Οι μελωδίες του μας ταξιδεύουν. Μας κάνουν και δακρύζουμε, ενώ άλλες μας οδηγούν σε ξεφρενους χορούς, που εδώ και μήνες όμως, έχουμε βάλει στην άκρη, ζώντας την πρωτόγνωρη σε όλους υγειονομική κρίση. Ο Σταμάτης Κραουνάκης είναι ένας καλλιτέχνης με άποψη στιβαρή, που τολμά να την εκφέρει χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος, «πληρώνοντας» το όποιο τίμημα και δεχόμενος την όποια κριτική. Μιλώντας στο «Ράδιο ΕΝΑ 102,5» και στον Ηλία Κουτσερή δεν δίστασε να ασκήσει έντονη και σκληρή κριτική, απέναντι στην κυβέρνηση και το «αστυνομοκρατούμενο κράτος που έχει δημιουργήσει», να χαρακτηρίσει την Υπουργό Πολιτισμού ως τη «χειρότερη που έχει περάσει από το Υπουργείο» και να εκφράσει την γνώμη του και τον φόβο του πως, «εάν μετρηθούμε την επόμενη μέρα… δεν θα είμαστε όλοι στη θέση μας».
Έχετε επιθυμήσει αλήθεια, τον κόσμο, τα live,…. πως πάει η διάθεσή σας με τον κορωνοϊό, πώς βλέπετε τα πράγματα;
Αυτή τη στιγμή η χώρα μας μαστίζεται από μια πανδημία. Είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε πειθαρχημένοι όλοι μας σ’ αυτον τον κυκεώνα που συμβαίνει. Έχω την ελπίδα και την πίστη ότι οδεύουμε προς λύση. Δεν ξέρω εάν αυτή θα είναι το εμβόλιο ή η εμφάνιση μιας γενικότερης λύσης για τον πλανήτη. Ας κρατήσουμε γι’ αυτή την ώρα όπως έρχονται και γιορτές το εξής… Είμαστε σε μία από τις ωραιότερες χώρες του κόσμου, έχουμε την άνεση να κάνουμε ακόμη και μια μικρή βόλτα έστω και με τα sms για να μας αλλάξει τελείως τη διάθεση, είμαστε σε μια χώρα που έχουν αξία οι προσωπικές σχέσεις, οι φίλοι, οι γείτονες και πιστεύω μ’ αυτή την άγρια συνθήκη, γιατί στο περιβάλλον μου είχα περιστατικά ασθενών και μάθαμε κι αυτό να το διαχειριζόμαστε, να ελπίζουμε δυνατά ότι θα βγούμε γρήγορα.
Εκτός από το υγειονομικό κομμάτι όμως, υπάρχουν κι άλλες επιπτώσεις που κι εσείς στο καλλιτεχνικό κομμάτι, τις βιώνεται και τα πράγματα έχουν «σφίξει» όσο ποτέ στο παρελθόν…
Κι εκεί θα μετρηθούμε. Τη φοβάμαι την επόμενη μέρα. Φοβάμαι πως αν μετρηθούμε δεν θα είμαστε όλοι στη θέση μας. Ακούγεται κάπως, είναι βαρύ, γι’ αυτό λέω ας είμαστε προσεκτικοί τώρα. Επίσης με όσο χαμηλούς τόνους γίνεται, θέλω να πω πως η κυβέρνηση έχει χάσει το «παιχνίδι» .
Το λέτε ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας, ως προς τη θέσπιση των μέτρων;
Γενικά το λέω. Υπάρχει αγριότητα, ψηφίζονται αντιλαϊκά νομοσχέδια, υπάρχει ισχυρό αστυνομικό κράτος αυτή τη στιγμή , ισχυροποιείται ακόμη περισσότερο, έχει χαθεί η μπάλα…
Στο πρώτο κομμάτι της πανδημίας, ήταν διαφορετικά τα πράγματα;
Εκεί πειθαρχήσαμε όλοι κι έπιασε τόπο. Δεν παρακολουθήθηκε αυτό. Τώρα είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει. Δεν θα ήθελα όμως να επιβαρύνουμε το κλίμα μέσα σ’ αυτές τις ημέρες, που ισχύει, δυνατά πια μια προεόρτια διάθεση. Δεν είναι ωραίο να αρχίσουμε τους θρήνους. Οι Έλληνες είμαστε λαός που περάσαμε πολλά, εγώ ανήκω και σε μια γενιά που πέρασε και χούντα. Τουλάχιστον τώρα έχουμε την άνεση να λέμε τη γνώμη μας, ακόμα…, τότε δεν μπορούσαμε να τη λέμε. Να κρατηθούμε ο ένας με τον άλλο. Το ένα σπίτι με το άλλο, ο ένας φίλος με τον άλλο, η μία ψυχή με την άλλη. Έτσι θα κρατηθούμε κι έτσι θα βγούμε.
