Για ένα κομμάτι του κόσμου η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών δεν είναι, ακόμη είναι αυτονόητη, όπως είναι για τα μέλη των φεμινιστικών κινημάτων και συλλογικοτήτων, διότι το σύστημα που ζούμε είναι πατριαρχικό και κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, θεωρεί τις γυναίκες κατώτερα όντα και ότι οι άνδρες έχουν δικαίωμα ιδιοκτησίας πάνω τους, ανέφερε στο Ράδιο ΕΝΑ και τον Ηλία Κουτσερή η Μαριάνθη Κυπρίδου μέλος της συλλογικότητας “Μαχητικές και Ελεύθερες”.
Σήμερα Σάββατο, στις 11 το πρωί στην πλατεία Αγ. Νικολάου, οι “Μαχητικές και Ελεύθερες” πραγματοποιούν φεμινιστική διαδήλωση, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των Γυναικών και σύνθημα «Στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά, θέλουμε να είμαστε ελεύθερες, όχι γενναίες».
Οι ανισότητες συνεχίζονται
Σύμφωνα με την κ. Κυπρίδου το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η αντίληψη και σήμερα, φαίνεται από τα περιστατικά έμφυλης βίας, ενδοοικογενειακής βίας και γυναικοκτονιών. Όπως είπε, όταν ένας άνδρας θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να χτυπήσει, να βιάσει, να δολοφονήσει τη σύντροφό του, την σύζυγό του ή την πρώην σύζυγο του, επειδή θεωρεί ότι του ανήκει, ενώ κανείς δεν ανήκει σε κανέναν, αυτό είναι δομικό πρόβλημα.
Το μέλος των «Μαχητικών και Ελεύθερων» είπε ακόμη ότι η γυναικεία εργασία αμείβεται λιγότερο από την ανδρική, κάτι που ισχύει στην πραγματικότητα, διότι υπάρχουν νόμοι, αλλά άλλοι από αυτούς ισχύουν, άλλοι εφαρμόζονται, άλλοι δεν εφαρμόζονται και οι νόμοι που δεν έχουν θεσμοθετηθεί, όπως η γυναικοκτονία που το φεμινιστικό κίνημα ζητά να συμπεριληφθεί στον ποινικό κώδικα, που είναι μεν ανθρωποκτονία, αλλά γίνεται για λόγους φύλου, οπότε πρέπει να έχει τον δικό της διακριτό χαρακτήρα, ώστε να μπορούν να μπουν οι αντίστοιχες ποινές, αλλά να μελετηθεί το φαινόμενο, για να μπορέσει να λυθεί.
Υπάρχει υποκρισία
«Εδώ υπάρχει υποκρισία, γιατί το υπουργείο Δικαιοσύνης και ο πρωθυπουργός είπαν ότι δεν χρειάζεται να γίνει αυτό, γιατί είναι αντισυνταγματικό και αν γίνει θα δημιουργηθεί διάκριση απέναντι στις γυναίκες, που είναι παρανοϊκό, γιατί έτσι κι αλλιώς υπάρχει διάκριση απέναντι στις γυναίκες», ανέφερε η κ. Κυπρίδου.
Αναφερόμενη σε περιστατικό που αθλητής έριξε στην πρώην σύζυγό του κουτουλιά στο πρόσωπο, τον Ιούλιο στον Βόλο, η Μαριάνθη Κυπρίδου είπε ότι η γυναίκα οδηγήθηκε στο Νοσοκομείο με τραύματα και μετά τις πρώτες βοήθειες πήγε στο κρατητήριο και έμεινε τη νύχτα, λόγω αντιμήνυσης του κακοποιητή και τόνισε ότι η Δικαιοσύνη πρέπει να δει καλύτερα το ζήτημα της έμφυλης βίας, γιατί όταν μια γυναίκα είναι χτυπημένη, θα πρέπει να φροντίζει καταρχήν να νιώσει ασφαλής και δεν μπορεί να μπαίνει στο κρατητήριο αμέσως μετά την κακοποίησή της.
Πάρα πολλά περιστατικά
που δεν καταγγέλλονται
Το μέλος των «Μαχητικών και Ελεύθερων» τόνισε ότι το πρώτο τετράμηνο του 2023 καταγγέλθηκαν στην Αστυνομία περίπου 3100 περιστατικά έμφυλης βίας και τα νέα στοιχεία που υπάρχουν είναι ότι το πρώτο δεκάμηνο του 2023 φτάσαμε στα 8865, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά περιστατικά που δεν καταγγέλλονται γιατί υπάρχει φόβος και το ταμπού του τι θα πει η γειτονιά και η κοινωνία, αλλά και ο φόβος του κακοποιητή που απειλεί για την ζωή της γυναίκας και των παιδιών, αν αποκαλύψει ότι έπεσε θύμα βίας. Για το λόγο αυτό, πρέπει να διευκολύνονται οι γυναίκες, να μπορούν να καταγγέλλουν και να έχουν προστασία από τα Δικαστήρια, την Αστυνομία και από τους κρατικούς φορείς, ανέφερε η κ. Κυπρίδου.
«Δεν υπάρχει στον Βόλο, συμβουλευτικό
κέντρο για τα θύματα έμφυλης βίας»
Τέλος, είπε ότι υπάρχουν κάποιες δομές, αλλά δεν είναι αρκετές, στον Βόλο δεν υπάρχει συμβουλευτικό κέντρο για τα θύματα έμφυλης βίας, και μια γυναίκα – θύμα πρέπει να πάει στη Λάρισα, υπάρχει βέβαια η τηλεφωνική γραμμή 15900, αλλά είναι διαφορετικό από έναν φορέα που θα είναι κοντά και θα μπορεί μια γυναίκα να απευθυνθεί εκεί. Ακόμη είπε ότι πρέπει να υπάρχει με έναν εύκολο τρόπο δωρεάν νομική και ψυχολογική υποστήριξη στα θύματα που είναι φτωχά και δεν έχουν δική τους εργασία, ώστε να μπορούν με έναν πιο εύκολο τρόπο να το κάνουν, γιατί πολλές γυναίκες δεν φεύγουν από το περιβάλλον του κακοποιητή, γιατί δεν έχουν που να πάνε, φοβούνται για τα παιδιά του και δεν έχουν δουλειά, οπότε πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο στήριξης από το κράτος, που θα δίνει τη δυνατότητα σε μια γυναίκα να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της και να φύγει από εκείνο το περιβάλλον.
