«O ιστορικός του μέλλοντος είναι βέβαιο ότι θα σταθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη χρονιά που διανύουμε, της οποίας η επίγευση εν τέλει είναι γλυκόξινη με εσανς πολιτικής χαρμολύπης! Ζούμε χωρίς αμφιβολία εδώ και ενάμιση χρόνο πρωτόγνωρες ημέρες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αφού άλλαξαν η καθημερινότητα μας, οι συνήθειες και οι ανάγκες, βιώνοντας το δεύτερο κύμα της πανδημίας είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε ακόμη και σήμερα με περιορισμούς, προσεκτικά και υπεύθυνα όχι μόνο για τον εαυτό μας αλλά και για όλη την κοινότητα.
Οι συνθήκες υπό τις οποίες ζούμε, μας έχουν κάνει να ξανασυνειδητοποιήσουμε την αξία της αλληλεγγύης, της συνέργειας και της ανθρώπινης εγγύτητας, αξίες αυτονόητα πολύτιμες. Η χρήση της τεχνολογίας και το διαδίκτυο μας φέρνουν κοντά και μας βοηθούν να μη χάσει κανείς την επικοινωνία με το περιβάλλον μας. Μπορεί να ακούγομαι λίγο ρομαντική, αλλά θεωρώ ότι όλη αυτή η εμπειρία δύναται να μας βοηθήσει όλους μας να γίνουμε καλύτεροι. Να κατανοήσουμε τη θέση των άλλων, να αναπτύξουμε ενσυναίσθηση, ακούγοντας την άποψη τους, να δούμε την κοινωνία με τρόπο διαφορετικό μέσα από το συναίσθημα, την αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια!
Υπάρχει πάλη για τη ζωή, την καθημερινότητα, σε συνθήκες αντίξοες και διαρκώς αναπροσαρμόζομενες σε νέα δεδομένα που υποκαθιστούν τα προγενέστερα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς! Σε λίγα χρόνια, ο ιστορικός του μέλλοντος θα αναρωτιέται για την εποχή μας: Δεν ήξεραν, δεν έβλεπαν ή δεν ήθελαν να ξέρουν; Η άρνηση και η αυταπάτη, που είναι ριζωμένες στην δογματική ιδεολογία οδήγησαν και τα πιο ισχυρά κράτη σε τραγικές καταστάσεις. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα κοιτάξει το σήμερα και θα ρωτήσει: τι συνέβη; Γιατί δεν έδρασαν σύμφωνα με αυτά που ήξεραν; Από τον λοιμό του Ιουστινιανού και τον Μαύρο Θάνατο, μέχρι την ισπανική γρίπη, το Aids και τον κορωνοϊό, η ιστορία της ανθρωπότητας είναι γεμάτη από πανδημίες.
Ο κορωνοϊός αποκάλυψε ότι οι σύγχρονες κοινωνίες βρέθηκαν απροετοίμαστες(;)- ή έτσι έπρεπε- στο να εμποδίσουν την εξάπλωσή του, παρότι είχαν περάσει δέκα χρόνια από τη γρίπη των χοίρων. Το ιδιαίτερα επώδυνο παράδειγμα του Covid-19 δείχνει ότι η παγκοσμιοποίηση βοηθάει τόσο την εξάπλωση νέων, μολυσματικών ασθενειών, αλλά και στη «μόλυνση» της ίδιας της παγκόσμιας οικονομίας. Η δυνατότητα να φθάσει κανείς σχεδόν σε κάθε γωνιά της Γης σε λιγότερο από 20 ώρες, κουβαλώντας εκτός από τις αποσκευές και τον ιό μαζί του, επιτρέπει στην ταχεία εξάπλωση των πάντων, κακών και λιγότερο κακών! Δε μένει πια τίποτα άλλο απ’ τη διεθνοποίηση και της σκέψης μας για να επιβιώσουμε στο διεθνοποιημένο περιβάλλον παντοιοτρόπως!» υποστηρίζει η αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας, κ. Δωροθέα Κολυνδρίνη.
