Μια γυναίκα ξεχωριστή, μια μεγάλη κυρία, της ελληνικής κουζίνας, όπως έχει χαρακτηριστεί , που ακολούθησε την πραγματική της αγάπη, τη μαγειρική και την μοίρασε απλόχερα σε όλους, μέσα από τις εκπομπές, τα βιβλία και τις παρουσιάσεις, ανοίγει την ψυχή της στην εφημερίδα ΜΑΓΝΗΣΙΑ και το ένθετο «Πάσχα Γεύσεις». Η πολυβραβευμένη και διεθνώς αναγνωρισμένη Βέφα Αλεξιάδου, μιλά για το Πάσχα των παιδικών της χρόνων, τον Βόλο απ΄ όπου κατάγεται και τόσο αγαπά, θυμάται τα παιδικά της αναγνώσματα, αλλά και τις ημέρες που …πήγαινε να μάθει βιολί, όμως η Κωνσταντινουπολίτικη κληρονομιά της, ήθελε προφανώς να κάνει το χατίρι στη μαγειρική. Μοναδική η σχέση της με την εκκλησία και τον Θεό, που στάθηκε όπως λέει πάντα, εμπνευστής και βοηθός της…
Πρόκειται για μια εξομολόγηση ψυχής, δίνοντας παράλληλα μηνύματα σε όλους, για το πώς μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες… Ας διαβάσουμε μαζί λοιπόν, πριν ακολουθήσουμε στην πορεία, τα βήματα των συνταγών που μας εμπιστεύθηκε, πως θέλησε με λίγα λόγια, να καταγράψει η ίδια, όταν της ζητήσαμε να μας «ταξιδέψει» σε θύμησες απ΄το παρελθόν της στον Βόλο…
Συνέντευξη στον ΗΛΙΑ ΚΟΥΤΣΕΡΗ
«Οι δυσκολίες, ξυπνούν κρυμμένες δυνάμεις μας»
«Πιστεύω ακράδαντα, πως η αγάπη και το πάθος για τη δουλειά που ξεκινάμε να κάνουμε, προδιαγράφουν την επιτυχία! Έτσι ξεκίνησα και δεν δείλιασα μπροστά σε καμιά δυσκολία!
Βάζοντας πάντα κοντινούς στόχους και κατακτώντας τους, κατάφερα να ανέβω σκαλί σκαλί στην κορυφή. Πιστεύω, πως κάποια εμπόδια που παρεμβαίνουν στο δρόμο μας, έχουν θετική επίδραση στους στόχους μας. Δεν έβρισκα εκδότη για
τα βιβλία μου και έγινα η ίδια εκδότης. Οι δυσκολίες, ξυπνούν κρυμμένες δυνάμεις μας, που όταν τις ενεργοποιήσουμε, μπορούμε να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά».
Η ζωή μου ξεκίνησε στον Βόλο
Η ζωή μου ξεκίνησε στον Βόλο, όπου γεννήθηκα και έζησα τα πρώτα τρυφερά παιδικά μου χρόνια, κάτω από τη σκιά του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου και της Γερμανικής κατοχής! Μετά την απελευθέρωση, όπως όλα τα συνομήλικα Ελληνόπουλα προσπάθησα να αναπληρώσω τη μόρφωση που στερήθηκα τα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Ήμασταν τυχεροί που την εποχή εκείνη, κυκλοφορούσε ένα από τα καλύτερα μορφωτικά παιδικά περιοδικά “το Ελληνόπουλο ο Θησαυρός των παιδιών”.
Μέσα από τις πλούσιες σε ύλη σελίδες του, κατάφερα να γεμίσω το κεφαλάκι μου με γνώση, παράλληλα βέβαια και με την σωστή αγωγή και διδασκαλία από το σχολειό, όπου διδάσκονταν και τα αρχαία Ελληνικά!
