Είναι εκπαιδευτικός και μουσικός. Η ευαισθησία της φανερή για τα παιδιά ούσα μητέρα δύο. Η Τατιάνα Ζωγράφου, έχει δώσει σημαντικά δείγματα γραφής και στην πόλη μας , αλλά και πανελλαδικά και με την ιδιότητα της μουσικού και τραγουδοποιού ενώνει τη δύναμή της με το «Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού» και συμμετέχει ενεργά σε έναν πρωτότυπο διαγωνισμό, όπου τα παιδιά θα γράψουν στίχους για ένα δικαίωμά τους και αξιόλογοι καλλιτέχνες, όπως η ίδια, θα τους μελοποιήσουν. Η ίδια μίλησε στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή τόσο για τον διαγωνισμό και τους στόχους του, αλλά και για τη δική της πρόκληση μέσω της τηλεκπαίδευσης, καθώς εφηύρε έναν μοναδικό τρόπο για να προσελκύσει τα παιδιά στη μάθηση στις διαφορετικές αυτές συνθήκες.
Πόσο δύσκολο είναι να απευθύνεται κανείς στα παιδιά;
Φαντάζομαι ότι για κάποιους ανθρώπους είναι πιο δύσκολο απ’ ότι για κάποιους άλλους, νομίζω ότι για μας τους εκπαιδευτικούς στην προσχολική ηλικία είναι κάτι οικείο και σιγά σιγά, μέσα από τη σπουδή μας και τη συνεχή αναζήτησή μας, οι περισσότεροι από μας έχουμε βρει αυτούς τους τρόπους με τους οποίους προσεγγίζουμε τα παιδιά, αλλά εμπνεόμαστε κι από αυτά.
Πως πέρασε η καραντίνα για εσάς, όχι τόσο στο κομμάτι της τηλεκπαίδευσης, αλλά κυρίως στο θέμα της δημιουργίας, της σύνθεσης, της μουσικής. Έπιασε τόπο ο χρόνος αυτός;
Επειδή είμαι και μητέρα, πρέπει να πω ότι το να έχει ένας γονιός τα παιδιά του στο σπίτι είναι μία συνθήκη πολύ δύσκολη και πρέπει να τα υποστηρίξει ψυχολογικά, που σημαίνει ότι δεν ανοίγω το διδακτορικό μου, δεν κάθομαι στο πιάνο μου, αλλά συνεχώς ασχολούμαι το απόγευμα με τα παιδιά μου. Όταν δε έχει και τηλεκπαίδευση πρέπει να πω πως η συνθήκη γίνεται ιδιαιτέρως επώδυνη. Όσο και να θέλουμε να βρούμε κάτι το δημιουργικό σ’ αυτό το χρόνο νομίζω ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς ότι αυτή η συνθήκη είναι δυστοπική για όλους, μικρούς και μεγάλους. Είναι μια διέξοδος η δημιουργία. Η αλήθεια είναι ότι έφτιαξα ένα ποίημα και το σχολείο μου με τίμησε και το ανάρτησε στο site του. Όταν ήμουν άρρωστη, καθώς νόσησα από κορωνοϊό, έγραψα ένα ποίημα για τον δάσκαλο, προκειμένου κι εγώ να συμμετέχω με έναν τρόπο κι ας ήμουν μακριά από την εκπαιδευτική οικογένειά μου για την γιορτή των Τριών Ιεραρχών. Είναι δύσκολο και δεν μπορώ να πω ότι αυτός ο χρόνος είναι γόνιμος και δημιουργικός, είναι επώδυνος και για τους έφηβους, που εγώ έχω μία κόρη στην εφηβεία, είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό που ζουν . Για το δεύτερό μου παιδί που είναι στην Δ’ τάξη του Δημοτικού θα έλεγα ότι σ’ αυτή τη δεύτερη καραντίνα, τα πήγε λίγο καλύτερα. Η κόρη μου όμως έχει κουραστεί. Οι έφηβοι νιώθουν σαν να τους κλέβουν τη ζωή μέσα από τα χέρια. Αυτό παρατηρώ και ως μαμά και ως άνθρωπος, εκπαιδευτικός και δημιουργός. Είμαι όμως αισιόδοξη και πρέπει να είμαστε και να δίνουμε δύναμη και στα παιδιά και στους μαθητές μας.
Το κομμάτι με τα παιδιά και τη διαχείριση των συναισθημάτων τους, πως το διαχειριστήκατε;
Αυτό που έζησα εγώ, ήταν ότι προσπάθησα να βρω έναν δημιουργικό τρόπο στο κομμάτι της τηλεκπαίδευσης κι έτσι είπα στους μαθητές μου ότι δεν θα τους κάνω μάθημα μουσικής, όπως στο σχολείο , εφηύρα έναν ήρωα, τον Αμπελοφάσουλα και τους είπα ότι εγώ είμαι ο ηχολήπτης της ραδιοφωνικής εκπομπής, όπου παραγωγός κι εκφωνητής είναι ο κ. Αμπελοφάσουλας. Έτσι λοιπόν τα παιδιά αισθάνονταν ότι έμπαιναν σε μία ραδιοφωνική εκπομπή. Προσπάθησα λοιπόν να αλλάξω τη συνθήκη. Πιστεύω ότι κάθε φορά που προσπαθούμε να προσομοιάσουμε με ένα μάθημα ζωντανό, την τηλεκπαίδευση, πέφτουμε σε λάθη. Καλύτερα να δούμε αυτό το μέσο ως κάτι άλλο και να επιχειρήσουμε, ειδικά στην προσχολική εκπαίδευση και στην πρωτοβάθμια μια άλλη προσέγγιση. Αν προσπαθήσουμε να κάνουμε το μάθημα που κάναμε ζωντανά μέσα από την τηλεκπαίδευση θα απογοητεύσουμε και τα παιδιά και θα χάσουμε κι εμείς το κουράγιο μας. Είναι ένα άλλο μέσο και πρέπει να εφεύρουμε κάτι άλλο, για να προσεγγίσουμε τα παιδιά σε σχέση με αυτό που κάνει ο καθένας μας.
