκό νόμο της ταφής!
Στην ραψωδία Ω΄ (στίχοι 486 – 524 και στίχοι 625 – 634) της Ιλιάδας ο Όμηρος μας δίνει ανάλογη σκηνή σεβασμού για το νεκρό σώμα του Έκτορα. Ο Βασιλιάς των Τρώων Πρίαμος ικετεύει τον Αχιλλέα να του δώσει το νεκρό σώμα του Έκτορα για να τον θάψει με τιμές, όπως αρμόζουν σε ένα νεκρό! Ο Αχιλλέας, παρά τον πόνο του που νιώθει για το χαμό του Φίλου του, Πάτροκλου, δίνει προσταγή να στολίσουν και δώσουν τον Έκτορα στον Πατέρα του για ταφή! Επίσης στα πλαίσια της φιλοξενίας ετοιμάζει γεύμα για το βασιλιά Πρίαμο.
Η Αντιγόνη δεν υπακούει στην απαγόρευση (πρόσταγμα – νόμο) του Κρέοντα να μην ταφεί ο Πολυνίκης, γιατί υπακούει στον άγραφο θεϊκό νόμο.
«ου γαρ τι μοι Ζευς ην ο κηρύξας τάδε
Ουδέ η ξύνοικος των κάτω θεών Δίκη
Τοιούσδε εν ανθρώποισιν ώρισαν νόμους».
(γιατί δεν ήταν ο Δίας, που μου τα είχε αυτά προστάξει, ούτε η συγκάτοικος με τους Θεούς του Κάτω Κόσμου Δίκη (δικαιοσύνη), αυτούς τους νόμους μες τους ανθρώπους όρισαν). (Σοφοκλής, «Αντιγόνη», στ. 450 – 453).
Οι βάρβαροι εισβολείς έχουν άλλες αρχές τη σφαγή και την ατίμωση!,
για τούτο,
Εμείς γυρνάμε εκεί
Που αφήσαμε τους συντρόφους μας
Βορά των ορνέων
Για να τους θάψουμε
Και να ξεθάψουμε τα όνειρά μας.
ΑΔΕΛΦΕ Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή στο Πρόσωπό σου μνημονεύουμε και τον Λοχαγό μας και ακριβό Φίλο, Γιώργο Παπαλαμπρίδη, ο οποίος παρά την προδοσία έπεσεν, αρνού-μενος να παραδώσει αμαχητί την πατρίδα και με τη θυσία του έγινε βράχος στον γκρεμό για να κρατιέται η αξιοπρέπεια και η τιμή του Έθνους!
Στο Πρόσωπό σου τιμούμε τους 40 ηρωικώς πεσόντες, τους 110 αγνοούμενους και τους δεκάδες τραυματίες του 399 Τάγματος Πεζικού, του Τάγματός μας. Καντάρα, Μοναρκά, Μπογάζι, Μια Μηλιά, Δίκωμο, Κιόνελι, Αγύρτα, Άσπρη Μούτη, Αλωνάγρα, αεροδρόμιο Λευκωσίας, Κόσιη, Λουρουτζηίνα, Παλαίκυθρο, Αθηαίνου, χώματα της Πατρίδας μας που αγίασαν με το αίμα της θυσίας των Συμπολεμιστών μας.
Στο Άγιο Δισκοπότηρό σου (οστεοφυλάκιο), ΑΔΕΛΦΕ Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή μας, σήμερα ακουμπά η γενέτειρά σου, το Παραλίμνι που αγαπάς, η Κύπρος και όλη η Ελλάδα που λατρεύεις. Ακουμπά η γενέτειρά σου με περηφάνια, θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για το Άξιον Τέκνον της. Άντρες που δοξάστηκαν με τα έργα τους, με έργα μόνο θα ταίριαζε να τιμηθούν.
ΧΡΕΟΣ της Γενέτειρας σου και της Πολιτείας να σε τιμήσει, να στήσει Τρόπαιο, γιατί κύριε Υπουργέ της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκεί που ορίζονται σπουδαία Έπαθλα εκεί υπάρ-χουν και οι Άριστοι Πολίτες.
Γιατί ο Κωστάκης μας, ο Ήρωας μας, κύριε Υπουργέ της Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τον ηρωισμό τους έστησεν τρόπαιο μίμησης για τις νέες γενιές! Σημείο αναφοράς των μεγάλων διαχρονικών αξιών: δημοκρατία, εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας, ανεξαρτησία, ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, συνεργασία, αξιοπρέπεια, .. Αξίες διαχρονικές που λάμπρυναν και κόσμησαν τον Ελληνισμό.
