Ο Ραφαήλ Πράσινος ήταν ένας απο τους πολλούς πολίτες που βρέθηκαν στο Δημαρχείο Βόλου για να διαμαρτυρηθούν στην απόφασή του να κατασκευαστεί εργοστάσιο SRF. Ο ίδιος, φοιτητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, που επιθυμεί να εξειδικευτεί στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ανέλυσε στο «Ράδιο ΕΝΑ» και στον Δημήτρη Καρεκλίδη τους λόγους για τους οποίους το εργοστάσιο που επιχειρείται να δημιουργηθεί θα επιβαρύνει την υγεία των πολιτών και το περιβάλλον.
«Αυτό που παρουσιάζουν ως SRF/RDF δεν είναι εναλλακτικό καύσιμο. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από απλά σκουπίδια, ακατέργαστα, αφυδατωμένα, κυρίως πλαστικό που πηγαίνει για καύση και δεν αποτελεί καν καύσιμο», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ραφαήλ Πράσινος .
«Τα στοιχεία δεν ευσταθούν»
Εξήγησε πως «το νέο εργοστάσιο λέει ότι θα περιέρχει ανακύκλωση, σε ποσοστό με την υπάρχουσα, λένε ότι θα δημιουργηθεί μια μονάδα παραγωγής που θα δεματοποιεί τα σκουπίδια και θα τα στέλνει στην ΑΓΕΤ για καύση και θα υπάρχει ένα ακόμη εργοστάσιο, που τα οργανικά απόβλητα μέσω ζύμωσης θα τα κάνει βιοαέριο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ανάγκες θέρμανσης.
Τα στοιχεία όμως δεν ευσταθούν, καθώς για να γίνει η ζύμωση χρειάζεται και άζωτο και άνθρακα, αλλά ο άνθρακας προέρχεται κυρίως από την κοπριά και ο Δήμος το αντικαθιστά με τα εποχιακά κλαδέματα που γίνονται και δεν έχουν την ίδια ισχύ και την ποσότητα που χρειάζεται. Εκτός λοιπόν ότι μένει πίσω η ανακύκλωση, δεν υπάρχει μελέτη για τι θα γίνουν τα σύμεικτα απορρίμματα, πέραν της ζύμωσης, οπότε κι αυτά σιγά σιγά θα πάνε στο ΧΥΤΑ έιτε για καύση προς την ΑΓΕΤ».
Ο φοιτητής του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών, ανέφερε πως προτεραιότητα θα έπρεπε να είναι η διαλογή στην πηγή, να υπάρχουν δηλαδή πέντε κάδοι ανακύκλωσης χαρτιού, μετάλλου, γυαλιού, πλαστικού και οργανικών υλικών. Επιπλέον θα πρέπει να υπάρχουν τα λεγόμενα πράσινα σημεία, ώστε να πηγαίνουν τα πιο «βαριά» υλικά όπως φυτοφάρμακα, συσκευασίες χρωμάτων, μπαταρίες κτλ.. Βασικό στοιχείο που οφείλει να κάνει ο Δήμος είναι να εκπαιδεύσει την κοινωνία ώστε να γίνεται σωστά η ανακύκλωση και η εκπαίδευση αυτή να γίνεται και στα σχολεία.
«Ένας κύκλος που δεν οδηγεί πουθενά»
Ακόμη, ανέφερε πως εφόσον είναι ήδη διαλεγμένα τα σκουπίδια, θα πρέπει να υπάρχουν μικρές μονάδες ώστε να δεματοποιούν τα υλικά και να προωθούν ανάλογα στα εργοστάσια, όπως πχ τα μέταλλα στη χαλυβουργία, ενω τα οργανικά υλικά θα πρέπει να κομποστοποιούνται για να παράγεται λίπασμα και να πηγαίνει στους παραγωγούς και γεωργούς.
«Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται όλο το εργοστάσιο να παίρνει εντολές από το Δήμο και τους εργαζομένους και όχι από έναν ιδιώτη, καθώς ο ιδιώτης επειδή είναι οικονομικά ασύμφορη η διαδικασία της ανακύκλωσης, πληρώνει στο δήμο κάποια χρήματα και πηγαίνει ξανά τα σκουπίδια στον ΧΥΤΑ. Δηλαδή, πληρώνουμε εμείς στον ιδιώτη για ανακύκλωση κι αυτός πληρώνει τον Δήμο με πολύ μικρότερο ποσό για να τα ξαναπάει στον ΧΥΤΑ. Ένας κύκλος που δεν οδηγεί πουθενά, με μόνο αποδέκτη τον πολίτη με την επιβάρυνση της υγείας του και τα προβλήματα στο περιβάλλον», εξήγησε.
