Το παραγωγικό μοντέλο που σχεδιάζει η κυβέρνηση για την «επόμενη μέρα» βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση και σύγκρουση με το σχέδιο της ΝΔ, τόνισε ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, μιλώντας σε ανοικτή πολιτική εκδήλωση της Οργάνωσης Μελών ΣΥΡΙΖΑ Πετρούπολης, με θέμα: «Τρία χρόνια κυβέρνηση Αριστεράς και οι προκλήσεις της μεταμνημονιακής εποχής», στην Αίθουσα Πολιτιστικού Κέντρου του Δήμου Πετρούπολης.
Στον πυρήνα του σχεδίου του κ. Μητσοτάκη είναι «η συντριβή της εργασίας, η μείωση της φορολογίας στις μεγάλες επιχειρήσεις ώστε να δημιουργηθούν υποτίθεται όλο και περισσότερα κίνητρα για τους μεγάλους επενδυτές για να επενδύσουν», είπε. Για να προσθέσει ότι αυτή τη θέση επεξεργάστηκαν οι βασικοί εκπρόσωποι του φιλελευθερισμού μεταπολεμικά με κύριους πολιτικούς εκφραστές τους Θάτσερ και Ρήγκαν. «Το δήθεν νέο, μεταρρυθμιστικό που φέρνει η ΝΔ δεν είναι τίποτε άλλο από τις πιο παλιές και παρωχημένες ιδεολογίες και πρακτικές του παγκόσμιου φιλελευθερισμού. Τίποτε περισσότερο δεν κομίζει ο κ. Μητσοτάκης» σημείωσε.
Στον αντίποδα, υπογράμμισε ότι στον πυρήνα του σχεδίου της κυβέρνησης βρίσκεται η αντίληψη ότι ανταγωνιστικότητα δεν μπορεί να στηριχθεί ούτε στη μείωση μισθών ούτε στην καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων ή και στην επιλεκτική μείωση της φορολογίας για τις μεγάλες επιχειρήσεις, επί του οποίου τόνισε ότι το σημαντικότερο είναι να υπάρχει ένα σταθερό φορολογικό πλαίσιο, κάτι που ποτέ δεν υπήρξε στην Ελλάδα. «Αλλά», τόνισε, «ένα παραγωγικό μοντέλο που θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής οικονομίας».
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αναφέρθηκε εκτενώς και στη σύγκρουση της κυβέρνησης με τη διαφθορά: «Οι δυνατότητες… εξωθεσμικών παρεμβάσεων του ‘σκευωρού πρωθυπουργού’, πέρα από τις ΗΠΑ, έχουν φτάσει και στη Γερμανία», σχολίασε σκωπτικά ο κ. Τζανακόπουλος, παραπέμποντας στην είδηση για μίζες σε σχέση με τα έργα ολοκλήρωσης του ΜΕΤΡΟ. «Σήμερα ενημερώθηκαν οι ελληνικές αρχές από τις αντίστοιχες γερμανικές αρχές ότι κατά την περίοδο 2003-2007 το ποσοστό της μίζας για τις συμβάσεις που υπογράφονταν για την ολοκλήρωση των έργων του ΜΕΤΡΟ ήταν μεταξύ 5%- 7%». «Φαίνεται», τόνισε, «ότι η πρακτική της βαλίτσας δεν ήταν μια πρακτική που αφορούσε μόνο τη μνημονιακή Ελλάδα, αλλά αντιθέτως ήταν μια εξαιρετικά διαδεδομένη πρακτική για τον συναινετικό δικομματισμό της δεκαετίας ‘90 και 2000». Σε αυτό το πλαίσιο έφερε ως παράδειγμα το γεγονός πριν από λίγο καιρό επανήλθε στη δημοσιότητα το θέμα της μίζας ενός εκατ. γερμανικών μάρκων που είχε πάρει το ΠΑΣΟΚ για να ενισχύσει την πολιτική του δραστηριότητα, όπως είπε.
Σχολίασε ευρύτερα ότι τέτοια περιστατικά «αποδεικνύουν τη διαφορά ήθους μεταξύ του συναινετικού δικομματισμού των προηγούμενων δεκαετιών και της σημερινής κυβέρνησης, η οποία δεν ήρθε στην κυβερνητική εξουσία απλώς και μόνο για να διαπραγματευτεί και να συγκρουστεί με τις πολιτικές λιτότητας, αλλά ήρθε και με το αίτημα για την απόδοση δικαιοσύνης».
