«Καλοκαίρι του 20. Πέρυσι. Ελαφονησι Χανιά. Τριγυρναω με τα παιδιά την ροζ άμμο για κοχύλια. Σηκώνω κεφάλι. Πλάνο Κουροσάβα χαοτικό μα εστιάζω στη λεπτομέρεια. Δύο νέες κοπέλες, μαγιό ολόσωμα, σώμα αψεγάδιαστο. Μακιγιάζ ανελέητο , fit για πρώτο στην Καιτουλα την Γαρμπή, over the top για δέκα το πρωί σε προστατευόμενο παράδεισο NATURA. Η αγωνία τους έκδηλη και εξόχως ινσταγκραμικη. Προσπαθούν την τέλεια φώτο. Ποζάρουν λαγνα η μία στο IPhone της άλλης, τινάζουν μαλλιά, duckface και τέντωμα τα οπίσθια στο όριο του εξαρθρηματος του ισχιου. Πιάνω ξαπλώστρα. Και βιβλίο. Χαρουκι Μουρακαμι πρώτο πλάνο και οπίσθια δεύτερο. Οι ώρες περνούν και αυτές ακόμη εκεί, χωρίς διάλειμμα .Δύο ώρες παλεύουν για την “τελειότητα”. Όλα για την τέχνη. Δίπλα τους εμφανίζεται μια γυναίκα γύρω στα 30, τουτέστιν νεοτατη κι αυτή. Αυτή είναι όμως “αλλιώς”. Έχει λίγα κιλά. Και ολίγον από κυτταρίτιδα. Αμακιγιάριστη, αλλά όμορφη πολύ. Στην αγκαλιά της ένα μωρό, τρία μηνών, βαριά τέσσερα. Κι άλλο ένα κουτσικο γύρω στα 2 να τρέχει ξωπίσω. Φωτογραφίζεται κι αυτή με τα παιδιά. Την βγάζει ο άντρας της. Μια φορά. Μια φωτογραφία. Αυτό ήταν όλο. Κοιτάω. Μία τις “αψεγάδιαστες”, μία την κυτταρίτιδα. Οι πρώτες έχουν ιδρώσει από το άγχος για το τέλειο πλάνο. Είχε και αέρα σήμερα. Η δεύτερη γυναίκα μοιάζει χαλαρή και χαμογελά στο μωρό που κουνά τα ποδαράκια πάνω από το νερό.
Εχτές το βράδυ μου ήρθαν όλα ξανά στο μυαλό. Έχεις, λοιπόν, κυρία μου ραγάδες από εγκυμοσύνη και κυτταρίτιδα; Είσαι α-φ-υ-σ-ι-κη! Περνάς 20 ώρες την μέρα στον καθρεφτη ανάμεσα σε κρέμες του Dior και ψεύτικες βλεφαρίδες; Όχι, ε; Λυπάμαι πολύ. Shame on you και την άγουσα για την εποχή των σπηλαίων που θα λεγε και μια ψυχή. Ποιο είναι όμως ρε παιδιά το “φυσικό”; Μην είναι οι σιλικόνες και τα νήματα; Να σας πω εγώ το μυστικό. Δεν υπάρχει φυσικό! Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού last time I checked.
Χαρούμενη η μαμά στο Ελαφονησι, χαρούμενα και τα κορίτσια εαν όντως τελικά πέτυχαν το “τέλειο πλάνο ” (δεν έμαθα ποτέ). Ούτε η μαμά ενοχλεί τα κορίτσια με την παρουσία της, ούτε και εκείνα την μαμά. Προσβάλλεται σου λέει, όμως, η αισθητική μας. Ναι, ακριβώς. Έλληνας και αισθητική, δύο έννοιες αχώριστες. “Ιέρειες” του ινστα, θιασώτριες του” τίποτα”: Αφήστε βρε τις γυναίκες να ζουν ελεύθερες και ακομπλεξαριστες. Όσο κι αν δεν το πιστεύετε, μπορούν και χωρίς την δική σας γνώμη. Δεν υπάρχει τελειότητα χωρίς την ατέλεια μέσα της αλλά και από αυτή την καλπικη “τελειότητα” τίποτε πιο βαρετό. Σε νιώθω κυρία Λατινοπουλου μου, σε νιώθω. Κι εγώ με μια ξερή ομορφιά έκανα καριέρα, αλλά να ξέρεις… δεν μιλάει ο κόσμος έτσι. Η ντροπή αυτή την φορά είναι όλη δική σου. Η νοσηρή μειοψηφία σου πρέπει να είσαι εσύ» το καυστικό σχόλιο του γιατρού, κ. Γιώργου Χαρίτου.
