«* Αδέλφια μαχαιρωμένα προμελετημένα από βίαιο πρώην σύζυγο άνεργο ψυχασθενή στο σπίτι τους…
* Πατέρας υπάλληλος πυροβολημένος εξ επαφής από εκνευρισμένο πελάτη (θέμα “τιμής”) σε κατάστημα…
* Ασθενής δολοφονημένος από νευριασμένο διπολικό/αλκοολικό συνασθενή (“δεν τον άφηνε να κοιμηθεί το μηχάνημα του αναπνευστήρα”) σε ΜΕΘ…
* Δημοσιογράφος δολοφονημένος από εκτελεστές έξω από το σπίτι του…
Ήταν μια νεοΕλληνική εβδομάδα στην Άγρια Δύση μας όπου (μάλλον; πλέον; σύντομα; υποθέτω) ή φοράς αλεξίσφαιρο γιλέκο, οπλοφορείς και πυροβολείς πρώτος για να επιβιώσεις… ή παραμένεις στο έλεος της Τύχης, της διάτρητης χαλαρότητας του (κάθε) ελληνικού “συστήματος” (ποιας – “αστυνομικής”, “νομικής”, “προνοιακής”, “εργασιακής”, “πολιτικής” κ.λπ. – Προστασίας;) και των βίαιων διαθέσεων του κάθε ασυνείδητου, παρορμητικού ή ψυχασθενή τραμπούκου (μονάχου ή μαφιόζου)…Εσείς, όλα καλά; Αισθάνεστε ισορροπημένοι κι ασφαλείς; Ή σκοινοβατείτε κι εσείς στα οικονομικά, δημοκρατικά, ηθικά και ψυχολογικά όριά σας;
Ξέρω… Κι εγώ… Να δουλεύει τουλάχιστον το δικό μας “μυαλό”… γιατί πολλών άλλων “δεν”… Έφυγα συνειδητά από μια ηθικά φθίνουσα Αμερική το 2003 για να ζήσω σε μια (όπως ανακάλυψα…) εδώ και χρόνια οικονομικά και κυρίως ηθικά φθίνουσα Ελλάδα… (Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Πάντα παλεύω με μυαλό κι αξιοπρέπεια.) Ομολογώ όμως ότι ΔΕΝ αισιοδοξώ για το συλλογικό καλό μας με τις βάσεις που μας λείπουν από μια Παιδεία Ενσυναίσθησης, Ανθρωπιάς, Διαφωτισμού, και Οικονομικοκοινωνικής Αλληλεγγύης (αδύνατη θεωρώ στο αόρατο σύστημα ελέγχου που παντοκρατορικά μας περικλείει)… Ούτε απομονωμένα δίκτυα οάσεις λίγων καλοκάγαθων είναι ικανά να συγκρατήσουν τα κοπάδια των στερημένων εξαγριωμένων… (Και δεν έχουμε πολύ χρόνο για Μόρφωση. Μόνο Καταστολή…).
Σφάζονται “ανθρωπάκια” (5 αυτή τη βδομάδα) κι αποσπούν τη προσοχή μας από άλλους ζωτικούς κι απαραίτητους για μια Αξιοπρεπή Κοινωνική Ζωή θεσμούς που διαστροφικά διάτρητοι καταρρέουν ολόγυρά μας και μάς θάβουν ζωντανούς στα συντρίμμια τους… Δυστοπικά, σταδιακά, συστηματικά, μαζικά καταντούμε αυτοεγκλεισμένα-ζομπι σε τείχη (κυρίως στις μεγαλουπόλεις) και οθόνες (παντού) και ποικιλότροπα (ως απόδραση) “μαστουρωμένοι”… ενώ οτιδήποτε αξίας (Φύση, Ιστορία, Γλώσσα, Παιδιά μας…) ξεπωλείται και οι έρημοι δρόμοι μας μετατρέπονται σε γκέτο χωροκτητικών μαχών ποικιλόχρωμων οπλισμένων συμμοριών και των τσιφλικάδων τους… Far west… Deja vu…» υποστηρίζει ο Δρ. Μάνος Ζαχαριουδάκης.