Μέσα από το περιοδικό, διάβασα έργα μεγάλων ξένων και Ελλήνων συγγραφέων όπως οι «Άθλιοι» του Βίκτωρος Ουγκό, τα «Ανεμοδαρμένα ύψη» της Έμιλι Μπροντέ, η «Τρικυμία» του Σαίξπηρ, το «Ταξίδι στο κέντρο της γης» του Ιουλίου Βερν, «Οι τρεις σωματοφύλακες» του Αλεξάνδρου Δουμά.
Καθώς και έργα Ελλήνων λογοτεχνών , όπως των Στρατή Μυριβήλη, Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, Ανδρέα Καρκαβίτσα, Ηλία Βενέζη. .. Πιστεύω πως τη μόρφωση την παίρνουμε διαβάζοντας. Στο σχολείο, μαθαίνουμε απλά να διαβάζουμε. Από εκεί και πέρα, χρειάζεται διάβασμα και λυπάμαι που τα σημερινά παιδιά δεν διαβάζουν.
Τη βαθειά πίστη μου στο Θεό, τη μπόλιασε στην ψυχή μου, από τα παιδικά μου χρόνια η υπέροχη μητέρα μου, όταν με το ένα χέρι της, κράταγε το δικό μου χεράκι και με το άλλο, το χεράκι της αδελφής μου και μας πήγαινε κάθε Κυριακή και γιορτή, στην εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Κοιτώντας την Παναγία…
Θυμάμαι , που εκστασιαζόμουν κοιτώντας την Παναγία με τα χέρια διάπλατα ανοιχτά στον τεράστιο τρούλο, έχοντας την αίσθηση πως κρατούσε όλο το εκκλησίασμα στην αγκαλιά της! Θυμάμαι με πόση λαχτάρα περίμενα το Πάσχα να φορέσω τα κόκκινα πεδιλάκια και να πάω στην εκκλησιά.
Πόσες ωραίες αναμνήσεις και θύμησες! Την εποχή εκείνη, συγκοινωνία δεν υπήρχε στον Βόλο. Με το βιολί κρεμασμένο στον ώμο, διασχίζοντας όλο το μήκος της οδού Ερμού, περπατούσα τρία τέταρτα κάθε φορά για να πάω στο ωδείο του Κόντη!
Βέβαια και άλλα τόσα, για να επιστρέψω στο σπίτι… Το μεγάλο μου όμως, όπως αποδείχθηκε, ταλέντο δεν ήταν το βιολί , αλλά η γνώση της καλής κουζίνας που μου κληροδότησε η Κωνσταντινοπολίτισσα μητέρα μου, κρυμμένη επίσης στα ακροδάκτυλα μου που χάιδευαν με χάρη τις χορδές του βιολιού. Έφθανε να ακουμπήσουν ένα απλό πιάτο φαγητού για να το μετατρέψουν σε ένα έργο τέχνης. Από εκεί και πέρα, δεν έχετε παρά να διαβάσετε τη βιογραφία μου με τίτλο “Ήσουν πάντα εκεί” (αναλυτικά στο https://vefaalexiadou.gr/) και φυσικά δίπλα μου ο ΘΕΟΣ, που στάθηκε εμπνευστής και βοηθός μου, σε κάθε νέα μου προσπάθεια και σε όλη την ανοδική πορεία της καριέρας μου. Εκτός από τα 17 μεγάλα βιβλία μου και τα 200 περίπου βιβλιαράκια που έγραψα και δημοσίευσα με τα διάφορα περιοδικά, το πλέον σημαντικό έργο που με κάνει περήφανη είναι το επίτομο 700 σελίδων βιβλίο μου, που έγραψα και δημοσίευσε ο μεγάλος Άγγλος εκδότης PHAIDON που προβάλει την Ελλάδα μέσα από την υπέροχη κουζίνα της, μεταφρασμένη σε 6 γλώσσες στα πέρατα της γης. Τα βραβεία μου αμέτρητα και … πρώτα ο Θεός να είμαι καλά, θα πάω στη Σουηδία να παραλάβω ένα νέο τιμητικό βραβείο που απονέμεται για μια επιτυχημένη καριέρα ζωής…
