«Ήμασταν όλοι εκεί… όπως αξίζει σε όλους αυτούς που υπέστησαν τα πάνδεινα για την Πατρίδα. Όλοι μαζί οι Θρακιώτικοι Σύλλογοι του Νομού Μαγνησίας (Εκπολιτιστικός Σύλλογος Θρακών Βόλου, ο Σύλλογος Αν. Ρωμυλίας Ευξεινούπολης, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ν. Αγχιάλου, η Νέα Αγχίαλος, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καταγομένων Εξ Αν. Ρωμυλίας Βόλου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ριζομύλου «Διάπλαση», ο Σύλλογος Προβολής & Διατήρησης της Παράδοσης Αν. Ρωμυλίας, ο Μορφωτικός Σύλλογος Μεγάλου Μοναστηρίου). Τιμήσαμε και μνημονεύσαμε τα αυτονόητα για την Γενοκτονία των Ελλήνων της Θράκης».
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση του Συλλόγου Θρακών Μαγνησίας που υπογράφει ο πρόεδρος Θωμάς Μαλαμίδης, «η εκδήλωση έλαβε χώρα στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας στην Ν. Ιωνία. Την τίμησαν με την παρουσία τους: Εκ μέρους της Κυβέρνησης η Υφυπουργός Μεταφορών & Δικτύων κα Χρυσοβελώνη Μαρίνα, την περιφέρεια Αντιπεριφερειάρχης κα Κολινδρίνη, οι Στρατιωτικές αρχές του τόπου με επικεφαλής τον Δκτή της 111 Π. Μάχης κο Κελλάρη Κων/νο, εκπροσώπους από την Αεροπορία Στρατού και την 32 ΤΑΞ/ΠΝ, ο Διευθυντής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Ταξίαρχος κος Τόλιας Ιωάννης και ο 2ος Αστυνομικός υποδιευθυντής κος Καραίσκος Βασίλης, εκπρόσωποι από την ΠΟΘΣ, από την ΠΟΣΑΡ η κα Μηνούδη Γερακίνα, οι Πολιτιστικού Σύλλογοι του νομού μας: Πολιτιστική Εστία Μικρασιατών *Ιωνες*, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών * το Εγγλεζονήσι*, η Κυπριακή Αδερφότητα, ο Σύλλογος Κρητών το *Αρκάδι*, Μακεδόνων, Ηπειρωτών, καθώς πλήθος κόσμου μέλη και φίλοι τίμησαν την εκδήλωση με την παρουσία τους. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση ακολούθησε τρισάγιο και καταθέσεις στεφάνων. Η εκδήλωση έκλεισε ψάλλοντς τον Εθνικό ύμνο.
Να είμαστε γεροί δυνατοί και προπάντων μονιασμένοι και ενωμένοι να τους θυμόμαστε».
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΘΡΑΚΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ο όρος Γενοκτονία (genocide), που προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις γένος και κτείνω που θα πεί φονεύω, καθιερώθηκε από τον Ο.Η.Ε. το 1948.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Ο.Η.Ε., πράξεις που γίνονται με πρόθεση την ολική ή μερική εξόντωση οποιασδήποτε εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδος, αποτελούν γενοκτονία και τιμωρούνται από το Διεθνές Δίκαιο.
Τέτοιες πράξεις θεωρούνται ο φόνος, η πρόκληση σοβαρής σωματικής ή πνευματικής βλάβης, η εσκεμμένη επιβολή συνθηκών ζωής, που αποσκοπούν σε μερική ή ολική καταστροφή, η υποχρεωτική ή βίαιη μετακίνηση πληθυσμών, η απαγωγή παιδιών ή η παρεμπόδιση και αποτροπή γεννήσεων.
Τι από τα παραπάνω έχει συμβεί στη Θράκη, που να δικαιολογεί την άποψη ότι έχει συντελεσθεί γενοκτονία; Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ΟΛΑ τα παραπάνω. Φόνοι, σωματικές βλάβες, εξορίες και εκτοπισμοί, βιασμοί γυναικών και θανατώσεις νηπίων, βίαιο παιδομάζωμα και κάθε είδους θηριωδία, συνθέτουν τις πράξεις των θυτών, με αποτέλεσμα τον αφανισμό εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων της Θράκης.
Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Πόντου, Μ. Ασίας, Θράκης) αποκαλύπτουν και ομολογούν ακόμη και σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί συγγραφείς, όπως ο Φονάτ Ντουντάρ, που μελετά, με πάθος και καθάριο βλέμμα, τα πρόσφατα αποχαρακτηρισθέντα Τουρκικά Αρχεία της εποχής εκείνης.
Όλα τα παραπάνω εγκλήματα συντελέσθηκαν διαχρονικά, κυρίως από τους Οθωμανούς κατακτητές αλλά και από τους Βουλγάρους, που πάντοτε εποφθαλμιούσαν την Μακεδονία και τη Θράκη μας. Και συντελέστηκαν οργανωμένα, με αποφάσεις των τότε αρχών, έχοντας ως βασικό στόχο την εξόντωση των ελληνικών και χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός «καθαρού» τουρκικού κράτους.
