Αυτή η πόλη που ζούμε, από τότε που γεννήθηκα, μου έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσω. Με ελκύει η ιστορία της, οι φυσικές ομορφιές της, οι ανοιχτοί ορίζοντες στον διάλογο, στη σύνθεση ιδεών, στον πολιτισμό. Είμαι υπερήφανος, γιατί παρά τις ιδεολογικές διαφορές σε κρίσιμα χρόνια, ήμασταν ανοιχτοί στο διάλογο.
Πάντα στην δημοκρατία υπάρχουν «εκρήξεις», ποτέ όμως δεν ένιωσα την ανάγκη, 25 χρόνια από τότε που η φωνή μου ακούγεται από το «Ράδιο Ένα 102,5», έστω και αν διαφωνούσαμε, κανένας με αντίθετες απόψεις δεν διανοήθηκε να μου πει «ότι αποφασίζω εγώ», «ο Νόμος είμαι εγώ», και «είτε σας αρέσει, είτε όχι, εγώ είμαι δήμαρχος και εγώ αποφασίζω».
Δεν θα μείνω στους προσωπικούς χαρακτηρισμούς που εκστόμισε ο κ. δήμαρχος σε βάρος μου. Δεν θα πετάξω λάσπη, απ’ αυτή που ρίχνει εναντίον μου, γιατί δεν θα απολογηθώ σε κανέναν υπόδικο Μπέο, με βαριές κατηγορίες εις βάρος του, αλλά μόνον στους συμπολίτες μου, που πιστεύουν στη δημοκρατία και θέλουν αυτή η πόλη να συνεχίσει τον διάλογο, να συμφωνεί και να διαφωνεί, αλλά σε καμία περίπτωση να μην απαγορεύσει την αντίθετη άποψη, από την εγκαθίδρυση μιας «νέας τάξης πραγμάτων» στην πόλη, μια δημοτική χούντα που θα αποφασίζει και θα διατάσσει.
Στην πόλη, τον δημοκρατικό Βόλο, ο υποτιθέμενος Αρχάγγελος της κάθαρσης, προσπαθεί να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία», βουτηγμένος ο ίδιος σ’ αυτήν. Ο νεόφερτος στην πόλη, θέλει να ισοπεδώσει όλους όσοι δεν πιστεύουν σ’ αυτόν, να τους στείλει στο πυρ το εξώτερον, για να μην μιλούν.
Το έργο στην ιστορία επαναλαμβάνεται…Μεταξάς στην Ελλάδα, Μουσολίνι στην Ιταλία, Χίτλερ και Γκέμπελς στη Γερμανία και αργότερα, άλλοι δικτάτορες, Παπαδόπουλος στην Ελλάδα, υμνήθηκαν από τον λαό τους για το θεάρεστο έργο τους. Οι περισσότεροι στο τέλος τιμωρήθηκαν από τους ίδιους τους λαούς τους και κατέστρεψαν τις χώρες τους.
Έως ότου όμως κριθεί ο νέος δήμαρχος από το λαό, ζητώ από τους συμπολίτες να μου δώσουν τη δυνατότητα και να υπερασπιστώ την ελεύθερη φωνή μου, και την ελεύθερη σκέψη μου. Είτε ψήφισαν τον κ. Μπέο, είτε όχι, στη δημοκρατία πρέπει να εκφράζονται όλοι, έστω και με τις διαφωνίες.
Ο «σουβλατζής», όπως με αποκάλεσε», διδάχτηκε από 16 ετών από μεγάλους και σεβαστούς δημοσιογράφους της πόλης. Η πορεία μου, από το Φεβρουάριο του 1969 ήταν συνεπής και δεν υπήρξα ούτε τεμπέλης, με 16 ώρες δουλειά για 45 χρόνια, ούτε αλαζόνας, πάντα με χαμηλό προφίλ, αλλά υπερασπιζόμενος την άποψή μου, τις ιδέες και τις αξίες μου.
Μπορεί κάποιοι ή και πολλοί να διαφωνούν μαζί μου. Είναι δικαίωμα τους. Αν όμως είναι δημοκράτες, θα υπερασπιστούν τη φωνή και την πένα μου, γιατί γνωρίζουν ότι απεχθάνομαι το ψέμα, και δεν μου αρέσει καθόλου ούτε ο εκβιασμός, ούτε η λαμογιά.
Δημιουργώ ακόμη και τώρα και θα λέω την αλήθεια. Θα υπερασπίζομαι το δίκαιο του πολίτη και της πατρίδας μου.
Με τον κ. δήμαρχο, Αχιλλέα Μπέο, δεν είμαι εμπαθής, θα χαρώ να δημιουργήσει στην πόλη μου, αλλά προερχόμαστε από διαφορετικούς κόσμους και αυτό φέρνει την αντιπαλότητα.
Αν ήμουν λαμόγιο, εκβιαστής, δημοσιογραφικό σκουπίδι, τότε ο λογαριασμός της τράπεζας μου θα είχε πολλά χρήματα, όπως του κ. Μπέου. Οι δικοί μας είναι μηδενικοί. Αν ήμουν αυτός ο άνθρωπος που περιέγραψε ο πρώτος πολίτης της πόλης, τότε δεν θα χρωστούσα, ούτε θα έψαχνα λύση για να βγω στη σύνταξη. Θα ήμουν σίγουρα τακτοποιημένος.
Ταγμένος στις ιδέες και τις αξίες, στις δύσκολες ημέρες που περνάμε όλοι, δίνουμε την μάχη της επιβίωσης μαζί με όλη την οικογένεια και τους συνεργάτες μας.
Το μόνο που ζητώ από εσάς τους συμπολίτες μου, όλους τους δημοκράτες του Βόλου, είναι να υπερασπιστείτε την αντίθετη άποψη και να μην υπάρξει δημοτική χούντα στην πόλη.
Γ. Καρεκλίδης