Και βλέπω με χαρά, ότι αυτές οι συνθήκες της σιωπηλής αλληλεγγύης μεταξύ οικογενειών ισχύουν. Είχαμε πρόσφατα το θέμα της Έλενας Ακρίτας, που έγινε μεγάλη φασαρία, που κόπηκε ένα κείμενό της. Η κυβέρνηση δεν αντέχει πλέον καμία κριτική. Εγώ επειδή ανήκω στην πλευρά των μαχητών κι αυτοί που εξυβρίσθησαν και αυτοί που κρεμάστηκαν στα μανταλάκια και που τελικά σιγά σιγά αφήνοντας τον χρόνο να δείξει τι είναι ο καθένας, έχουν αποσύρει και την επιθετικότητά τους, γιατί ο κόσμος ξέρει ποιος είναι ο καθένας. Μας ξέρει. Είμαστε μικρό χωριό και οι λαϊκοί λένε «μικρό χωριό, κακό χωριό», εγώ θα πω… «μικρό χωριό, καλό χωριό». Δεν είμαστε λίγοι οι αντιφρονούντες, είμαστε πολύ και δεν είμαστε οι αντιφρονούντες όλοι ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε και άνθρωποι «ελευθέρας βοσκής» που είμαστε κανονικοί δημοκράτες. Μία κυβέρνηση που μαζεύει τη νεολαία και την πλακώνει στο ξύλο και τη μαζεύει η αστυνομία το βράδυ, έχει ήδη προδιαγράψει το τέλος της.
Και χρονικά δηλαδή το τέλος της; Πιστεύετε ότι θα έχουμε σύντομα εκλογές;
Εγώ είμαι έτοιμος για όλα, ακόμη και για μη εκλογική διαδικασία. Είχαμε δύο πολύ σοβαρά περιστατικά που πρέπει να τα θυμόμαστε. Το ένα ήταν η 7η Οκτωβρίου αυτό το παλλαϊκό συλλαλητήριο για την πτώση της Χρυσής Αυγής. Όπως λένε διεθνώς είναι πρωτοφανές αυτό που έγινε, δεν έχει ξαναγίνει στον πλανήτη τέτοια κινητοποίηση και το δεύτερο και πολύ σημαντικό για μένα είναι η σύγκλιση των τριών αριστεροφρόνων κομμάτων για την ημέρα του Πολυτεχνείου με πρωτοβουλία του ΚΚΕ και χαίρομαι που την πήρε το ΚΚΕ, αυτή είναι η δουλειά του. Αλλά με μονοήμερες δεν βγαίνει παιχνίδι. Δεν φτάνει δηλαδή μια μέρα, πρέπει να είναι πάγια τακτική. Και κατά τη γνώμη μου εάν είναι σοβαρή κυβέρνηση θα συνεργαζόταν με όλα τα κόμματα, γιατί το θέμα της πανδημίας δεν είναι μόνο δικό της θέμα. Προωθούν σχεδιασμούς εκποίησης της χώρας γενικότερα.
Το λέτε αυτό με αφορμή το νομοσχέδιο για τον δανεισμό αρχαιοτήτων;
Μόνο; Αυτό ήταν το πιο φωναχτό. Ας μην πάμε στο Υπουργείο μας. Εκεί έχω δώσει μία κατά μέτωπο μάχη, έχω υποστεί ρήγματα, δεν μάσησα. Η γυναίκα αυτή θα μείνει στην ιστορία ως η χειροτέρα, διότι η ιστορία θα συνεχιστεί και μετά από αυτή. Είναι εντελλόμενη για εγκλήματα και τα κάνει καθημερινά και προωθεί καθημερινά με αυτό το γελοίο επιτελείο που έχει δίπλα της. Δεν χαμπαριάζει Χριστό! Κάηκαν οι Μυκήνες, πλημμύρισε η Ακρόπολη και τίποτα!