Διαχρονικές, επίκαιρες και αναγκαίες, στην σημερινή ηθική αταξία, την χωρίς αιδώ και δικαιοσύνη, όπου αντί να λυτρώνεται το θύμα και να τιμωρείται ο θύτης λειτουργεί το ανάποδο! Επιβραβεύεται ο θύτης (ο τούρκος εισβολέας) και τιμωρείται το θύμα (η Κυπριακή Δημοκρατία)!
Επίκαιρες, για να ξανανθίσουν τα καλά και να αφήσουμε πίσω τα κρίματα, γιατί η αρμονική συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων είναι απόλυτα δυνατή όταν οι σχέσεις βασίζονται στην ανοχή, την κατανόηση, το σεβασμό, και γενικά τις αρχές δικαίου.
Για τη μνήμη του Λεβεντονιού Ήρωα μας ,
Εμείς, ως ελάχιστο φόρο τιμής στη θυσία σου Λεβεντονιέ μας, και στην θυσία όλων των Συμπολεμιστών μας, θα απαιτήσουμε, το δικαίωμα το αντλούμε από τη θυσία σου Αδελφέ και Συμπολεμιστή γιατί μόνο ΕΣΥ δικαιούσαι να απαιτείς και να πλειοδοτείς σε πατριωτισμό, όπως και ΟΛΟΙ όσοι θυσιάστηκαν για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία, την Κοινωνική Δικαιοσύνη, την Αξιοπρέπεια του Ανθρώπου! Μόνο Εσείς! Εμείς, όμως, ως ενεργοί πολίτες, με θάρρος θα λέμε τη γνώμη μας και θα εκφράζουμε τις ανησυχίες μας, ως ελάχιστο χρέος στην Πατρίδα που μας ανάγιωσε και στη Θυσία της προδομένης Γενιάς μας, του 1974! Θα απαιτήσουμε και θα στήσουμε μια μαρμάρινη στήλη, απλή και λιτή όπως αρμόζει στο ήθος σας, με απλά ελληνικά γράμματα Μπογάζι 399 Τάγμα Πεζικού. Προσωρινά σε χώρο κοντά στο Γυμνάσιο Παραλι-μνίου απέναντι από το Μπογάζι, όπου είναι και η μόνιμη ιστορική, κληρονομική του θέση και η θυσία σας αιώνια τη θεμελιώνει. Εκεί θα τη πάμε και θα το ραντίσουμε με αγιασμό λευτεριάς για σας και κάθαρσης για εμάς.
Αδελφέ, Συνοδοιπόρε και Συμπολεμιστή μας, ΜΕ αξιο-πρέπεια ζεις – Όρθιος και λεβέντης ταξιδεύεις. Ελεύθερος, πάντα ωραίος και πάνω από όλα Άνθρωπος. Ελεύθερος γιατί θεμέλιο της Ελευθερίας είναι η ευψυχία. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία! Και εσύ Αδελφέ και Συμπολεμιστή έχεις και τόλμην και αρετήν!!
ΕΜΕΙΣ Αδελφέ μας, που σε αγαπάμε σου ευχόμαστε καλό ταξίδι – δεν σε αποχαιρετούμε γιατί η ανάμνησή σου, η αγάπη μας και το χρέος μας ούτε εξαργυρώνονται μήτε και αποχρεώνονται, τα χρεωθήκαμε για πάντα και μαζί τους πορευ-όμαστε. Είσαι ανάμεσά μας και καμαρώνουμε που αγαθή τη τύχη συνυπάρχουμε και συμπορευόμαστε.
Η παρουσία σου Κώστα, Κωστάκη όπως θέλει και η περήφανη Μητέρα σου, είναι έντονη στους ανθρώπους της καρδιάς σου, την Οικογένεια σου, στους Συμπολεμιστές σου, που σε έχουμε, σε φιλοξενούμε για πάντα στη δική μας καρδιά. Για τούτο Σε παρακαλούμε σαν θα τριγυρνάς μαζί με τους Συμπολεμιστές μας, στα λιβάδια του παραδείσου, μην πιεις νερό της βρυσομάνας λησμονιάς, Εμείς ούτε θέλουμε μήτε και μπορούμε να σε ξεχάσουμε, γιατί μνημοσύνη σημαίνει αγάπη και παρουσία, και εσύ ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντα στην καρδιά μας. Μην πιεις νερό και μας ξεχάσεις. Να συνεχίσεις να έρχεσαι συχνά – πυκνά στα όνειρά μας. τούτο θα μας κάνει μεγάλο καλό, γιατί θα οριοθετείς την πορεία μας: ότι Ζωή χωρίς αξιοπρέπεια και λευτεριά δεν έχει νόημα!