Μέσα από το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού συμμετέχετε σε έναν διαγωνισμό στιχουργικής για παιδιά. Τι αφορά αυτός ο διαγωνισμός και ποιος είναι ο στόχος του;
Η σχέση μου με το Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού μετρά τουλάχιστον δέκα χρόνια, όταν ήταν πρόεδρος η Μυρσίνη Ζορμπά, πρώην Υπουργός Πολιτισμού. Έχω κάνει παρουσιάσεις και έργο για το Δίκτυο, μαζί με πάρα πολλούς άλλους εθελοντές. Είχα κι εγώ αυτή την τιμή, που με προσκάλεσε το Δίκτυο μαζί με άλλους τραγουδοποιούς όπως ο Μπάμπης Στόκας, ο Χρήστος Θηβαίος, οι Burger Project, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Δημήτρης Μπασλάν, ο Νίκος Ζούδιαρης και πολλοί άλλοι για να μελοποιήσουμε τους στίχους παιδιών και εφήβων που θα διακριθούν μέσα από αυτό τον διαγωνισμό. Κι όταν λέμε θα διακριθούν, δεν μιλάμε για κάτι ανταγωνιστικό, καθώς όλοι οι στίχοι που θα λάβει το Δίκτυο, θα αναρτηθούν στο site του, αλλά κάποιοι από αυτούς τους στίχους θα επιλεχθούν με τη βοήθεια και στιχουργών και εικονογράφων και εμάς των τραγουδοποιών ως οι πλέον κατάλληλοι για να γίνουν τραγούδι. Η θεματική είναι να γραφούν στίχοι για ένα από τα δικαιώματα των παιδιών και κάθε παιδί ή ομάδα παιδιών παίρνει την πρωτοβουλία να φτιάξει ένα στίχο, που να προορίζεται για τραγούδι και να περιγράφει ένα δικαίωμά του. Ήδη έχει ανέβει στο διαδίκτυο ένα τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά, το οποίο είναι αυτό που στηρίζει και την προβολή της διοργάνωσης με τον συγγραφέα Αντώνη Παπαθεοδώρου για το δικαίωμα που έχουν τα παιδιά στον ελεύθερο χρόνο. Βέβαια υπάρχουν κι άλλα δικαιώματα, πολύ σοβαρά. Υπάρχει το δικαίωμα στην ασφάλεια, καθώς βλέπουμε παιδιά να ζουν σε άθλιες συνθήκες, υπάρχει το δικαίωμα στην υγεία, το δικαίωμα στο παιδί που έχει έρθει από άλλη χώρα να ζει με ασφάλεια στη δική μας χώρα. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα, πολύ δημιουργικό για τα παιδιά και ήδη έχουμε πάρει στίχους από πάρα πολλά σχολεία και όχι μόνο από διαπολιτισμικά, που προφανώς είναι το πεδίο που απασχολεί πολύ τα παιδιά, αλλά και από δημόσια κι ιδιωτικά σχολεία. Ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός και μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου δεχόμαστε τους στίχους.
Έτσι λοιπόν προσκαλούμε τα παιδιά του Βόλου και τους εκπαιδευτικούς να ενθαρρύνουν τα παιδιά και τους γονείς, εάν θέλουν να σκαρώσουν ένα ποίημα. Μπορούν να μπουν στο site του Δικτύου και να βρουν ποια είναι αυτά τα δικαιώματα και ποιος είναι ο λόγος που γίνονται όλες αυτές οι δράσεις. Οι στίχοι λοιπόν θα γίνουν τραγούδια, θα γίνει ένα συλλεκτικό βιβλίο, θα κυκλοφορήσει με διαφορετικά εξώφυλλα από πολύ σημαντικούς εικονογράφους. Ο στόχος του Δικτύου είναι διπλός: να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη σχετικά με τα δικαιώματα των παιδιών, αλλά και να ενθαρρύνει τα ίδια τα παιδιά να γνωρίσουν καλύτερα τα δικαιώματά τους, να εμπνευστούν από αυτά και να εκφραστούν δημιουργικά.
Κι αυτό που παρατηρώ είναι πως μικροί και μεγάλοι δεν γνωρίζουμε τα Δικαιώματα των Παιδιών. Αυτή η σύμβαση είναι πολύ παλιά και προφανώς δεν τηρείται. Ενώ τόσες πολλές χώρες την υπογράψανε, έχουμε περάσει στη φάση που πρέπει να διασφαλίσουμε εμείς, η γενιά μας, των γονιών, των εκπαιδευτικών και η νεότερη γενιά να γίνει πράξη αυτή η σύμβαση για τα Δικαιώματα του παιδιού. Ο λόγος που πολλά δικαιώματα των παιδιών καταπατούνται είναι γιατί δεν γνωρίζουμε εμείς οι υπόλοιποι, η κοινή γνώμη και τα ίδια τα παιδιά τα δικαιώματα των παιδιών και εάν δεν γνωρίζεις ένα δικαίωμά σου δεν μπορείς να υποστηρίξεις τη θέση σου.