Ήμουν επιθετικός για το θέμα των δικαιωμάτων, ήμουν στο ρόλο του αντίπαλου, γιατί οι υπόλοιποι συνάδελφοι είχαν θεσμικό ρόλο και είχαν διαπραγματεύσεις μαζί της κι έπρεπε να βγούμε από αυτή τη λαίλαπα διότι ο κλάδος ήταν χωρίς είσπραξη τουλάχιστον μία διετία. Μετά από παρεμβάσεις μας στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν δοθεί κάποια λεφτά 2-3 φορές και υπάρχουν συνάδελφοι που δεν είχαν τη δυνατότητα να δουλέψουν ζωντανά, έχουν ανάγκη από φάρμακα, είναι υπέργηροι. Τώρα θα κάνουμε στις 20 του μήνα μία εκδήλωση στο «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» για τους ανήμπορους και επιτέλους έχουμε την ΕΔΕΜ με διευθύντρια την κ. Λούκα Κατσέλη, έναν οργανισμό που μπορεί να δουλεύει δικαιώματα και κάνω εκκληση σε όλα τα ραδιόφωνα, τηλεόραση και όπου υπάρχει μουσική, γιατί έχουμε ανάγκη κι από το πενηνταράκι, να συνεργαστούν με την ΕΔΕΜ, όπου θα υπάρχουν μειωμένα τιμολόγια. Κι εμείς όμως θα κάνουμε τον Γενάρη ένα τηλεμαραθώνιο. Είμαστε κινητοποιημένοι, πλέον έχουμε οργανισμό κι αυτό με έφερε πολύ κοντά με συναδέλφους και γέμισε με χαμόγελο και την ωραία μου συνεργασία με τον Φοίβο Δεληβοριά. Ένα τραγούδι μου έστειλε ο Νικολόπουλος. Φτιάξαμε ένα πολύ ωραίο παραμύθι με την Σπείρα για το διαδίκτυο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Έχω χαρά γιατί ο δίσκος που δουλεύει μέσα από τις πλατφόρμες και την παραγγελία κατά σπίτι, δουλεύει καλά και αγαπιέται.
Είναι σημαντικό και το γεγονός, ότι γράφτηκε κάτι καλό μέσα σ’ αυτή την γενικότερη καταχνιά…
Για μένα ήταν το μυστικό που μου έκρυβε ο εαυτός μου. Μέσα σ’ αυτό τον εγκλεισμό, μέσα σ’ αυτή τη φυλακή σε ένα σπίτι 55τμ… Όλη μου η ζωή είναι μέσα σ’ αυτό το χώρο, μπορώ να κινηθώ με μια συρόμενη καρέκλα από τη μια μεριά στην άλλη, αυτό είναι σαν «κελί» με έναν τρόπο. Έχω καταφέρει όμως ο μικρόκοσμός μου να είναι δημιουργικός. Καλλιτέχνης είμαι, αυτή είναι η δουλειά μου.
Πως μπορείτε μέσα στην καραντίνα να έχετε ερεθίσματα για τραγούδια, για στίχους και μουσική;
Ένα τραγούδι έχει γράψει ο Φοίβος Δεληβοριάς τον στίχο , ένα ακόμη είναι τα λόγια του Ρήγα Βελεστινλή και είπε εξαιρετικά η Βιτάλη κι ένα τραγούδι που είναι παρμένο απο ένα έργο που είχα κάνει στην Κύπρο με λόγια του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Αλλά αυτό που έχω μεγάλη χαρά, είναι ότι φτιάξαμε κάτι, με πολύ μεγάλο κέφι με τους μουσικούς και ερμηνευτές, που έχει μπει στα σπίτια και κάνει γλέντι. «Γιορτή στα σπίτια» είναι ο τίτλος. Και τώρα με αυτές τις συνθήκες με μικρά ραντεβού στο σπίτι τη βγάζουμε. Αυτό κάνουμε όλοι λίγο ως πολύ.
Το λέω σε κάποιο τραγούδι «δοκιμαστήκαμε στην καραμέλα κι όταν θα βγούμε σόι, αν σηκώσω μπόι, θα ξαναμετρηθώ». Μετράμε αυτή τη στιγμή τι ποιότητας άνθρωποι είμαστε και πόσο καλοί είμαστε και πόσο στριμένοι είμαστε, κι αν μας βοηθάει να είμαστε στριμένοι. Εγώ έχω σκύψει πάρα πολύ στους ανθρώπους που μπορεί να έχουν ανάγκη ακόμη και την κουβέντα μου ή και μισό μου τραγουδάκι κι αν μπορώ και το κάνω και την πρακτική μου βοήθεια. Με ενδιαφέρει να μην έχουμε απώλειες, αλλά θα έχουμε.
Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι ενεργός. Είμαι 65 ετών, έχω περάσει πολύ ωραία πράγματα ως καλλιτέχνης, έχω συνεργαστεί με εξαιρετικούς ανθρώπους, η ζωή μου με την ομάδα που έχω ευθύνη για το μεροκάματό τους με κράτησε νέο , η σχέση μου με τους νεότερους με κράτησε νέο και φρόντισα να μην έχω κάνει περιουσιακά υπερδομήματα και να τρέχω τώρα και να μην φτάνω για το πως θα τα συντηρήσω.
