«Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες φέρνουμε στη μνήμη τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, καθώς δόθηκε ένας μεγάλος αγώνας για τη Δημοκρατία, μια Δημοκρατία η οποία απειλείται και στις μέρες μας με ποικίλους τρόπους», αναφέρει ο συμπολίτης κ. Κώστας Βογιατζής, ως πρόεδρος της τότε συνέλευσης που αποφάσισε τότε την κατάληψη. Ο κ. Βογιατζής, δεν ήταν μόνο αυτόπτης μάρτυρας των ιστορικών εκείνων γεγονότων, αλλά και ένας από τους πρωτεργάτες στο Πολυτεχνείο της Πάτρας και όλων όσων εκτυλίχθηκαν εκεί.
Ο ίδιος, μιλώντας στο Ράδιο ΕΝΑ και στον Ηλία Κουτσερή, γυρνά πίσω το ρολόι που φορά ο χρόνος και θυμάται την κατάληψη στο παράρτημα του Πανεπιστημίου Πάτρας μέσα στην πόλη ως κατάληξη μιας κινηματικής διαδικασίας που είχε αρχίσει ήδη από την Άνοιξη του ’72. Αναφέρει ότι οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Πάτρας είχαν πλήρη συμμετοχή στο συνολικό αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα που υπήρξε σε όλη την Ελλάδα. Υπενθυμίζει, μάλιστα, ότι τότε υπήρχαν μόνο τέσσερα Πανεπιστήμια, στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Πάτρα και τα Γιάννενα.
«Προσωπικά είχα την τύχη τότε να είμαι ο πρόεδρος της συνέλευσης που αποφάσισε την κατάληψη στο Πανεπιστήμιο και μέλος της συντονιστικής επιτροπής της κατάληψης. Η απόφαση πάρθηκε στις 3 με 4 η ώρα το μεσημέρι, στις 15 του Νοέμβρη», περιγράφει ο πρωτοστάτης φοιτητής τότε, κ. Βογιατζής. Βέβαια, αναφέρει ότι η πανεπιστημιακή κατάληψη είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψη πολλών, όπως και του ίδιου, που το χειμώνα του έτους ’73-΄74 ήταν φυλακισμένος για τρεις μήνες στην ασφάλεια της Πάτρας, αλλά και στις φυλακές Κορυδαλλού στην Αθήνα.
«Η Δημοκρατία χρειάζεται συνεχώς επαγρύπνηση»
Σημασία, όμως, έχει ένα γενικότερο και πιο περιμετρικό ιστορικό πλαίσιο μέσω του οποίου καταλήξαμε στη Δικτατορία και τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Ο κ. Βογιατζής θεωρεί ότι η πτώση της Δικτατορίας κλείνει τη μεγάλη περίοδο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που ξεκίνησε με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944.
«Ήρθε ο Εμφύλιος πόλεμος που είχε ως στόχο και ως συνέπεια τη δίωξη των ανθρώπων που αντιστάθηκαν στους κατακτητές της Κατοχής. Αργότερα, με την έκβαση του Εμφυλίου, οδηγηθήκαμε στην Μετεμφυλιακή περίοδο, η οποία με τη σειρά της οδήγησε στην Δικτατορία του ’67 έως το ’74. Η πτώση της Δικτατορίας ήταν η πτώση ενός καθεστώτος που οδήγησε τη χώρα από τότε μέχρι και σήμερα να έχει μια αδιατάρακτη δημοκρατική πολιτική πορεία», υπογραμμίζει ο κ. Βογιατζής.
Ο πρόεδρος της τότε πανεπιστημιακής κατάληψης στην Πάτρα τονίζει ότι η αξία των κινητοποιήσεων του Πολυτεχνείου με την εξάπλωσή τους και στα άλλα πανεπιστήμια είναι κομβικής σημασίας στη σύγχρονη ιστορική εξέλιξη της χώρας, καταλήγοντας σε ένα δυνατό μήνυμα για το παρόν, αλλά και για το μέλλον: «Ο αγώνας για τη Δημοκρατία δεν σταματά. Η Δημοκρατία χρειάζεται συνεχώς επαγρύπνηση, προστασία και αυτοπροστασία. Αυτό είναι ένα κορυφαίο μήνυμα που δεν ξεθωριάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν».
Αυτό που διεκδικούσαν τότε με τις κινητοποιήσεις τους ήταν το δικαίωμα να έχουν πολιτική διεργασία και ενασχόληση με τα κοινά, όπως δηλώνει ο ίδιος, με τα κοινά προβλήματα στα Πανεπιστήμια και τα οποία επεκτείνονταν στο σύνολο της κατάστασης της χώρας, εφόσον είχαμε Δικτατορία.
«Η Δικτατορία κατέρρευσε μέσα από τις αντιφάσεις της»
Στο παρόν και μετά απ’ όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν αποτιμά ότι εκμεταλλεύτηκαν σωστά τις κινήσεις του καθεστώτος να επιδείξει κάποιου είδους ελευθερίες. «Ενώ υπήρχαν σημαντικές κινήσεις ανθρώπων στο χρονικό διάστημα ’67-’71, δεν είχε παραχθεί ουσιαστικό πολιτικό αποτέλεσμα. Το ‘72-‘74 και με την πίεση που δέχτηκε η Δικτατορία και από το ξεκίνημα του φοιτητικού κινήματος και από διάφορα γεγονότα, όπως το κίνημα του Ναυτικού, αναγκάστηκε να παίξει το χαρτί της δήθεν φιλελευθεροποίησης ,το οποίο, όμως, χειροτέρεψε τη θέση της. Μένοντας σε ένα σκληρό κομμάτι και αφήνοντας τον Δημήτριο Ιωαννίδη, που εδραιώθηκε μετά τις 25 Νοεμβρίου του 1973, να διαχειριστεί τα πράγματα, το καθεστώς ήταν πολιτικά απομονωμένο, ώστε, εν τέλει, η Δικτατορία να καταρρεύσει μέσα από τις αντιφάσεις της.
Μέσα από όλα αυτά τα ιστορικά γεγονότα ήρθε η Μεταπολίτευση σαν ένα «ώριμο φρούτο», όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος ο κ. Βογιατζής που οδήγησε στον τερματισμό των αντιδημοκρατικών πρακτικών.
«Κυνηγηθήκαμε, υποστήκαμε φάλαγγα, πιαστήκαμε και όλα αυτά τα αντιλαμβανόμασταν ως ένα μέρος του πολιτικού παιχνιδιού. Όταν από την Πάτρα μεταφερθήκαμε στην Αθήνα να προφυλακιστούμε στον Κορυδαλλό, παραπεμπόμενοι σε στρατοδικείο, μέσα στην κλούβα τραγουδούσαμε Μίκη Θεοδωράκη. Είχαμε την αίσθηση ότι κάτι είχε επιτευχθεί πολιτικά», καταλήγει την εξιστόρησή του ο κ. Βογιατζής.
Σήμερα στο ΡΆΔΙΟ ΕΝΑ οι μαρτυρίες συνεχίζονται…
Σήμερα στο «Ράδιο Ένα», οι μαρτυρίες και αφηγήσεις προσώπων που έζησαν τα γεγονότα της εποχής, θα συνεχιστούν , ενώ θα ακουστούν μοναδικές στιγμές, μέσα απ΄ τις καταγραφές που έκανε το istorima με πρόσωπα της εποχής. Σήμερα στο «Ράδιο Ένα 102,5» μετά τις 9 το πρωί, καθώς και στο μεσημβρινό μαγκαζίνο μετά τις 13.45 περίπου.