«Η εξόντωση των χριστιανών της Τουρκίας ήταν μια οργανωμένη σφαγή, η οποία έγινε σε μεγάλη κλίμακα και διαπράχθηκε πολύ πριν την αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη. Την είχαμε ιδεί να διενεργείται την εποχή του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ του «σφαγέα», την είχαμε παρακολουθήσει καλύτερα οργανωμένη από τους Νεότουρκους Ταλαάτ και Εμβέρ. Θα την συναντήσουμε συντελούμενη ξανά μέχρι τη φρίκη της ολοκλήρωσης από τον Μουσταφά Κεμάλ»
Τις απαρχές των διωγμών του θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στην Ανατολική Ρωμυλία από τους Βουλγάρους. Το 1906 η Αγχίαλος αφανίστηκε ολοσχερώς, η Βάρνα (1/7/1906), η Φιλιππούπολη (16/7/1906), ο Πύργος (16/7/1906) και η Στενήμαχος (23/7/1906) είναι στον κατάλογο των μαρτυρικών ελληνικών πόλεων της Θράκης, που έζησαν τον εφιάλτη του αφανισμού από τους Βουλγάρους.
Ακολούθησε η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεότουρκων με σχέδιο σατανικά καταρτισμένο και μελετημένο στο συνέδριό τους στη Θεσσαλονίκη το 1911.
Η ευκαιρία δόθηκε με την έναρξη των Βαλκανικών Πολέμων και συντελέσθηκε ο πρώτος βίαιος μεγάλος διωγμός. Έτσι την περίοδο 1913-1917 πάνω από 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές τους εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε άλλες χώρες. Άλλες 96.000 οδηγήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα, στα περίφημα τάγματα εργασίας στα βάθη της Μικρασίας, με πορείες και εργασία μέχρι θανάτου. Από αυτούς με τη λήξη του Α΄ Π.Π. επέστρεψαν περίπου οι 50.000. Οι υπόλοιποι 46.000 άφησαν τις πνοές τους, άταφοι και άκλαυτοι στα βάθη της ανατολής.
Κορύφωση του δράματος και των παθών των Ελλήνων Θρακιωτών υπήρξε το Πάσχα του 1914, όταν και άρχισε ο οριστικός ξεριζωμός όσων είχαν διασωθεί από τις θηριωδίες των Τούρκων. Εκείνο το Πάσχα οι Θράκες το ονόμασαν «Μαύρο Πάσχα» και στο 7ο Παγκόσμιο Συνέδριό τους καθιέρωσαν την 6η Απριλίου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Θρακών.
Στα γραπτά ντοκουμέντα της γενοκτονίας ανήκει και η Μαύρη Βίβλος Διωγμών και Μαρτυρίων, που εκδόθηκε το 1919 από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πόλεως και περιλαμβάνει τις αναφορές τών κατά τόπους μητροπολιτών και δίνει το μέγεθος της τραγωδίας και των διώξεων.
Οι Έλληνες της Θράκης υπέστησαν τα πάνδεινα από τις επιδρομές κυρίως Βουλγάρων και Τούρκων. Σφαγιάστηκαν, ατιμάσθηκαν, εξισλαμίσθηκαν, εξαναγκάστηκαν ν’ αλλάξουν τη γλώσσα τους, έχασαν τα παιδιά τους στο παιδομάζωμα, ξεριζώθηκαν και στο τέλος ανταλλάχθηκαν σαν αμνοερίφια μετά το 1922.
Βάσει εκτιμήσεων της ιστορικής έρευνας ο αριθμός των απωλειών σε ψυχές του ελληνισμού την περίοδο 1914-1922 κυμαίνεται από 800.000 έως 1.200.000. ενώ το γενικό σύνολο του εξοντωθέντος Χριστιανικού πληθυσμού, ΄Ελληνες, Αρμένιοι και Ασσύριοι ξεπερνά τα
3.5 εκατομμύρια ψυχές.
Τιμούμε και μνημονεύουμε, θυμούμαστε και μαθαίνουμε σε όλους τους νέους για αυτούς που υπέφεραν τα πάνδεινα για την πατρίδα.
Καλούμε όλους, πολιτεία, φορείς, σωματεία, μεμονωμένα άτομα να επαγρυπνούν, να νοιάζονται, να δρουν, να τολμούν και να αγωνίζονται για τα δίκαια της Θράκης μας, που είναι δίκαια της πατρίδας μας.
Στη Θράκη έλαχε το δραματικό «προνόμιο» της μακρότερης σε διάρκεια τουρκικής κατοχής. Ας μην αποκτήσει ακόμη ένα, αυτό της μη αναγνώρισης των θυσιών και του αίματος των παιδιών της.
Ας μην ξεχνάμε λοιπόν τον πόνο, τους καημούς και τα ανεκπλήρωτα όνειρα των προγόνων μας και μαζί να σηκώσουμε το λάβαρο του αγώνα για να θριαμβεύσει το δίκαιο και η αλήθεια.
Το οφείλουμε άλλωστε σε όλους αυτούς που θάφτηκαν χωρίς παπά και ψάλτη.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ – ΑΘΑΝΑΤΟΙ»
