Τις τραγικές καταστάσεις και βιώματα, που άκουσε από έξι γυναίκες που φιλοξενούνται σε Ξενώνες Κακοποιημένων Γυναικών, σε όλη τη χώρα, χωρίς να αναφέρει για ευνόητους λόγους τις πόλεις, περιγράφει στο τελευταίο της κοινωνικό μυθιστόρημα «Ζωές απέναντι», (κυκλοφορεί απ΄τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ) η γνωστή και αγαπημένη πολλών αναγνωστών, συγγραφέας Άννα Γαλανού. Η συγγραφέας δίνει, με αφορμή και την ημέρα γυναίκας στις 8 Μαρτίου, το μήνυμα μέσω του βιβλίου της στις γυναίκες να σπάσουν τη σιωπή και να μιλήσουν, γιατί δεν είναι μόνες.
Η συγγραφέας με τη συνέντευξή της, μετέφερε τι βίωσε για να το γράψει και ανέφερε ότι το βιβλίο περιέχει τις αληθινές ιστορίες των γυναικών που βίωσαν την κακοποίηση, η μυθοπλασία είναι πολύ λίγη, ήταν συγκλονιστικό και για την ίδια να πάει απόφαση και να γράψει αυτές τις ιστορίες στο βιβλίο και μετά από πολύ σκέψη να βάλει έναν προβληματισμό σε όλες αυτές τις γυναίκες έχουν υποστεί ή συνεχίζουν να υφίστανται κακοποίηση.
Όπως τόνισε, «δεν μίλησα μόνο με μία γυναίκα, αλλά με πολλές, που όλες κατά καιρούς έχουν φιλοξενηθεί σε αντίστοιχες δομές για κακοποιημένες γυναίκες. Έκανα περί τις 150 απομαγνητοφωνήσεις για να συλλέξω τις πλέον αντιπροσωπευτικές ιστορίες, ώστε μέσω του μυθιστορήματος να «δώσω» όλο το φάσμα της γυναικείας κακοποίησης.
Είναι απίστευτο πόσο κακό μπορεί να κάνει άνθρωπος σε άνθρωπο. Κατέγραψα τις μαρτυρίες τους, άφησα να περάσει κάμποσος καιρός για να κατασταλάξουν μέσα μου και σιγά σιγά μετά άρχισα τη συγγραφή του βιβλίου…
Συνέντευξη στον Ηλία Κουτσερή
«Δεν είναι μόνο ο βιασμός και το ξύλο…»
«Δεν είναι μόνο ο βιασμός και το ξύλο, αυτό είναι το ένα μόνο κομμάτι της κακοποίησης. Είναι η βία η σωματική, η λεκτική,
ο αποκλεισμός, η υποτίμηση, είναι η βία σε όλες τις μορφές. Μια γυναίκα η οποία υποτιμάται συνέχεια, της λένε δεν αξίζει κάτι, της παίρνει το κινητό και της απαγορεύει να έχει μια επικοινωνία με την οικογένειά της, την αποκλείει από έναν κοινωνικό κύκλο ανθρώπων, φίλων, συγγενών κλπ. όλα αυτά είναι μια μορφή, ίσως και χειρότερη, κακοποίησης», ανέφερε η
κ. Γαλανού.
Η συγγραφέας τόνισε ότι άκουσε πάρα πολλές τραγικές ιστορίες όταν ήρθε σε επαφή με κακοποιημένες γυναίκες, ενώ τόνισε ότι το βιβλίο ξεκίνησε από το 2019 και, λόγω της πανδημίας, δεν υπήρχε η αμεσότητα που είχε με τις γυναίκες, ξεκίνησε ξανά πέρυσι.
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω ακούσει…»
«Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι έχω ακούσει. Στρογγύλεψα τις ιστορίες, γιατί σκοπός μου δεν είναι να τρομάξω τον κόσμο, ούτε να στοχοποιήσω τους άνδρες, αλλά να τον αφυπνίσω και να καταλάβει τι σημαίνει κακοποίηση», ανέφερε και πρόσθεσε ότι η έμφυλη βία έχει πάρα πολλές μορφές.
Σύμφωνα με την κ. Γαλανού, οι περισσότερες γυναίκες είναι ζήτημα αν θα συνέλθουν ποτέ, παρακολουθούνται ήδη από ψυχολόγους, ενώ κάποιες θεωρούν ότι ήταν λάθος που γεννήθηκαν…
Σε χειρότερη μορφή από ότι ήταν τις δεκαετίες του ’50 και του ’60!
Τα στατιστικά λένε, ότι ενώ ο κόσμος προχωράει με την τεχνολογία και μια ελευθεριότητα σε διάφορα πράγματα, αυτό το θέμα είναι σε πολύ χειρότερη μορφή από ότι ήταν τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, που ο κόσμος έψαχνε να βρει ένα κομμάτι ψωμί να φάει και ένα κεραμίδι να βάλει πάνω από το κεφάλι του.
«Τώρα που τα έχουμε όλα, έχουμε μεγάλο πρόβλημα και η κακοποίηση ακουμπάει έναν μεγάλο κύκλο ανθρώπων σε καλό οικονομικό, κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο», ανέφερε η κ. Γαλανού, η οποία είπε ότι εντυπωσιάστηκε από την κατάσταση, καθώς οι περισσότερες γυναίκες έχουν λύσει το οικονομικό τους θέμα, είναι μορφωμένες, επιστήμονες ή εργάζονται σε καλές θέσεις και λιγότερες είναι του μεροκάματου.
Ανατριχιαστικές ιστορίες
Ανέφερε τα παραδείγματα ανθρώπων που… ο ένας είχε τη γυναίκα του γυμνή στο σπίτι για 3 μέρες, γιατί δεν φορούσε το φόρεμα που ήθελε για να πάνε στη μητέρα του (!), ενώ άλλος άδειαζε τα ντουλάπια της κουζίνας στον νεροχύτη και ποτήρια, πιάτα, μαχαιροπήρουνα, έριχνε λάδι και ζητούσε από τη γυναίκα του να τα πλύνει και έκανε λόγο για ιστορίες που… «σηκώνεται η τρίχα του καθένα».
Τέλος, ανέφερε ότι η ίδια αγαπάει τους ανθρώπους, έχει στο βιβλίο άνδρες που είναι συνοδοιπόροι, συμπαραστάτες και με κατανόηση, όπως είναι η πλειοψηφία των ανθρώπων, δεν είμαστε κακοποιητική κοινωνία γενικά, υπάρχει όμως ένας ο οποίος δημιουργεί χίλια προβλήματα σε πολλούς ανθρώπους.
