Στην εκπομπή του Σαββάτου «Βιβλίο και Πολιτισμός» που επιμελείται και παρουσιάζει η Σοφία Νικολάου στο «Ράδιο-Ένα 102,5», θα παρουσιαστεί το βιβλίο της γαλλομαροκινής συγγραφέως και κοινωνιολόγου Eva Illouz “Γιατί πληγώνει ο έρωτας” σε μετάφραση Διονύση Παπαδουκάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου (σελ. 350). Σύμφωνα με την κλασσική ρήση της Simone de Beauvoir, «οι άντρες ακόμη και οι ερωτευμένοι διατηρούν την κυριαρχία τους ενώ οι γυναίκες επιδιώκουν να παραδοθούν». Εκκινώντας λοιπόν από τη Σιμόν ντε Μπωβουάρ και πατώντας πάνω στην παγκόσμια λογοτεχνία αλλά και στον κινηματογράφο που εμπνέεται συχνά από αυτή το βιβλίο βρίθει από παραδείγματα για ήρωες και ηρωίδες που βασανίζονται από τον έρωτα. Μαντάμ Μποβαρί, Έμα, Έλινορ ο έρωτας αποτελεί πηγή δυστυχίας αλλά και ελπίδας τούτου του κόσμου. Στην εποχή της μετανεωτερικότητας σε έναν δυτικό κόσμο ισότητας και ελευθερίας ανδρών και γυναικών, αυτός δείχνει ότι συνεχίζει να πληγώνει μάλλον λίγο περισσότερο τις γυναίκες στις οποίες άλλωστε εστιάζει η μελέτη της Ιλλούζ. Αντιμετωπίζει τον έρωτα σαν ένα προνομιακό πεδίο με την έννοια που δίνει στον όρο ο Μπουρντιέ μέσω του οποίου μπορούμε να κατανοήσουμε τις διεργασίες της νεωτερικότητας, η οποία απομυθοποίησε τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις της ανθρωπότητας και μας άφησε να διάγουμε μια απομαγικοποιημένη ζωή. Το ιερό που περιλάμβανε ο έρωτας έγινε εγκόσμιο. Το βιβλίο μεροληπτεί ως προς το γεγονός ότι εξετάζει το πώς βιώνεται ο έρωτας από την πλευρά των γυναικών περισσότερο παρά από την πλευρά των ανδρών. Η συγγραφέας, ειδήμων της ψυχανάλυσης και του οικονομικού μοντέλου του Μαρξ, ερμηνεύει τον έρωτα με όρους φετιχισμού του εμπορεύματος και αποδεικνύει ότι και ο έρωτας έχει την οικονομική λογική του. Εξηγεί το ρόλο που έπαιξε ο έρωτας στην ανάδυση της γυναικείας αυτονομίας όταν το πολιτισμικό ιδεώδες του έρωτα αποκόπηκε από τη θρησκευτική ηθική και υπαγόρευσε στην γυναίκα την ελεύθερη επιλογή συντρόφου και έρωτα. Όπως ακριβώς ισχυριζόταν και ο Μπουρντιέ ο έρωτας είναι ένα παιχνίδι εξουσίας. Γι’ αυτό οι αγώνες κατακρημνίζονται όταν οι γυναίκες ερωτεύονται ή όταν κάνουν παιδιά. Το παιχνίδι είναι άνισο. Οι άνδρες έχουν μεγαλύτερη ικανότητα διαχείρισης των συναισθημάτων γι’ αυτό ξεκινούν πάντα νέα ταξίδια. Το βιβλίο ασχολείται επίσης με τα νέα δεδομένα όπως το διαδίκτυο και με ποιον τρόπο η ρυθμισμένη, θεσμοποιημένη και εμπορευματοποιημένη άσκηση της φαντασίας αποτελεί βασική διάσταση της νεωτερικής αστικής καταναλωτικής κοινωνίας.
Το δεύτερο βιβλίο είναι ένα παλιό βιβλίο του Λουί Αραγκόν που δημοσιεύτηκε το 1928, όμως πρόσφατα μεταφράστηκε από τις εκδόσεις Νεφέλη και την Ιωάννα Αβραμίδου, «Το Μ της Irène» και αποτελεί μόνο ένα κεφάλαιο από ένα βιβλίο που ο Αραγκόν θα απαρνηθεί με τίτλο: «Η υπεράσπιση του απείρου» και θα καταστρέψει. Για το βιβλίο θα συνομιλήσουμε με την Τιτίκα Δημητρούλια, καθηγήτρια στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που έχει μεταφράσει το μεγάλο έργο του Αραγκόν «Οι κομμουνιστές». « Έγραφα λοιπόν. Ο χρόνος έπρεπε να καεί από κάποιου είδους λίθο της Κολάσεως. Το μόνο που γνωρίζω είναι η σκέψη, και έχω ήδη πει ότι η γραφή είναι η μόνη μέθοδός μου να σκέφτομαι. Έγραφα . Πάντοτε ζήλευα τους ερωτικούς, τους ελεύθερους ανθρώπους. Μια παθιασμένη ωδή για το γυναικείο φύλο που στην εποχή της έκδοσής του η λογοκρισία εξαπέλυσε μύδρους εναντίον του.
