Τον έχουμε αγαπήσει για το αστείρευτο χιούμορ του, την πληθωρική προσωπικότητά του, αλλά και για τις καλλιτεχνικές του επιδόσεις τόσο στη μουσική, όσο και στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και πλέον… στο θέατρο. Ο Δημήτρης Σταρόβας έρχεται σήμερα στον Βόλο με την παράσταση «Toc toc» και μίλησε στο «Ράδιο ΕΝΑ 102.5» και τον Ηλία Κουτσερή τόσο για την “ψυχαναγκαστική” πλοκή του έργου, όσο και για το μήνυμα που αναδύεται, πως η θεραπεία όλων είναι η …αγάπη!
Πως προέκυψε η συμμετοχή σας σε μια παράσταση που χαρακτηρίζεται και ως…”ψυχοθεραπεία”;
Είναι η τέταρτη αμιγώς θεατρική παράσταση που συμμετέχω. Ξεκίνησα πριν δύο χρόνια με την κ. Ντενίση στη “Ζωή του Καζαντζίδη”, έπειτα στις “Εκκλησιάζουσες” με τον Αλέξανδρο Ρήγα και στον “Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις Παρασκευή” . Συνεχίζω τώρα στο Toc toc, με τον Κώστα Σπυρόπουλο, που ξεκινήσαμε από τον χειμώνα στο «Θέατρο Ήβη», στις γιορτές πήγαμε Θεσσαλονίκη και αποφασίσαμε να πάμε το έργο καλοκαιρινή περιοδεία για πρώτη φορά. Η παράσταση παίζεται στην Ελλάδα έξι χρόνια. Στην παράσταση παίζει, σκηνοθετεί και έχει κάνει και τη διασκευή ο Κώστας Σπυρόπουλος – είναι ένα γαλλικό έργο- και παίζουμε ο Νίκος Πολυδερόπουλος, η Ναταλία Δραγούμη, η Αποστολία Ζώη, η Φωφώ Δεμίρη, η Εβελίνα Καραπάνου κι εγώ.
Ποια είναι η ιστορία του έργου;
Είναι έξι άνθρωποι που έχουν σύνδρομα ιδεοψυχαναγκαστικά, υπαρκτά κι όχι στο μυαλό του συγγραφέα και πηγαίνουν σε κάποιο περίφημο ψυχολόγο, ο οποίος δεν εμφανίζεται ποτέ στο ιατρείο του. Εμφανίζεται μόνο μία βοηθός του, η οποία ενημερώνει τα έξι αυτά άτομα, ότι θα έρθει κάποια στιγμή ο γιατρός και βρισκόμενοι στην αναμονή, κάνουν όλοι μαζί μία ψυχοθεραπεία μεταξύ τους και υπάρχει μία ανατροπή φοβερή στο τέλος. Το έργο είναι κωμωδία κατά βάση, αλλά έχει στιγμές συγκίνησης , έντασης και προβληματισμού και νομίζω ότι ο καθένας θα βρει κοινά στοιχεία. Το έργο δεν είναι τυχαίο. Στην Αργεντινή παίζεται έντεκα χρόνια, στην Ισπανία οκτώ, το έκανε το Netflix κινηματογραφική παραγωγή.
Υπάρχει ένα κεντρικό μήνυμα που θέλετε να βγει στο τέλος της παράστασης;
Αυτό που βγαίνει από το έργο είναι πως όλα θεραπεύονται με την αγάπη. Με την αγάπη την ανιδιοτελή όμως, γιατί συνήθως μπερδεύουμε την αγάπη με… τον εγωισμό. Όταν χωρίζουμε από κάποιον, ουσιαστικά το κάνουμε για τον εαυτό μας, γιατί αν θέλαμε το καλό του άλλου, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Μας λείπει η αγάπη; Λένε πολλοί ότι η κρίση βοήθησε να το αντιληφθούμε αυτό και να την αναζητήσουμε. Ισχύει αυτό;
Εγώ πιστεύω ότι εμείς οι Έλληνες, παρά στα στραβά μας, είμαστε άνθρωποι αυθόρμητοι, που θα στηρίξουμε τον διπλανό μας, έστω κι αν αυτό το φαινόμενο μειώνεται με τα χρόνια, αλλά σε σχέση με άλλες χώρες, γιατί έχω ζήσει στο εξωτερικό εκεί είναι πολύ ψυχρά τα πράγματα. Πιστεύω ότι αυτό σώζει και την Ελλάδα, υπάρχει ακόμη ο θείος, η γιαγιά, οι γονείς , ο φίλος που θα βοηθήσει, ενώ σε άλλες χώρες, ο καθένας είναι αποκομμένος.
