«Η ερώτηση είναι πια καθημερινή : Ανοίγει η πλατφόρμα και τι θα κάνουμε. Ωραία. Να πούμε δύο πραγματάκια αντικειμενικά : Το συγκεκριμένο ηλικιακό γκρουπ (5-11) δίνει την ελαφρύτερη νόσηση από όλες, τις λιγότερες νοσηλείες και θανάτους κοντά στο μηδέν ιδίως για εκείνα τα παιδιά που δεν έχουν υποκείμενα νοσήματα. Το πρόβλημα λοιπόν παραμένει το ίδιο.
Δεν είναι θέμα εάν το παιδί κολλήσει αλλά σε ποιο σπίτι θα επιστρέψει και σε ποιον άλλο θα μεταδώσει τον ιό. Η ροή του ποταμού φαίνεται ότι φέτος έχει αντιστραφεί. Μέχρι πέρυσι, ο γονιός έφερνε τον ιό από την δουλειά, το γραφείο, το εργοστάσιο. Κολλούσαν και οι υπόλοιποι στο σπίτι, τα παιδιά σταθερά με μια νόσηση ήπια. Φέτος όμως; Αφήσαμε τα σχολεία στο έλεος τους, με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να “πέφτουνε” το ένα μετά το άλλο και αυτά πια να φέρνουν τον ιό στο σπίτι και να κολλούνε οι γονείς καθώς και οι παππούδες, και οι εμβολιασμένοι βεβαίως, καμία αντίρρηση εδώ, το εμβόλιο στοχεύει να αποτρέψει την βαριά νόσηση και μόνο. Είναι ακόμη σαφές ότι ο εμβολιασμένος εκτός του ότι κολλάει δυσκολότερα, μεταδίδει και λιγότερο και κυρίως για μικρότερο χρονικό διάστημα.
Στατιστικά είναι όλα αυτά. Ο κύριος λόγος για να εμβολιαστεί ένα παιδί, λοιπόν, ίσως και ο μόνος, είναι εάν θέλουμε να κλείσουμε την πόρτα, έστω και μερικώς, για να μην μπει ο ιός στο σπίτι μας. Αυτό θα πρέπει να το σκεφτούμε σοβαρά, ιδίως σε περιπτώσεις που τα παιδιά μας έρχονται σε επαφή με ευπαθή άτομα, ηλικιωμένους και ανοσοκατεσταλμένους. Βεβαίως και στην περίπτωση που το παιδί μας ανήκει σε κάποια ευπαθή ομάδα το ίδιο.
Οι γονείς δεν είναι θετικοί εν γένει, υποχρεωτικότητα στα παιδιά δεν υπάρχει και – αλίμονο – δεν θα μπορούσε να υπάρχει, αλλά τουλάχιστον προηγήθηκαν ο Καναδάς και οι ΗΠΑ, εκατομμύρια επιεικώς εκεί οι δόσεις στα παιδιά, πολύ καλό και το προφίλ ασφαλείας και αποτελεσματικότητας. Ψιλά γράμματα θα μου πεις, ένα 35 % των γονέων σταθερά ανεμβολίαστο, τι κουβέντα να γίνει για τα παιδιά τους, κι ένα 20% των ηλικιωμένων, εκεί μιλάμε για ρώσικη ρουλέτα ξεκάθαρη, όχι τυχαία. Η πρώτη χώρα είμαστε σε θανάτους αναλογικά με τον πληθυσμό, αυτή είναι η διαχείριση της πανδημίας και το success στόρι, εγώ κι εσύ δεν πεθάναμε, αλλά 100 άτομα φεύγουν κάθε ημέρα, κάποια είναι τα άτομα αυτά, κάποιες οικογένειες είχανε, κάποια πράγματα θα είχανε να ζήσουνε ακόμα σε αυτήν την ζωή, μπορεί λίγα, μπορεί πολλά, ποιος ξέρει πόσο λάδι έχει ακόμα το καντήλι του, αρκεί να μην το πιάνουμε εμείς οι ίδιοι και το γυρνάμε ανάποδα» το μήνυμα του συμπολίτη παιδίατρου, κ. Γιώργου Χαρίτου.