ΑΔΕΛΦΕ και συμπολεμιστή μας Κωστάκη, ξέρουμε ότι μας ακούς, και κάπου εκεί κρυφακούνε ο Νίκος (Ψαράς) και ο Γιώργος (Γουρουνιάς), ο Γιώργος (Γεωργαλλάς) που χαιρετίσαμε και ο (Αντρέας Στυλιανού) που περιμένουμε, – οι αιώνια έφηβοι, η παρέα που πρέπει να ζήσεις χίλιες ζωές και να είσαι και τυχερός για να τη συναντήσεις.
Μαζί ζήσαμε το όνειρο και αφήναμε να κυλά ανέξοδα η πραγματικότητα, τώρα εσύ ταξιδεύεις και εμείς πληρώνουμε την πραγματικότητα και νοσταλγούμε το όνειρο.
ΣΕΒΑΣΤΗ μας, οικογένεια του Ήρωα μας. Στον Λεβέντη μας η ζωή, η μοίρα του χάρισε την Αθανασία. Άγγελος μετά των αγγέλων και Άγιος μετά των αγίων. Και σε σας χάρισε το τιμημένο πένθος. Αυτό ας είναι βάλσαμο στον πόνο σας.
Νιώθω την ανάγκη με σεβασμό, βαθιά εκτίμηση κι αγάπη να σταθώ στην Μητέρα Μαρίνα. Στην Μάνα, την Αγία Μάνα, με την ελληνική κατατομή. Και στο Πρόσωπό της να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μας σε όλες τις Μανάδες! Στην Μάνα που άντεξεν αιώνες στην σκλαβιά. Αυτήν με τις ροζιασμένες χούφτες της προκοπής και του τίμιου ιδρώτα στα όμορφα χρόνια της ειρήνης. Αυτήν που γεύτηκε τον εξευτελισμό το βιασμό και την προσφυγιά. Αυτήν που θρήνησε το γιο της που έπεσε ή στην μια πλευρά «υλοποιώντας» την τρέλα της ματαιοδοξίας και της πλεονεξίας ή στην άλλη αποκρούοντας την τρέλα… Για την Αγία Μάνα που ίδια είναι όποιο χρώμα κιαν έχει, όποιας φυλής κιαν είναι, όποιον θεό κιαν πιστεύει. Για την Μάνα που κανακεύει το γιο της και τον μεγαλώνει με όνειρα και εύχεται να αξιωθεί να ζήσει εν ειρήνη και σαν έρθει η ώρα για το μεγάλο ταξίδι να την σκεπάσει ο ΓΙΟΣ της όπως ορίζει ο άγραφος νόμος με το μίζαρον (κυπριακό σάβανο):
Μητέρα Μαρίνα, εκ μέρους των εδώ Συμπολεμιστών, αλλά και όλων εκείνων που είναι σε όλη την Κύπρο, την Ελλάδα και την Οικουμένη σε φιλώ με αγάπη, ευγνωμοσύνη, τρυφερότητα και Σε ευχαριστώ που μας χάρισες ΕΝΑ τέτοιο Λεβεντονιό, Αδελφό, Συνοδοιπόρο και Συμπολεμιστή!
Αδελφέ, θέλω να σου δώσω και ένα μήνυμα από τους Συμπατριώτες μας, τους Φίλους και τους Μαθητές μου από την πόλη μου διαμένω το Βόλο, γιατί σε γνωρίζουν ως ένα σύγχρονο – νέο Ήρωα και σε αγαπούν:
Αγαπημένε μας Κωστάκη Αρτυματά του Αντωνίου και της Μαρίνας, κάτοικε Παραδείσου, οδός Ονείρου, αριθμός 20,Τ.Θ. 22.7.1974. Σε ευχαριστούμε που μας μαθαίνεις να αγαπάμε την Πατρίδα και με την Καρδιά και με το Αίμα μας! Να ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ και να μην ΒΟΛΕΥΟΜΑΣΤΕ!!
Καλοτάξιδος να είσαι ΑΚΡΙΒΕ Αδελφέ και Συμπολεμιστή μας. ΣΕ φιλούμε με τρυφερότητα και ευγνωμοσύνη, γιατί και τούτη την ώρα κάνεις τη Συνείδηση μας να ξαγρυπνά ακούγοντας το άγγελμά σου: την ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΓΗ μας δεν την αναπολούμε την ΝΟΣΤΑΛΓΟΥΜΕ.
Πρόεδρος της Ένωσης
Κυπρίων Μαγνησίας
