Το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου, την Κυριακή 29 Ιουνίου 2014, στις 9 το βράδυ, στο ανοικτό θέατρο της Ν. Ιωνίας, παρουσιάζει μια μεγάλη μουσική-χορευτική παράσταση. Πρόκειται για μια παραγωγή ιστορικού, εθνογραφικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου, η οποία προετοιμάζεται εδώ και πολύ καιρό με πολύ μεράκι, με στόχο να ιχνηλατήσει τα δημοτικά τραγούδια ως δημιούργημα των νεότερων χρόνων με βαθύτερη καταγωγή στο βυζάντιο και την αρχαιότητα.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, «η παράσταση αυτή του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, η οποία προετοιμάζεται από πολύ καιρό από τον επικεφαλής των χορευτικών ομάδων του ΛΕΒ Γιάννη Πραντσίδη, υπόσχεται ένα υπέροχο και συγκινησιακό ταξίδι ανάμεσα στο χώρο και το χρόνο, μια περιπλάνηση στις διάφορες περιοχές του ελληνισμού, με οδηγό μια δέσμη από δημοτικά τραγούδια του τόπου μας, που παραμένουν σημαντικοί δίαυλοι επικοινωνίας ως τις μέρες μας αντανακλώντας ένα ζωντανό κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού και της ιστορίας μας.
Στην παράσταση του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, ο απλός ποιητικός λόγος των δημοτικών τραγουδιών, οι μελωδίες που εκφράζει η κάθε γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας, σε συνδυασμό με τα ρυθμικά σχήματα που κάθε τοπική κοινότητα χρησιμοποιεί και οι κατά τόπους φορεσιές, δημιουργούν έναν ύμνο – εγκώμιο στη δημοτική ποίηση. Οι Χορευτικές Ομάδες του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου συμπεριλαμβανομένου και του Περιφερειακού Τμήματος του Αλμυρού (περίπου 250 χορευτές), που εναλλάσσονται πάνω από 400 φορεσιές και οι δεξιοτέχνες μουσικοί και τραγουδιστές θα προσπαθήσουν να «εγκωμιάσουν» όλες εκείνες τις ιστορικές θεματικές ενότητες, που η λαϊκή μούσα αγάπησε πολύ και ο σύγχρονος άνθρωπος οφείλει να διαφυλάξει ως ανεκτίμητο παγκόσμιο θησαυρό.
Έτσι οι θεατές θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν ένα ταξίδι με μουσική και τραγούδια που ξεκινούν από τον Πόντο, τη Θράκη, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και το Πήλιο για να φθάσουν στο Ιόνιο και να περάσουν στη συνέχεια στο Αιγαίο και την Κρήτη. Δημοτικά τραγούδια που μπορεί να είναι γνωστά, αλλά έτσι όπως παρουσιάζονται αποκτούν μια διαφορετική διάσταση και αξία. Πιο συγκεκριμένα στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται οι εξής θεματικές ενότητες: 1. Της Ωριάς το κάστρο με παραλλαγές από την Ήπειρο, τη Χίο, την Πελοπόννησο και την Κύθνο. 2. Ο Πραματευτής με παραλλαγές από τη Μακεδονία, την Κρήτη, την Ήπειρο, το Κεραμίδι του Πηλίου και τη Νάουσα. 3. Η Ξενιτιά με παραλλαγές από το Μπογιαλίκι της Βόρειας Θράκης, της Χαλκιδικής, του Πόντου, του Ζαγορίου και της Κόνιτσας 4. Το Γεφύρι της Άρτας με παραλλαγές από το Αμόριο Έβρου, την Αιανή Κοζάνης, την Ιερισσό Χαλκιδικής, την Σκιάθο, το Ποιμενικό Έβρου και τον Πόντο. 5. Ο Κυρ-Βοριάς με παραλλαγές από το Κεραμίδι Πηλίου, τη Μπάνα της Β.Θράκης και την Κρήτη. 6. Άγουρος Πέτρα πελεκά (τραγούδι της αγάπης) με παραλλαγές από τη Σκύρο, τον Πολύγυρο, το Βλοχό της Καρδίτσας και της Καρπάθου. 7. Ο Γιαννάκης με παραλλαγές από την Κέρκυρα, το Καβακλί της βόρειας Θράκης, τους Βλάχους των Σερρών, τους Σοφάδες Καρδίτσας και τη Δυτική Θράκη και 8. Πως πιάνεται η αγάπη με παραλλαγές από την Ήπειρο, τη Μπάνα και το Μεγάλο Μοναστήρι της Βόρειας Θράκης.
Αυτό που παρουσιάζει επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον, είναι ότι επιδιώχτηκε να παρουσιαστεί όσο το δυνατόν η μεγαλύτερη ενδυματολογική ποικιλία . Μπορεί να μην παρουσιάζονται όλες οι φορεσιές που υπάρχουν στην Ελλάδα, κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο λόγω του αριθμού τους, αλλά παρουσιάζεται ένα μεγάλο εύρος γεωγραφικών περιοχών απ’ όπου έλκουν την καταγωγή τους τα τραγούδια της παράστασης γεγονός που καθιστά την παράσταση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει πάνω από 500 συνολικά αυθεντικές φορεσιές και πιστά αντίγραφα φορεσιών, οι οποίες είναι χειροποίητες και έχουν κατασκευαστεί κάτω από αυστηρή παρακολούθηση του τμήματος ιματιοθήκης του Λυκείου των Ελληνίδων».