Υποστηρίζετε ότι θα βρούμε κοινά στοιχεία στους χαρακτήρες της παράστασης. Αυτό έχει να κάνει με την έννοια των προσώπων ή των συνθηκών ή της κατάστασης γενικότερα;
Όλοι έχουμε στοιχεία από τους ήρωες. Η Φωφώ έχει το τικ της επαλήθευσης. Πολλοί άνθρωποι είναι αυτοί που φεύγουν για παράδειγμα από το σπίτι τους και γυρνούν δυο και τρεις φορές γιατί δεν θυμούνται αν έχουν αφήσει το φως ανοιχτό, εάν έκλεισαν το θερμοσίφωνα, εάν πήραν τα κλειδιά, εάν άφησαν τη βρύση ανοιχτή κ.ο.κ.. Μας ταλαιπωρούν πολλά, γιατί η καθημερινότητα πια είναι δύσκολη, αλλά θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.
Είπατε, ότι είναι το τέταρτο θεατρικό στο οποίο συμμετέχετε, ωστόσο νομίζω, ότι η μουσική παραμένει η κύρια αγάπη σας…
Βέβαια και εννοείται ότι μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια, συνεχίζω και νιώθω μουσικός μέσα μου. Στο θέατρο δεν πήγαινα, παρόλο που μου το πρότειναν τόσα χρόνια, γιατί είναι δύσκολη δουλειά κι εγώ είμαι καλομαθημένος. Στα μεγάλα μουσικά σχήματα, παίζεις ένα τέταρτο και μια κοινή εμφάνιση και είναι ξεκούραστα, ενώ το θέατρο … παίζεις Τετάρτη με Κυριακή, διπλές παραστάσεις, θέλει προετοιμασία δυο- τρεις μήνες, σαν όγκος εργασίας, είναι πολλαπλάσια η δουλειά, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολλή ενδιαφέρουσα. Είδα ότι μπορώ, οι συνθήκες είναι εκ “του ασφαλούς’, γιατί δεν ταλαιπωρούμαι, καθώς έχω την …πολυτέλεια να φέρνω τα πράγματα στα μέτρα μου και καλλιτεχνικά με συμφέρει γιατί μπορώ να φωνάξω κάποιον στο θέατρο και να νιώσω και περήφανος.
Στην περιοχή μας έχετε έρθει πάντως και για παραστάσεις και για γυρίσματα για εκπομπές και για τσίπουρο…
Πολλές φορές έχω έρθει στο Βόλο. Οι πόλεις που θα μπορούσα να ζήσω ευχαρίστως είναι η Θεσσαλονίκη φυσικά, η Αθήνα, ο Βόλος, η Καβάλα και ίσως στην Κρήτη. Ο Βόλος είναι ένα ευλογημένο μέρος, κάνεις τα πάντα γρήγορα, παίρνεις το αμάξι σου και πηγαίνεις στο Πήλιο, έχει βουνά, έχει θάλασσα, έχει ό,τι θέλεις.
Ποια είναι τα πλάνα σας απ΄ τον Σεπτέμβρη και μετά;
Θα δούμε, γιατί ίσως συνεχιστεί το Toc toc Δευτέρα και Τρίτη, βλέπουμε κι ένα άλλο έργο, θα δούμε κι αν θα συνεχιστεί και το Your Face Sound Familiar στον ΑΝΤ1.
