Αιχμηρό το σχόλιο του π. Δημάρχου Βόλου Πάνου Σκοτινιώτη, ο οποίος έχει βρεθεί στο στόχαστρο του ρυπαρού λόγου του γραφείου Τύπου του Δήμου Βόλου, με αφορμή την καταδικαστική απόφαση του στενού συνεργάτη του Αχιλλέα Μπέου, Γιώργο Πολίτση, για συκοφαντική δυσφήμηση των δημοσιογράφου Κατερίνας Τασσοπούλου και Αρχιμήδη Καρεκλίδη. Όπως αναφέρει ο κ. Σκοτινιώτης:
Ήταν ο δημοσιογράφος που θα πρέπει να είχε υπηρετήσει στα περισσότερα Γραφεία Τύπου –πρόχειρα, μπορώ να τον θυμηθώ, κατά καιρούς, στην υπηρεσία δύο βουλευτών, δύο δημάρχων και μιας άλλης βουλευτού που τότε ήταν υποψήφια δήμαρχος. Η επιτομή του συστημικού δημοσιογράφου, θα λέγαμε. Πριν από οκτώ χρόνια τον ανακάλυψε ο εκπρόσωπος του πιο αδίστακτου και παρασιτικού συστήματος. Τακιμιάσανε, και αποφάσισαν και οι δυο να μεταμφιεστούν σε αντισυστημικούς. Από τότε τα γραπτά του εκπέμπουν γκεμπελισμό και πολιτικό μίσος και αναλαμβάνουν να «σωφρονίσουν» όποιον σηκώνει κεφάλι.
Περιττό να θυμίσουμε ότι το Γραφείο Τύπου σε ένα Δήμο είναι δημοτική υπηρεσία. Λειτουργεί με τους κανόνες μιας δημοτικής υπηρεσίας και χρηματοδοτείται από τον Δήμο, δηλαδή από χρήματα των δημοτών –είτε έχουν ψηφίσει τον δήμαρχο είτε δεν τον έχουν ψηφίσει. Η δουλειά αυτής της δημοτικής υπηρεσίας είναι να οργανώνει την επικοινωνία του δημάρχου και της δημοτικής Αρχής με τα ΜΜΕ, να ενημερώνει τα ΜΜΕ για τις δημοτικές δραστηριότητες, αλλά και να διαψεύδει αν αναφέρεται κάτι ψευδές. Όλα αυτά με το ύφος, την ευπρέπεια και την αυτοσυγκράτηση που οφείλει να επιδεικνύει κάθε δημοτική υπηρεσία στην άσκηση των αρμοδιοτήτων της. Δουλειά του Γραφείου Τύπου δεν είναι να σπιλώνει όποιους δεν γουστάρει ο δήμαρχος, χωρίς ηθικές αναστολές, χωρίς σεβασμό σε ζωές, σε βιογραφικά, σε αλήθειες.
Δεν στέκομαι στη χθεσινή πρωτόδικη καταδίκη του για συκοφάντηση δύο δημοσιογράφων και, εμμέσως, της προηγούμενης ή και παλαιότερων δημοτικών Αρχών. Και διαφορετική να ήταν η απόφαση ή να είναι στο μέλλον -τόσα έχουν δει τα μάτια μας- η ουσία δεν αλλάζει. Βεβαίως και υπάρχει ευθύνη και εκείνου για λογαριασμό του οποίου λειτουργεί. Αυτή όμως δεν αναιρεί τη δική του προσωπική ευθύνη, όταν μάλιστα, στην περίπτωσή του, δεν πρόκειται απλώς για «εκτελεστικό βραχίονα». Κάποιους τέτοιους φαίνεται πως θα είχε υπόψη του ο κόμης ντε Μιραμπώ, όταν είπε το περίφημο: «Υπάρχει κάποιος χειρότερος από το δήμιο. Είναι ο βοηθός του».