Οι συντελεστές
Οι συντελεστές της εκδήλωσης, εκτός από τους πολυάριθμους χορευτές των ομάδων του ΛΕΒ, είναι οι μουσικοί: Φιλιππίδης Νίκος – κλαρίνο, Φιλιππίδης Κώστας – λαούτο, Κατσιγιάννης Ανδρέας – σαντούρι, Δασκαλόπουλος Χρήστος – βιολί Πάγκαλος Γιώργος – λαούτο, Πορταλιός Γιώργος – κρητική λύρα, Μούτσελος Νίκος – γκάϊντα και τσαμπούνα, Κοσμίδου Αναστασία – κρουστά, Χωραφαϊδης Δαμιανός – ποντιακή λύρα, Ψαθάς Δημήτρης – ζουρνάς Ψαθάς Βαγγέλης – Ζουρνάς, Ψαθάς Βαγγέλης – νταούλι και Αλταντζίδης Δημήτρης – ακορντεόν. Τραγουδούν οι Πάγκαλος Γιώργος, Γακιόπουλος Δημήτρης και Βαρελά Ελεάνα. Την σκηνοθετική επιμέλεια της παράστασης έχει ο Γιάννης Τράντας. Την ευθύνη και επιμέλεια της παράστασης έχει η Εφορεία Χορού με επικεφαλής την Άννα Κουτσελίνη, ενώ την προετοιμασία και οργάνωση της ενδυματολογικής παρουσίασης έχει η Εφορεία της Γυναικείας Ιματιοθήκης με επικεφαλής την έφορο Άσπα Καπουρνιώτη, ενώ της Ανδρικής, η Κατερίνα Δουλκέρογλου.
Την επιμέλεια της παρουσίασης των χορευτικών ομάδων, εκτός από τον Γιάννη Πραντσίδη, έχουν οι Θανάσης Μπέας, Μάκης Μαυρομάτης και Φώτης Σκαμαγκούλης. Είναι δεν χαρακτηριστικό ότι για τις πολυποίκιλες ανάγκες της εντατικής προετοιμασίας της παράστασης, εκτός από σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο του ΛΕΒ, προσφέρει τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς ένας σημαντικός αριθμός εθελοντών, ενώ η εκδήλωση υποστηρίζεται από τη Λέσχη Ειδικών Δυνάμεων Ν. Μαγνησίας. Τιμή εισιτηρίου 10 ευρώ για ενήλικες και 5 ευρώ για μαθητές, φοιτητές, ανέργους και πολύτεκνους. (πληροφορίες-προπώληση εισιτηρίων 2421033938 και 2421025363).
Ο κυρ βοριάς (παραλλαγή Κεραμίδι Πηλίου)
Ο κυρ Βοριάς παράγγειλε όλων των καραβιώνε.
“Καράβια π’ αρμενίζετε, κάτεργα που κινάτε,
εμπάτε στα λιμάνια σας, γιατί θε να φυσήξω,
ν’ ασπρίσω κάμπους και βουνά, να κλώσω τις βρυσούλες,
Κι’ όσα καράβια τ’ άκουσαν, όλα λιμάνι πιάνουν,
του κυρ Αντριά το κάτεργο με το βοριά τα βάζει.
“Δε σε φοβούμαι, κυρ Βοριά, φυσήξεις δε φυσήξεις,
τι έχω καράβι από καρυά και τα κουπιά πυξάρι,
έχω κι’ αντένες μπρούτζινες κι’ ατσάλενα κατάρτια,
έχω πανιά μεταξωτά, της Προύσας το μετάξι,
έχω και καραβόσκοινα από ξανθής μαλλάκια,
έχω και ναύτες διαλεχτούς, όλο άντρες του πολέμου,
έχω κ’ ένα ναυτόπουλο, που τους καιρούς γνωρίζει,
κ’ εκεί που στήσω μια φορά την πλώρη δε γυρίζω.”
“Ανέβα, βρε ναυτόπουλο, στο μεσιανό κατάρτι,
για να διαλέξεις τον καιρό, να ιδείς και τον αέρα.”
Παιζογελώντας ανέβαινε, κλαίοντας κατεβαίνει.
“Το τι είδες, βρε ναυτόπουλο, αυτού ψηλά που πήγες;
-Είδα τον ουρανό θολό και τα’ άστρα ματωμένα,
είδα τη μπόρα που άστραψε και το φεγγάρι εχάθει,
και στης Αττάλειας τα βουνά αστραχαλάζι πέφτει.”
Ώσο να ειπεί, να καλοειπεί, να καλοκουβεντιάσει,
βαριά φουρτούνα πλάκωσε και το τιμόνι τρίζει,
ασπρογυαλίζει η θάλασσα, σιουρίζουν τα κατάρτια,
σκώνονται κύματα βουνά, χορεύει το καράβι,
σπηλιάδα τού ρθε από τη μια, σπηλιάδα από την άλλη,
σπηλιάδα από τα πλάγια του κ’ εξεσανίδωσέ το.
Γιόμισε η θάλασσα πανιά, το κύμα παλληκάρια,
και το μικρό ναυτόπουλο σαράντα μίλια πάγει.
Όλες οι μάνες κλαίγανε κι’ όλες παρηγοριούνται,
μα μια μανούλα ενού παιδιού παρηγοριά δεν έχει.
Βάνει τοις πέτρες στην ποδιά, τα τρόχαλα στον κόρφο,
πετροβολάει τη θάλασσα και τροχαλάει το κύμα.
“Θάλασσα πικροθάλασσα και πικροκυματούσα,
πόπνιξες το παιδάκι μου, κι’ άλλο παιδί δεν έχω.
-Δε φταίω η δόλια θάλασσα, δε φταίω εγώ το κύμα,
μόν φταίει ο πρωτομάστορας που φτιάνει τα καράβια,
και τα πελέκαγε φτενά και τα γυρίζει ο αέρας,
και χάνω τα καράβια μου που είναι δικά μ’ στολίδια,
χάνω τα παλληκάρια μου, οπού με τραγουδούνε.”
